Het afscheid van Azaro

19 januari 2018, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Voor Rayna van Herreweghe kwam een droom uit toen haar ouders de Tinker Azaro voor haar kochten. Ze bouwde een hechte band met hem op, maar vond op een dag iets geks onder één van zijn sokken. Dit groeide en na onderzoek bleek Azaro last te hebben van zilvervoeten, een soort combinatie van mok en wild vlees.

“Zoals veel meiden dromen van een eigen paard, had ik die droom ook. Mijn ouders hebben dan ook veel gezeur moeten aanhoren. Maar toen kwam eindelijk mijn droom uit. Op de manege waren twee pony’s aangekomen en ik mocht er één van testen. Toen ik die dag aankwam stond hij in de eerste weide. Ik vond hem meteen super knap, hij had prachtige ogen, lange manen en volle sokken. Ik heb Azaro uiteindelijk een paar dagen op proef gehad, daarna kochten mijn ouders hem voor mij. Zo begon ons avontuur.”
[panel]Azaro
1998 tot 2013
Eigenaar: Rayna van Herreweghe (2000)
Ras: Tinker
Kleur: Zwartbont
Azaro was een droom die uitkwam. [/panel]

Zalf

“Azaro kon enorm genieten van lange poestbeurten, met uiteraard af en toe een snoepje. Tijdens het rijden was hij nogal koppig. Wanneer hij geen zin meer had, ging hij midden in de baan staan en ging niet meer vooruit. Hoe gek het ook klinkt, dat mis ik. De kleine dingen zoals het koppig zijn of dat zijn eten heilig voor hem was. Ik genoot iedere seconde van hem. We reden soms zonder zadel, dat was echt fantastisch. Ook deden we veel fotoshoots. Op een dag ontdekten we iets onder zijn sokken. Op dat moment leek het allemaal nog vrij onschuldig en de dierenarts maakte zich er ook niet te veel zorgen over. Het zou gemakkelijk te behandelen zijn. We hebben Azaro’s sokken afgeschoren en konden op deze manier een zalf op zijn huid aanbrengen. Deze eerste zalf werkte niet, dus kregen we zalf met antibiotica voorgeschreven. Maar ook dit werkte niet. Na veel verschillende smeersel leek niets te helpen. Ondertussen zorgden we ervoor dat Azaro altijd in een droge omgeving stond, zelfs op de weide.”

Onderzoek

“We besloten uiteindelijk naar de kliniek te gaan. De artsen hier waren in het begin ook wat verbaasd. Het zag eruit als ernstige mok, maar er bleek ook wat wild vlees aan zijn been te groeien. Dit werd onderzocht en Azaro bleek ‘zilvervoeten’ te hebben. Ik kende het niet en kon er helaas online ook weinig over terugvinden. We kregen opnieuw een zalfje mee, maar deze keer was het erop of eronder. Als de zalf niet aansloeg, wisten we dat zijn toestand zou verslechteren. Maar het bleek niet te helpen, Azaro begon steeds slechter te lopen en de mok en het wild vlees begonnen steeds vaker te bloeden.”

Afscheid nemen

“De dierenarts kwam bij ons langs om te zien hoe alles ging. De zalf was niet aangeslagen en er was geen andere behandeling. Hij vertelde ons dat het beter was als we afscheid van hem namen. Mijn ouders maakten een afspraak met de dierenarts. Ik heb nog een heel weekend de tijd gehad om afscheid van hem te nemen. We hebben dit weekend ook nog een fotoshoot gedaan. Azaro stond er zoals altijd weer prachtig op, ik wat minder. Het is lastig om te lachen wanneer je weet dat dit de laatste dagen met je beste vriend zijn. Ik verwende hem met appels en wortels, poetste hem zoals hij dat graag wilde en vertelde hem dat ik enorm veel van hem hield. Op dit moment mis ik dan ook alles aan hem. Het rijden, maar ook de kleine dingen. Ik heb een ketting van zijn haar laten maken als aandenken aan hem. Na Azaro ben ik ook gestopt met rijden. Ik vergelijk andere paarden te veel met hem.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/Azaro_Rayna1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/IMG_0010.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/IMG_0800.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/IMG_0801.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/IMG_9325.jpg|”]

[hr]