Weekendje Horse Event
NieuwsHet is alweer een jaar geleden dat ik voor het eerst op Horse Event reed met Eve. Toen ik afgelopen vrijdag het terrein in Deurne weer opreed waar ik de Bit, Pavo en KNHS vlaggen alweer zag wapperen, leek het net of ik daar vorige week nog geweest was. Waarom weet ik niet, maar als je een paard hebt vliegt een jaar echt zo voorbij. Ik denk omdat er gewoon te weinig uren in het horloge van een paardenmeisje zit, altijd druk!
[caption id=”attachment_19629” align=”alignleft” width=”300”] Britt tijdens de clinic op zaterdag met Imke Bartels-Schellekens. Foto’s: Lonneke Ruesink[/caption]
Zaterdag en zondag moesten Eve en ik de ring in voor een clinic met Imke Bartels. Op vrijdagavond wilde ik alvast even een rondje in de hoofdring rijden, zodat Eve het al gezien had. Ik klom er bij de stallen op en tijdens de rit naar de bak, langs het springkussen, de standjes en over de renbaan was ze super relaxed en keek ze lekker om zich heen. Ik had er een goed gevoel over dus liep heel blij de hoofdpiste in.
We hadden thuis zo goed getraind dat we echt zin hadden om dit zaterdag en zondag aan iedereen te laten zien. Net op het moment dat ik even wegdroomde bij het idee dat Eve in een mooie uitgestrekte galop de ring door zou gaan voor al die duizenden mensen gebeurde er iets heel vervelends...
[caption id=”attachment_19630” align=”alignright” width=”300”] Drukte bij de Bit-stand tijdens de Meet&Greet[/caption]
Er was een man met een bestuurbaar vliegtuigje aan het oefenen om te kunnen vliegen en dat vliegtuigje kwam ineens recht op Eve af, ze schrok enorm en werd he-le-maal gek! Ik wist niet wat ik moest doen, want ik had dit nog nooit meegemaakt met haar. Het leek wel alsof ik geen contact meer kon krijgen. Wat ik opzich begreep, ik zou het ook niet fijn vinden als ik een mini KLM op me af zag komen. Toen ze aan de zijkant van de ring ook nog eens de hekjes begonnen te schrobben ben ik afgestapt, want Eve werd alleen maar banger en meer gestrest. En de volgende dag moest ik weer in die zelfde ring rijden. Dat was niet de bedoeling van dit ritje, het idee was ‘ik rijd alvast een rondje zodat ze morgen weet dat het hier niet eng is...’
[caption id=”attachment_19637” align=”alignleft” width=”300”] Volle tribunes![/caption]
Na de hele nacht niet geslapen te hebben van de zenuwen moest het op zaterdag dan toch gaan gebeuren. Op hoop van zege, dacht ik maar. We liepen naar de ring toe en ik zag dat er duizenden mensen zaten, ik dacht ‘shit, nu kan ik niet zomaar stoppen.’ Toen ik de bak binnenkwam voelde ik aan Eve dat ze heel goed wist waar ze was, namelijk op de plek waar een bestuurbaar vliegtuigje bijna tegen haar hoofd aanvloog. Ik merkte meteen dat ze heel graag de bak uit wilde rennen. Het eerste rondje ging nog wel, maar daarna maakte ze duidelijk dat ze hoe dan ook die bak uit wilde. Ze begon te bokken en te steigeren. Ik zag de YouTube-filmpjes uitgezonden in RTL Boulevard al voor me....
[caption id=”attachment_19633” align=”alignright” width=”300”] Eve werd een beetje ondeugend[/caption]
Ik wilde heel graag in de clinic laten zien hoe cool Eve kan draven en hoe hard we hadden getraind, maar op dat moment dacht ik alleen maar; het maakt niet uit wat er gebeurd, als ik maar blijf zitten!!! Als paarden zo gek doen wil je het liefste gaan stappen, dan heb je het idee dat je het dan het beste onder controle kunt houden. Maar van Imke moest ik het gas erop zetten, alleen maar naar voren rijden, en dat werkte opgegeven moment! Aan het einde van de clinic liep ze braaf rond, maar nog niet hoe ik haar thuis had getraind, dus na afloop baalde ik baalde enorm. Ik was echt heel verdrietig, maar dacht wel meteen; gelukkig hebben we morgen een herkansing en dan gaan we knallen!
[caption id=”attachment_19634” align=”alignleft” width=”200”] Maar ze kan ook heel mooi draven![/caption]
Zondag moesten we als een na laatste, en dan is het rondom de hoofdring extreem druk. Thuis droomt iedereen er denk wel eens van om voor zoveel mensen te rijden. Ik in ieder geval wel, maar op het moment dat ik opnieuw naar binnen reed werd ik héél even zo intens gelukkig bij de gedachte aan een bak midden in een afgelegen boerenweiland, hahaha. Na die twee wegdroom-secondes keek ik om me heen en kreeg ik een mega kicken gevoel! Het leek wel een concert; zoveel mensen hadden hun mobieltje in de hand om foto’s te maken en te filmen. Toen dacht ik: WE GAAN ERVOOR! De eerste paar rondjes wilde Eve nog wel graag naar de uitgang, maar ik had zaterdag geleerd zolang je je paard goed naar voren houdt je dat tegen gaat, en het werkte! Ze begon echt geweldig te lopen. Ze is pas vijf jaar geworden, dus ik was super trots op haar!!!! Uiteindelijk was ik ergens ook wel blij dat ze zo maf heeft gedaan, want nu heb ik wel mooi van Imke geleerd hoe je dat oplost! En de mensen op de tribune ook! Op naar komende zaterdag; onze tweede wedstrijd!
