Blog: Allemaal
NieuwsJe hoeft er niet eens echt je best voor te doen om het te signaleren. De diversiteit aan stromingen in de hippische sector is zo opgepikt. De mens heeft het er maar druk mee.
Wel of juist geen ijzers? Actief in de sport of voornamelijk recreatie ruiter? En springen of toch liever dressuur? En zodra er een flinke voorkeur ontstaat, waar is deze dan op gebaseerd? En wat gebeurt er eigenlijk met je denken zodra je een bevlogen aanhanger bent? Als je paarden interessante wezens vindt, loont het ook zeker de moeite om je te verdiepen in de mens.
Ooit zei een springruiter tegen mij dat alle dressuurruiters zeikerds zijn. Daar was ik niet op voorbereid en kon alleen nog maar stamelen: ‘euhhhh….allemaal?’ Een vraag die, mits je deze maar vaak genoeg herhaalt, in je systeem gaat zitten. Tenminste, bij mijn kinderen wel. Ik ben daar ooit mee begonnen toen mijn zoon een tribune vol met hersenloze voetbalfans na zong: ‘Alle Duitsers zijn homo...’, zong het ventje uit volle borst. Het werd een interessant gesprek.
Ik ben geen fan van generaliseren. Niet alle koudbloeden zijn traag of lui, om maar eens een hele groep over een kam te scheren. Toch zit er wel iets in natuurlijk. Mensen zoeken elkaar op omdat ze een iets herkennen in elkaars visie of persoonlijkheid. Zo zijn er vast meer geitenwollen sokken types binnen de zorgboerderijen. Of kakkers tussen de springruiters. Daar kunnen we heel ingewikkeld over doen, maar dat lijkt mij nergens voor nodig. Tenzij je hele negatieve associaties hebt met de benamingen van mensen die overeenkomstige kenmerken hebben. Of oordelen. Ook een struikelblok.
De drang om ergens bij te horen is zo menselijk als wat. Wij functioneren, net zoals paarden, ook hartstikke beroerd als we geïsoleerd van anderen moeten leven. Word maar eens gepest en je merkt direct hoeveel eenzaamheid en ellende dit opwekt. Ben je geaccepteerd binnen een groep, dan loop je minder gevaar. Dus als je eenmaal als springruiter of bit en ijzerloos door het leven gaat, kun je rekenen op loyaliteit van je groepsgenoten. Mits je je blijft gedragen volgens de normen en waarden die binnen die groep gelden. Doe je dat niet, dan loop je de kans uitgestoten te worden. Dan is er maar een oplossing. Betreed een andere groep en verklaar de oorlog aan je ex-kudde.
Zo blijft er deining in het leven. Tijdens een concours, op het internet of gewoon in de kantine van de manege. Want manegeruiters en pension-stallers kunnen er ook wat van. En ook daar vinden verschuivingen plaats. Want ben je sinds kort de trotse bezitter van een eigen paard? Dan ga je toch anders kijken naar de mensen die maar één keer in de week rijden op een paard waar je weken geleden nog op reed, maar dat nu afgestompt en troosteloos door het leven gaat. Maar er is hoop mensen. Vergeet het niet. Het gebeurt nooit bij iedereen of bij allemaal. Behalve in Duitsland natuurlijk :-)
