Blog: Voorbereiden op negen lange maanden herfst
NieuwsHet is weer zover, de winter komt eraan. En dat is nog positief gezegd, want hier in Nederland is het de laatste jaren meer een soort eindeloze herfst gevolgd door een zomerachtig iets. En daar moeten we het mee doen. Je kan van alles willen en wensen, maar we hebben vrij weinig te zeggen over het weer en het klimaat waar we in wonen met onze paarden. Wat ik wel kan doen is me voorbereiden op negen lange maanden herfst.
Eerst haal ik mijn kast leeg en haal ik de dikke wintertruien voor onder nul met pak sneeuw tevoorschijn. Die zijn iets te warm nog nu, maar ik gun mezelf wel even een momentje wegdromen over fotoshoots in de sneeuw met mijn brandschone (gephotoshopte) paard en die leuke wintertrui en daarna een mok warme chocolademelk bij het haardvuur. As if... dat lukt alleen in Scandinavië.
Mijn leuke T-shirts en korte spijkerbroek kunnen definitief naar de achterste plank, hoewel ik nog even hoop dat deze kleding ook nog kan met een coltrui en een panty eronder. Dat is misschien wel fashionable, maar niet heel praktisch om mee te rijden. Schoenen en jassen komen dan aan de beurt. Winterjassen genoeg, maar welke is nu nog wind- en waterdicht? Want eigenlijk is dat het belangrijkste. Hetzelfde vraag ik me af bij mijn schoenen en laarzen. In de laarzen - die nog goed waterdicht zijn - krijg ik toch wel koude voeten. En mijn superfijne inmiddels ietwat afgetrapte sneeuwlaarzen zijn nog wel warm genoeg, maar niet bepaald waterdicht meer. Gelukkig hoef ik me over sjaals en mutsen geen zorgen te maken, daar heb ik meer dan genoeg van. Waar ik wel doorheen ben, zijn handschoenen. Ik draag het liefst type vingerloze handschoen. Wat ik nog heb, vind ik overal terug in de zakken van mijn winterjassen. Helaas allemaal dun, versleten en met meer gaten dan ik vingers heb. Dat wordt shoppen.
En dan is de kledingkast van paardlief aan de beurt. Waterdichte dekens... hmmm, eigenlijk maar eentje die nog echt goed is. En dat is niet meer dan een dunne, ongevoerde deken die na een dag en een nacht plenzen van de regen niet meer waterdicht is. Maar het is wel de enige deken die goed past. Pasvorm is een probleem met een kort, klein stevig paardje. Ook dat wordt shoppen. De best passende deken, met ingebouwde temperatuurregelaar kun je niet in de winkel vinden. Dat is zijn vacht. Die zit als gegoten, verkleurd niet en is behoorlijk bestand tegen scheuren. Jarenlang was dit de enige ‘deken’ die mijn paard nodig had. Maar nu voldoet zijn vacht niet helemaal meer. Dat komt omdat zijn natuurlijk onderdeken, zijn speklaag, nagenoeg verdwenen is.
Weggetraind, vervangen door spieren en weer aanvullen gaat minder snel op zijn leeftijd. Dus zijn vacht kan hem warm houden of droog houden, maar niet beide tegelijk. Eigenlijk het dilemma waar ik bij mijn jassen en schoenen ook tegenaan loop. Soms zou ik zelf best zo’n vacht willen hebben, de speklaag zit er bij mij nog wel voldoende op. In plaats van de thermostaat kan ik dan mijn haren omhoog zetten. Het kleedt niet bepaald af zo’n fluffy vacht, maar je kan er wel leuk patronen in scheren. Elk jaar scheer ik weer een ster in de vacht van mijn paardje. Volkomen nutteloos en tegennatuurlijk, maar oh zo leuk! Door die ster ben ik anders naar de wintervacht gaan kijken. In de eerste plaats kun je goed zien hoe dik zo’n vacht eigenlijk is. Ook zie je het verschil tussen een liggende vacht wanneer het warm is en de opstaande vacht wanneer hij buiten staat. Daar zit soms anderhalve cm verschil tussen! Je voelt het ook, de koude vacht aan de buitenkant en de warme huid die eronder zit. Het is een soort dwarsdoorsnee of inkijkje waardoor je de werking van een vacht kan observeren. En oh ja... het staat zo leuk.
Ik ga weer verder met shoppen. En op mijn verlanglijstje voor Sinterklaas, mijn verjaardag én de Kerstman zet ik mijn wens voor een echte witte winter met sneeuw en zon en het noorderlicht.
