Het afscheid van Djuke

20 oktober 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Via de stal waar Annemiek Hubers een paard verzorgde, kwam de Friese merrie Djuke in haar leven. Na haar enige tijd te hebben verzorgd, werd het haar eigen paard. Ze bouwde een hechte band op, die helaas abrupt afgebroken werd. Djuke werd ziek en had koorts. Ondanks dat de koorts niet weg trok, leek Djuke zich redelijk te voelen. Maar de volgende ochtend kreeg Annemiek een vreselijk telefoontje. De stal eigenaresse had Djuke in haar stal gevonden, ze was overleden.

[panel]Djuke
2001 tot 2017
Eigenaar: Annemiek Hubers (1989)
Ras: Fries
Kleur: Zwart
Djuke was uitzonderlijk loyaal.
[/panel]
“Ik heb Djuke leren kennen op de pensionstal waar ik op dat moment een ander paard verzorgde. De stal eigenaren hadden haar gekocht om voor de kar te zetten en uiteindelijk voor hun trouw en rouwkoets. Toen ik haar zag vond ik haar meteen leuk en voelde gelijk een klik. De stal eigenaresse zei dat ik, als ik het leuk vond, met haar aan het werk mocht. Zo ben ik begonnen met haar te leasen. We deden heel veel verschillende dingen samen, rijden in de bak en buiten, wandelen door het dorp, weekendje weg naar het bos met stalgenoten, naar het strand, maar ook grondwerk waar zij heel goed in was. We bouwden een hele mooie band op samen. Voor de kar verliep het een stuk stroever en na een jaar kreeg ik de vraag of ik haar wilde kopen. De stal eigenaren vonden het wel fijn als ze bij hen op stal zou blijven en ze zagen dat wij een goede klik hadden. Zo is ze uiteindelijk van mij geworden. Door in het begin veel grondwerk te doen, hebben we een band opgebouwd. Dit vonden we beide heel leuk om te doen. Ook lekker rijden en de buitenritten vonden we leuk om te doen samen.”

Koorts

“Op een dag werd ik gebeld door de stal eigenaresse, Djuke wilde niet eten in de kudde. We hebben haar apart genomen en haar getemperatuurd, hier bleek uit dat ze koorts had. Behalve de koorts en weinig eetlust kon ik niet veel aan haar merken. Ondanks dat ze heel ziek is geweest hield ze zich heel erg sterk. Op het moment dat ik de stal binnen kwam ging haar koppie omhoog en haar oortjes naar voren. Dit gaf mij een goed gevoel. We waren even bang dat het rhino was, dus heeft de dierenarts hier meteen naar gekeken. Maar er waren gelukkig helemaal geen verschijnselen die op rhino leken. Ze had geen loopneus, geen opgezette klieren en ze hoestte ook niet. Haar ademhaling klonk mooi rustig en haar darmgeluiden waren ook normaal. De dierenarts is er van uitgegaan van een griep die ze zelf moest uitzieken. Ze heeft alleen een spuit gehad om de koorts te onderdrukken, meer kon hij niet doen.”

Telefoontje

“In eerste instantie dacht ik, gewoon even geduld hebben. Ik dacht dat het met een paar dagen rust wel goed zou komen. Maar toen ze zaterdag zulke hoge koorts had, vond ik het wel frustrerend dat ik niks kon doen. En de volgende ochtend kreeg ik een vreselijk telefoontje. De stal eigenaresse belde me, Djuke was overleden. Ik was volslagen verbijsterd. Ik was op dat moment op mijn werk en ben huilend en met trillende handen naar huis gereden. Ze hadden haar ‘s ochtends dood in haar stal gevonden. Achteraf heb ik nog contact gehad met een andere dierenarts, deze vertelde me dat het waarschijnlijk een maagscheur was geweest. Hier hadden ze niets aan kunnen doen.”

Afscheid nemen

“Het was zo’n klap, opeens was ze weg. Ik vind het vooral heel moeilijk dat ik geen afscheid van haar heb kunnen nemen. Het kwam zo volslagen onverwachts voor mij, ik heb het totaal niet aan zien komen. Ze was zo sterk. Ze was waarschijnlijk veel zieker dan ze aan ons liet zien. Op de dag dat ze overleed zijn er veel mensen langs gekomen om afscheid van haar te nemen en mij een hart onder de riem te steken. En vooral mijn stal genoten hebben erg meegeleefd en mij gesteund. De andere paarden op stal hebben we allemaal afscheid laten nemen van haar. Omdat de paarden in een kudde leven, hebben sommige paarden een hechte band met elkaar. We hebben haar voor de stal gelegd en alle paarden laten snuffelen en ruiken. Dit was zo bijzonder om te zien. Je kon zien dat de paarden waar zij een hechte band mee had, ook lang bij haar bleven staan en haar gingen likken.”

Gemis

“Ik mis Djuke nog steeds heel erg. Dit was voor mij het moeilijkste afscheid wat ik heb meegemaakt. Ik heb heel lang een leegte gevoeld nadat ze is overleden. Djuke blijft voor mij altijd heel bijzonder. Ze was mijn eerste eigen paard en zo ontzettend lief. Ik ken geen paard wat zo loyaal was als zij. Ze had ontzettend veel voor mij over. Ik heb van mijn vriendinnen een heel mooi armbandje gekregen van een pluk van haar staart wat ik af geknipt had. En van mijn stalgenoten heb ik een foto op canvas gekregen die naast mijn bed hangt.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/Djuke.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/DSC_0340.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/IMG-20160314-WA0000.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/IMG-20160508-WA0007.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/IMG-20160522-WA0039.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/IMG-20160604-WA0140.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/IMG-20160918-WA0093.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/10/IMG-20161230-WA0011.jpg|”]

[hr]