Mijn paardendroom in... Californië, Verenigde Staten
NieuwsEmmeline Hoogland werkte vijf weken op een ranch in Californië waar wilde paarden in beschermd gebied kunnen leven. Ze kreeg de kans om enkele van deze paarden te trainen. “Er zijn zoveel momenten die ik nooit zal vergeten: van het geluid van honderden paardenhoeven die voorbij stormen tot het afspenen van veulens.”
In de zomer van 2013 deed Emmeline onderzoek naar paard-mensrelaties voor haar masterscriptie op een kleine ranch in Californië. Ze studeerde in Schotland en was al eens eerder op uitwisseling naar Canada geweest. Op deze ranch in Californië kwam Emmeline voor het eerst in aanraking met wilde mustangs. “De eigenaresse was mustangtrainer. Iedereen daar had wat met mustangs, dus ik kon er niet omheen. Ik en twee andere mensen die daar werkten, werden een jaar later gevraagd om te komen werken op een reservaat voor wilde paarden, een ‘wild horse sancturary’, in het noorden van Californië.”
Wilde paarden
“Ik was net afgestudeerd, had nog geen baan en veel tijd. Dus toen ik werd gevraagd, dacht ik: dat ga ik zeker doen.” Emmeline plande haar reis met de twee andere meiden die gevraagd waren en vloog een week later naar de Montgomery Creek Ranch. “De ranch beslaat zo’n 2500 hectare, zo’n 250 wilde paarden kunnen hier in beschermde omgeving leven.” Deze paarden zijn door de eigenaresse van het slachthuis gered. “Officieel mogen wilde paarden helemaal niet geslacht worden. Maar het levert meer op om koeien te laten grazen op het land van de paarden. Daarom worden de paarden gevangen, maar ze kunnen vervolgens nergens naar toe. Door een maas in de wet lukt het men soms om een deel naar het slachthuis te krijgen.” De eigenaresse van MCR had de mogelijkheid om 250 wilde paarden te kopen en zette ze op haar 2500 hectare grote ranch.
Training
Dertig van de 250 paarden mochten Emmeline en haar collega’s in die tijd trainen, zodat zij later geadopteerd konden worden. Dat gebeurde op een omheind gebied van 50 hectare. “De dertig uitgekozen paarden waren nog nooit liefkozend aangeraakt, ze waren echt wild en dat maakte het soms erg lastig, maar ook verschrikkelijk mooi.” Tijdens haar onderzoek had Emmeline al geleerd om wilde paarden te trainen: “Ik heb altijd al gereden, maar nog nooit wilde paarden getraind. Ik had enorme mazzel dat ik dat leerde tijdens mijn onderzoek voor mijn afstuderen,” vertelt Emmeline. “Als je wilde paarden traint, kun je geen verwachtingen maken. Tijdens mijn werk realiseerde ik me dat de paarden die bij mensen geboren worden vanaf het begin al veel makkelijker zijn. Hier kwam ik in aanraking met paarden van vier jaar die nog nooit een mens van dichtbij hadden gezien. Het is niet vanzelfsprekend dat zo’n paard iets met jou te maken wilt hebben.” Niet alle paarden bleken geschikt voor training. “Sommige paarden bleven zo vechten, dat je wist: het gaat ‘m niet worden. Zij werden weer vrijgelaten op de rest van het reservaat.”
Veulens
Het was een bijzondere tijd voor Emmeline. Zo heeft ze twee veulens onder haar hoede gehad. “We hebben ze afgespeend van hun wilde moeder. Ze waren enerzijds heel wild, anderzijds juist sneller aan je gewend. Het aparte was wel dat zij weer heel snel terugvielen in hun ‘wildheid’.” Het afspenen van de veulens was één van de meest bijzondere dingen die ze meemaakte. “We stonden met twee veulens binnen de omheining van de ranch. De cowboys hadden de moeder weggedreven. Na een uur of twee kwam er een enorm kabaal op ons af. We keken op en zagen de kudde wilde mustangs op ons afrennen. De kudde galoppeerde langs de omheining heen, maar de moeders van de veulens bleven bij het hek staan. Ze hebben daar uren gestaan. Na zo’n anderhalve dag waren de merries plots verdwenen. En toen was het ook klaar. We hebben ze niet meer gezien en de veulens leken er ook vrede mee te hebben dat ze nu zelfstandig waren.”
Eco-educatiecentrum
Aan de ene kant zou Emmeline erg graag terug willen: “Het was een hele gave tijd. De mooiste momenten waren als je met je paard over het terrein reed in de zomer, alles was dan zo prachtige groen.” Maar Emmeline heeft wel haar eigen kijk op de training. “Er is nu een vaste trainer op de ranch die één en dezelfde methode hanteert voor alle paarden. Ik denk niet dat dat werkt en dat je per paard moet kijken of hij al klaar is voor de volgende stap.” In de toekomst wil Emmeline met paarden en mensen blijven werken. Ze denkt aan een eco-educatiecentrum. “Ik zie hoe goed paarden zijn in mensen helpen. Bovendien leren kinderen dan ook meer over de wilde natuur.”
Leef jij ook je paardendroom in het buitenland? Of kijk je terug op een bijzondere tijd? Vul dan hier het formulier in en wie weet komt jouw verhaal in deze wekelijkse rubriek! ‘Mijn paardendroom in…’ komt iedere dinsdag online.
