Blog: Happy Horse, Happy Human, deel2
NieuwsNet als paarden heeft het verhaal van mijn vorige blog een staartje, vandaar een deel twee. In mijn zoektocht naar het meten van het geluk van mijn paard, kwam Sabrina van Praktijk Zonneroosje op mijn pad. We raakten aan de praat en zo vertelt ze dat zij met dieren praat. “He, dat doe ik ook!” zei ik enthousiast, “nou ja, ik luister naar paarden door te kijken naar lichaamstaal en die te koppelen aan natuurlijk paardengedrag en dat vertaal ik naar hun mensen.” Maar het blijkt dat Sabrina iets heel anders doet. Ze communiceert binnen haar praktijk met dieren (en met mensen die niet kunnen praten) op energetisch niveau. Ik heb haar gevraagd om in gesprek met mijn paard Blizz te gaan.
[caption id=”attachment_70210” align=”alignright” width=”300”] Blizz[/caption]
Voor mij is het niet de eerste keer dat ik een ‘reading’ laat doen, de laatste keer was toen Blizz ziek was en de dierenarts niets kon ontdekken. Via via kwam ik in contact met iemand die tips en suggesties gaf aan de hand wat hij op afstand bij mijn paard voelde. Lekker vaag?! Ja, misschien wel, maar wat voor mij belangrijk is, is dat het heeft geholpen. En zo sta ik open voor wat Sabrina doet. Waarom wachten tot je paard ziek is? Ik vond het een mooi moment om een ‘reading’ door haar te laten doen. Kon ik meteen Blizz vragen of hij gelukkig is.
Ik mailde haar een foto en een aantal vragen en we maakten een afspraak wanneer ze contact zou zoeken met Blizz. Op de dag zelf mailde ik haar nog even waar ze Blizz kon verwachten, in zijn stalletje op een moment dat het waarschijnlijk rustig was op stal. Dezelfde middag nog kreeg ik bericht van haar. Het gesprek was goed gegaan en ze zou me een verslag mailen. Gelukkig hoefde ik daar ook niet lang op te wachten. Op de bank, gewikkeld in een plaid, een kop koffie in mijn ene hand en de tablet met het verslag in mijn andere hand, begon ik te lezen.
Na de eerste drie regels moest ik al lachen, wat een humor. Ja, dat klonk als mijn paardje. En toen ze vroeg hoe het met hem ging, vertelde hij precies over hoe hij (wij) in ons leven samen staan. Maar de zin die eruit sprong voor mij was: Ik ben niet ondeugend, maar maak haar wel graag aan het lachen. “Dat is niet waar,” dacht ik “Hij is wel ondeugend, stout zelfs, doet best vaak dingen waarvan hij weet dat het niet mag.” Mijn nuchtere, sceptische kant kwam meteen naar boven. Maar na wat zelfreflectie dacht ik terug aan de momenten wanneer hij ondeugend is. Meestal is dat wanneer ik niet oplet, met mijn hoofd bij andere dingen ben. Dan doet hij ineens iets stouts. Ik wil daar niet om lachen, want het kan natuurlijk niet. Maar van binnen grijns ik en ben ik weer met mijn gedachten bij hem en wat we aan het doen zijn.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens het lezen van het verslag hier en daar een brok in mijn keel kreeg. De vragen die ik heb gesteld, kregen soms antwoorden die ik verwachtte, maar hier en daar ook wat onverwachte reacties. Het is een verslag van maar liefst zeven pagina`s, dus ik kan ze niet allemaal benoemen, maar één van de verzoeken van Blizz is dat ik wel wat vaker met hem mag kletsen.
De dagen na het lezen van het gesprek ben ik bewuster bij Blizz met de boodschappen die Sabrina mij namens hem doorgaf. Kan ik lachen met Blizz en het niet allemaal te serieus op pakken? En durf ik wat vaker het gesprek aan te gaan? Ik ‘hoor’ hem nog steeds niet terug kletsen. Tenminste niet zoals Sabrina dat doet. Maar ik merk wel een soort verdieping in de samenwerking met hem. Alsof ik nog meer bereid ben om te luisteren naar wat hij te vertellen heeft. En dat komt ook in onze trainingen van pas. In mijn gedrevenheid heb ik moeite om na een goed moment gewoon te stoppen en Blizz blijft toch altijd zijn best voor me doen. Nu neem ik een moment om te vragen aan hem of hij het echt snapt en te peilen hoe vermoeid hij is. Soms geeft hij aan dat hij echt moe en verzuurd is en soms laat hij zien dat hij het best nog een keertje wil doen ook al is het zwaar. Hoe weet ik dat? Tja, dat is mijn manier van luisteren naar lichaamstaal.
Ik houd het hierbij, maar wil jullie nog één stukje laten lezen uit het gesprek, namelijk het antwoord op mijn vraag wat hij meer en wat hij minder wil. Een deel van het antwoord kan je vast al raden.
Blizz: “Hmmm, wat wil ik meer en wat wil ik minder? Daar moet ik echt over na gaan denken, want er komt echt niets naar boven nu. Ik wil minder kou en méér gras. Ik wil méér bos en minder regen. Ik wil lekker veel muesli eten en andere lekkere dingen. Ik wil gekke dingen doen met Signe en samen hele hard lachen. Zie je? Ik bén al gelukkig. Ik heb niets meer of minder nodig. Dus dacht ik maak er even een grapje van. Dat snapt Signe wel. Ze kent mijn liefde voor voedsel wel trouwens, dus dat is meer een serieus grapje.”
Hahah, die laatste zin...typisch Blizz. Ik zie zijn hoofd gewoon voor me als ik het lees.
