Wedstrijdspanning!

24 september 2014, 00:00 Nieuws
Vanaf het moment dat ik het touwtje los had geklikt van het halster begon ze echt keihard te racen en te bokken. Ik dacht echt; als dit maar goed gaat, en hoe kun je na zo’n zwaar weekend nog ZOVEEL energie hebben?!

[caption id=”attachment_20463” align=”alignright” width=”300”] Een gekke, onvermoeibare Eve oefent de handstand![/caption]

De volgende dag had ik super veel zin om weer te rijden. Na alle best gespannen ritjes van het Horse Event-weekend had ik nu zin om even relaxed los te rijden. Maar vanaf het moment dat ik begon op te zadelen, merkte ik dat Eve nog helemaal niet zo rustig was als ik dacht. Het leek wel of ze door Horse Event helemaal wakker was geschud, als een soort kind dat al weken in de wiskundeles zit en dan ineens mag apenkooien in de grote gymzaal. Die komt na het apenkooien ook wilder thuis dan na een muffe saaie rekenles.

In eerste instantie vond ik het wel grappig dat Eve zo blij en druk was. Totdat  ik bedacht dat we over vier dagen onze eerste officiële KNHS-wedstrijd hadden, shit! Die willen we wel winnen!

De ochtend van onze wedstrijd was ik echt zo ontzettend zenuwachtig. Dat is echt een irritant gevoel, alsof je een soort steen in je buik hebt liggen. Het grappige is dan weer wel dat zo’n paard je aankijkt van: ‘Leuk dat gerotzooi aan mijn manen en staart hoor, maar wanneer mag ik nou rollen in dat zandhoopje in de wei? Oh en wanneer mag ik mijn geoliede neus weer zelf insmeren met slobber?’

[caption id=”attachment_20464” align=”alignleft” width=”200”] Britt met Imke Bartels tijdens Horse Event[/caption]

Nadat Eve zo mooi glansde alsof er een goud laagje overheen geschminkt was, haar knotten erin zaten en haar voetjes zo wit als sneeuw waren, konden we haar inladen. De hele weg dacht ik aan alles wat we geleerd hadden en ik hoopte zo dat Eve braaf langs de gekke glazen kantine ging die aan de bakrand zat.

Tijdens het losrijden was ze best wel heet, het liefst houd ik haar dan zo strak dat ze geen kant meer op kan. Zoals je een wilde hond aan de lijn houdt, of een weglopend kind wat je zo even goed strak bij z’n armpje pakt. Maar wat ik geleerd heb van Imke Bartels is dat hoe gespannen jij of je paard ook bent; als het paard ontspant, moet jij ook meteen ontspannen! Zelfs als je dat eigenlijk niet durft, omdat je het gevoel hebt dat je op een raket zit die elk moment kan afschieten. Dus dat deed ik, en het werkt echt, want toen ik de ring inreed was Eve super rustig en braaf!

[caption id=”attachment_20465” align=”alignright” width=”300”] Het bewijs, de oranje lintjes![/caption]

We reden twee proeven en naar mijn idee gingen ze vet goed, maar het enge blijft dat het een jurysport is. Daarom was ik ook super super zenuwachtig tijdens de prijsuitreiking! Het erge was, ze begonnen bij de tweede plaats, dus als jouw naam dan niet werd genoemd had je nog maar één kans... Toen ze zeiden ‘en de eerste plaats van proef drie is voor...’ dacht ik alleen maar; ik hoop het zo!!!!!! Toen ze mijn naam zeiden, was ik echt super blij en toen ik hoorde dat ik ook de andere proef gewonnen had, kon mijn geluk niet op!!!! Ook gewoon nog vier winstpunten gehaald! Dus als het zo doorgaat zijn we alweer L1! Op naar de volgende wedstrijd!