Blog Mongolië: Dag twee op de steppe
NieuwsDe tweede dag is nog maar net begonnen en Nara, het pakpaard, heeft zich wederom losgerukt uit de handen van de ‘horseman’ en dondert over de steppe. Hij racet in rengalop de heuvels in tussen een kudde schapen en laat een spoor achter van kampeerspullen. Wat een gevaarlijke situatie! Gelukkig schiet een schaapshoeder te hulp en komt Nara er met een klein schrammetje van af, maar ik besluit dat het niet veilig is om met Nara als pakpaard verder te rijden...
Ik heb nu mijn spullen gehalveerd en ben alleen nog samen met mijn merrie Sar. Gelukkig gaat dat super! Ze is nog een beetje nerveus, maar echt een lieverd. We zijn de rivier, de Tull, gevolgd door een prachtige vallei en daarmee om het Khustain National park gereden. In de vallei heb ik ontzettend veel lieve, gastvrije mensen leren kennen en ook geholpen met koeien melken. Wel ben ik al flink ziek geweest waardoor we nog maar weinig km’s hebben kunnen afleggen.
Momenteel zijn Sar en ik bij Nomina’s Vegetarian Centre beland. Hier heb ik gelukkig een beetje kunnen rusten, want ik had echt een hardnekkig virusje te pakken. Dat is geen pretje als je kampeert in de wildernis. Voortaan ga ik geen water meer drinken zonder het eerst te koken! Sar kan bij Nomina lekker vrij rondneuzen, want er staat een hek om het land, erg zeldzaam in Mongolië. Het is hier heel gezellig, er zijn drie Franse jongens waarmee ik het goed kan vinden, ‘s avonds drinken we Chenggis wodka, en spelen we jukulele rondom het kampvuur. Water is alleen wel schaars, daarvoor moeten we elke dag een km rijden naar een ander kamp waar ze een waterput hebben gegraven van wel 400 meter diep.
De meeste nomaden kunnen zo’n put niet bekostigen en daarom trekken ze in de zomer met al hun dieren richting de rivier. Momenteel is het hier dus hartstikke verlaten. Vandaag zijn we naar de Takhi’s, de oerpaarden, gaan kijken in Khustain National park. Het was erg lastig om ze te vinden, aangezien het regende vandaag en de kudde dan later gaat drinken. Net voor zonsondergang vonden we ze dan eindelijk, echt een bijzondere ervaring!
Morgen gaan Sar en ik verder. Ik ben benieuwd welke avonturen ons te wachten staan. De taalbarrière maakt alles niet eenvoudig. Mijn Mongools laat zeker te wensen over en de meeste mensen spreken echt geen woord Engels. Maar elke dag leer ik weer nieuwe woorden!
Lijkt het jullie leuk om te volgen wat ik meemaak? Je kunt elke twee weken een verhaal van mij lezen op Bitmagazine.nl. Als je benieuwd bent, kun je via GPS mijn route live volgen op www.equestriantravel.co.uk. Of natuurlijk op Instagram en Facebook.
[handwritten] Groetjes,
Simone Johanna Aleida
[/handwritten]
Lees hier eerdere blogs van Simone!
