Het afscheid van DreamCatcher

9 maart 2018, 00:00 Nieuws
“DreamCatcher kwam eigenlijk heel onverwachts in mijn leven. Het was ook helemaal niet de bedoeling om een eigen paard te nemen. Ik had al een lange tijd een verzorgpaard en was hier erg blij mee. Mijn stiefvader wilde hem eigenlijk kopen, dus ik dacht gelijk dat ik een eigen paard kreeg. Als dertienjarige begon ik wat op internet rond te kijken en opeens zag ik haar. Ik was direct verkocht. Ik riep mijn stiefvader om te komen kijken naar de advertentie en we zijn diezelfde avond nog gaan kijken. Ook mijn stiefvader was gelijk weg van haar. Twee dagen later stond ze op stal. Mijn eigen veulen, ik was zo trots!”
[panel]DreamCatcher
2010 tot 2017
Eigenaar: Charys Smolders (1997)
Ras: Tinker x Hackney
Kleur: Bont
DreamCatcher was erg onvoorspelbaar. [/panel]

Vertrouwen

“Ze kende helemaal niets en rende voor het minste weg. Ze had de eerste vijftien maanden van haar leven in die weide gestaan zonder enig contact met mensen. Toen ze eenmaal thuis was begon het werk. Het eerste halfjaar heb ik alleen maar gewerkt aan vertrouwen opbouwen. Ze was zo bang, je kon haar amper aanraken. Aanvallen, dreigen om te stampen, je pletten. Naast deze angst had ze ook een erg dominant karakter. Het kostte letterlijk bloed, zweet en tranen, maar uiteindelijk had ik haar vertrouwen en vormden we een team. Toen we eenmaal begonnen met haar te beleren ging dit met ups en downs, maar het verliep redelijk goed. Uiteindelijk ben ik van stal veranderd en kreeg hier een heel nieuwe manier van lesgeven. Dit heeft ons heel goed gedaan. We begonnen weer helemaal opnieuw, maar konden zo alle kleine foutjes wegpoetsen.”

Monster

“In de winter die hierop volgde ging het helaas niet zo goed. Ik kon DreamCatcher gewoon rijden, maar uit het niets zag ze dan een spook en sprong met vier benen de lucht in, steigerde of bokte en schoot er vandoor. Iedere keer dat ik opstapte dacht ik: ‘wat zal het nu weer zijn’. Dreamer was dan ook zeker geen leuke puber en ik dacht iedere dag dat ik al dit werk voor niets deed. Twee jaar lang hebben we geen wedstrijden gestart en zijn we alleen maar samen bezig geweest, terug van nul. Na de tweede winter met mijn monstertje heb ik haar een week in training gezet bij mijn instructeur. DreamCatcher werd langzaam meer werkwillig en die zomer heb ik een springstage gevolgd. Hier moest ze twee keer per dag aan het werk, maar op een ‘leukere’ manier. Sindsdien kregen we steeds weer meer plezier van elkaar. Het liefst gingen we dan ook samen crossen. Ze was jong, maar kon perfect aanvoelen wanneer ze zich mocht laten gaan op buitenrit.”

Dierenarts

“Maar in 2017 ging het fout. Op een zaterdag merkte ik dat ze niet zichzelf was tijdens het rijden en in de omgang. Ze was opeens weer dat lastige monster van een jaar geleden. Die zondag begon ze opeens haar been op te trekken en liep af en toe op drie benen door de weide. Ik heb op dat moment meteen de dierenarts gebeld. Maar omdat het een lang weekend was en zij geen spoed zag, kwam ze niet meteen langs. Ik belde de hoefsmid of hij langs wilde komen om eventueel naar haar voet te kijken, maar ook hij was dat weekend niet bereikbaar. De dierenarts kwam uiteindelijk op maandagochtend 1 mei om 9.00 uur. De stalbaas had haar ‘s ochtends om 6.00 uur gevoerd en vertrok op wedstrijd. Op dat moment was er nog niets te zien aan DreamCatcher. Om 8.15 uur kwam ik aan en, zoals gewoonlijk, riep ik haar. Maar ik zag dit keer geen hoofdje boven de staldeur verschijnen, dus ging automatisch wat harder lopen om sneller bij haar te zijn.”

Opstaan

“Op dat moment zag ik haar liggen. Ze lag op haar zij, met haar achterbenen rechtuit. Haar hoofd helemaal open en in een ongemakkelijke houding tegen de deur. Toen ik de deur open deed viel haar hoofd naar buiten. Ik riep zo hard als ik kon de stalbazin en zij kwam gelijk aangerend. We probeerden haar samen overeind te krijgen, maar dit lukte niet. Ik belde de dierenarts dat ze gelijk naar stal moest komen. Toen ze er eenmaal was hebben we nog meerdere keren geprobeerd om DreamCatcher overeind te krijgen. We zagen dat ze haar achterbenen niet meer zelf kon bewegen, dus toen ze uiteindelijk rechtop stond viel ze ook gelijk weer om. Dreamer was duidelijk zelf aan het vechten om overeind te komen. De dierenarts gaf haar medicijnen en zou met een uur terug komen om te kijken of ze verbeterd was. DreamCatcher leek helderder te worden in haar hoofd en weer wat leven terug te krijgen. Toen de dierenarts terugkwam probeerden we haar opnieuw rechtop te zetten, maar weer lukte dit niet.”

Keuze maken

“De dierenarts zei dat ze een hersenbloeding had gekregen, die de cognitieve werking van achter verstoorde. Het was begonnen door een klontertje en door de verstopping kreeg ze de bloeding. Op dat moment moest ik een keuze maken. Haar een nacht laten liggen en afwachten, maar hierdoor zou ze waarschijnlijk nog iets extra’s oplopen door het lange liggen, of haar uit haar lijden verlossen. Hoe moest ik zo’n beslissing maken? Hoe kun je voor God spelen en beslissen voor je dier. Ik kon haar daar niet zo laten liggen, ze had pijn, ze kreunde en was inmiddels doodop. Mijn hart brak keer op keer als ik naar haar keek. Ik moest mijn engel laten gaan. Ik ben bij haar gaan liggen en iedereen die bij haar leven betrokken was, was inmiddels op stal voor het afscheid. Ik fluisterde nog wat lieve woorden en nam afscheid van haar. Op dat moment heb ik het meest dierbare in mijn leven afgegeven, mijn beste vriendin, mijn steun en toeverlaat.”

Gemis

“Ik heb op dit moment nog wel mijn andere paarden, maar het is alsof er een stuk van mijzelf weg is. De manier waarop ze mijn dag iedere keer weer goed maakte mis ik vreselijk. Zij was voor mij echt uniek, mijn once in a lifetime paard. Ik herkende mezelf in haar.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/03/AF5ED03B-7E54-4BFC-A00F-E3103C406E8B.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/03/D26F4FBA-ACAF-4B8E-A31A-E6C475F0E9AF.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/03/D227996F-CE43-436E-8F87-E6B21FCE8FDB.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/03/E3739706-21C0-4A87-958A-744B1AAC6CAA.jpg|”]