Dahlia
Dahlia Foto: Sanne Beenhakker

Sanne Beenhakker: “Het beleren van Dahlia is een uitdagend, maar mooi proces”

Fun Grondwerk Horsemanship Recreatie

Toen Sanne Beenhakker vorig jaar op zoek ging naar een nieuw verzorgpaard, kwam ze bij de elfjarige Dahlia uit. Hoewel het beleren nog niet van een leien dakje gaat, heeft de merrie wel al grote stappen gezet in het grondwerk; een mooi proces om deel van te mogen uitmaken, vindt Sanne.

Oproepje

Toen Sanne vorig jaar zomer op zoek ging naar een verzorgpaard, kwam ze bij de elfjarige Dahlia terecht. “Haar eigenaresse stuurde mij naar aanleiding van mijn oproep een berichtje. Ze was destijds eigenlijk niet op zoek naar een verzorger, maar besloot toch eens met mij te willen praten. Het is natuurlijk altijd fijn om op iemand te kunnen bouwen als je zelf een keer weinig tijd hebt”, vertelt ze. 

Beleren 

Sanne was niet specifiek op zoek naar een rijpaard en heeft plezier maken hoog in het vaandel staan. Dat bleek goed te matchen met de merrie en haar eigenaresse. “Ik vind ‘lol met je knol’ het allerbelangrijkste. Dahlia heeft de eerste vijf jaar van haar leven in een Duits natuurgebied geleefd en is via via uiteindelijk bij haar huidige eigenaresse terechtgekomen. Ze is nog helemaal groen, dus we zijn nu rustig bezig met haar beleren, maar dat gaat nog niet van een leien dakje.”

“Dahlia is heel eenkennig, sensibel, gevoelig en onzeker. Ze bouwt snel spanning op en heeft nog wat moeite met zich openstellen voor nieuwe dingen. Aangezien we weten dat ze dichtklapt zodra er tijdsdruk bij komt kijken, is haar eigenaresse nu samen met een professional rustig bezig met puzzelen naar wat voor Dahlia het beste werkt.”


Foto: Sanne Beenhakker

Mooi proces

“Haar eigenaresse en ik hadden sowieso al afgesproken dat ik het rijden pas oppak als alles netjes bevestigd is en Dahlia daar klaar voor is, dus ik ben nu vooral vanaf de grond met haar bezig. Dat vind ik net zo leuk als rijden. We zijn bezig met oefeningen als de achterhand en voorhand verplaatsen, rustig blijven bij het geven van hulpen met een zweep en het opzoeken van de moeder-veulen positie.”

“Het is een kwestie van vertrouwen opbouwen en zo steeds een stapje verder groeien. Het is een uitdagend, maar mooi proces. Hoewel het voor buitenstaanders misschien lijkt alsof ze geen progressie maakt, is het tegenovergestelde het geval. Als ik kijk naar waar ze vandaan komt, zie ik welke enorme stappen ze eigenlijk al gezet heeft. Ik heb absoluut geen wedstrijdambities, dus hoop ik de toekomst vooral van fijne buitenritjes te kunnen genieten”, sluit ze af. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Privébezit

Afbeelding