Het afscheid van Odine

26 februari 2016, 00:00 Nieuws
[row]
[seven]

“Odine en ik waren samen sinds mijn negende. Ze was eigenlijk van mijn moeder, maar toen ik twaalf was, besloot ze Odine aan mij te schenken omdat mijn andere pony destijds last van artrose had. Eigenlijk was ik het niet eens met dit plan: Odine was snel en ongecontroleerd, ik was er al een paar keer vanaf gevallen. Aan de andere kant vond ik het niet eerlijk als we haar moesten verkopen en dus probeerde ik het met haar. Ik leerde Odine kennen als een druk en jolig paard dat rende en sprong, maar ze bleek ook heel lief en zou je nooit bewust kwaad doen. Ik was gedurende een jaar druk met haar. Het ging maar mondjesmaat beter. Toen ik een jaar of dertien was, kreeg ik het druk met school en vriendinnetjes en liet ik Odine vaker los in de bak dan dat ik met haar reed. Dit was natuurlijk niet eerlijk en we besloten haar te verkopen.”

[/seven]
[five]
[panel]

Odine
1996 tot 2014

Eigenaar: Rowena Tisserand (1994)
Ras: Welsh x New Forest
Kleur: Vos

Odine had een heel vriendelijk karakter.

[/panel]

[/five]
[/row]

Bult boven de kroonrand

“Precies op het moment dat mijn moeder mij liet weten dat er de volgende dag mensen bij Odine kwamen kijken, zat ik op haar rug. Ik huilde en vroeg mijn moeder om hen af te zeggen: ik wilde het nog een keer proberen. We namen een nieuwe instructrice in de arm en we boekten eindelijk vooruitgang. Vier jaar hebben we op een fijne manier gereden, ik wilde zelfs een startkaart aanvragen. Op een dag belde mijn verzorgster dat Odine een grote bult boven de kroonrand had en kreupel liep. Het was zomer en dus stond ze dag een nacht in het land. Ik besloot het aan te kijken en als het niet beter zou worden, haar naar stal te halen. Na een aantal dagen liep ze weer prima en er leek niets aan de hand.”

Op de wei

“Na de zomerperiode haalde ik haar naar stal en startte ik weer met de training. Ze bleek een compleet andere pony. Ik dacht dat ze wat minder energiek was door rust van de zomerperiode of haar leeftijd. Na een aantal weken werd ze vreselijk kreupel en kon ze niet meer lopen. Mijn hoefsmid bereidde me op het ergste voor: ze kon een overhoef of een gebroken hoefbeen hebben. De dierenarts maakte foto’s maar kon niets vinden, daarom kreeg Odine speciaal beslag. Dit pakte goed uit en Odine liep een periode prima. Helaas ging het in de winter niet goed. Ze wilde niks meer en ook na een periode van stappen was er geen verbetering. Echt kreupel was ze niet, maar rijden ging ook niet meer. Ik besloot haar op de weide te zetten, omdat ik haar te goed vond om in te laten slapen. Daar heeft ze nog een jaar gestaan, totdat ze weer ging hinken. Dat was voor mij het moment… Ik wilde de dierenarts bellen, maar ik kon het niet. Het idee dat ik mijn meisje moest wegbrengen, maakte me ziek.”

Staart

“Een week later lieten we haar inslapen. Ze stond al bij het hek, terwijl ze normaal aan kwam stappen vanuit de wei. Het inslapen verliep netjes. De dierenarts legde alles uit en Odine was rustig, ze leek er vrede mee te hebben. Ze was snel weg en we mochten nog even met haar kroelen. De dierenarts had haar staart afgeknipt en daar stond ik dan, verloren met een staart en een leeg halster. Op diezelfde dag hoorde ik dat ik geslaagd was voor mijn MBO-examen, maar dat drong pas een week later tot me door. Van haar staart heb ik een mooie armband laten maken, daar ben ik nog altijd erg blij mee. Stiekem ruik ik nog wel eens aan haar staart, het ruikt gewoon nog steeds naar haar en dan mis ik haar het meest.”

‘Zodra ze uitgegeten was, kwam ze even bij me staan en drukte ze haar hoofd tegen mij aan’

Sterke band

“Odine was ontzettend lief. Ze deed altijd erg haar best om te doen wat ik van haar vroeg, ook als ze het moeilijk vond. Ze betekende heel veel voor me. Haar wei was een mooi plekje in de polder en ik bracht veel tijd daar met haar door. Ik nam dan een emmer mee met wat lekkers te eten voor haar. Er lagen een paar oude springbalken waar ik dan op zat. Zodra ze uitgegeten was, kwam ze even bij me staan en drukte ze haar hoofd tegen mij aan. Uiteindelijk is onze band heel sterk geworden. Ik heb geleerd om geduld te hebben en te accepteren dat het soms gaat zoals het gaat. Dat ik kan zeggen: ‘vandaag gaat het niet zoals ik dat wil, maar dat is ook oké.’”

P.S.: Elke vrijdag vind je een nieuw verhaal online.

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/02/image2-3.jpeg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/02/image5-2.jpeg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/02/image7-2.jpeg|”]

[button href=”https://www.bitmagazine.nl/algemeen/heb-jij-je-paard-verloren-doe-je-verhaal-in-de-online-rubriek/49407/”]Geef je op[/button]