Het afscheid van Lightning

29 april 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Annemieke ter Horst was dertien jaar samen met de merrie Lightning. Samen met haar zus had ze haar gekocht, en na een poos waren ze een hecht team. Helaas kreeg Lightning koliek en tijdens de operatie die volgde bleek het flink mis te zijn.

[row]

[seven]

“Toen ik samen met mijn zus een paard ging zoeken, was Lightning niet onze eerste keuze. We hadden een Appaloosa ruin uitgezocht op een handelstal. Na een paar dagen bleek deze echter vals te zijn, zodra je de stal of de paddock inliep probeerde hij je aan te vallen. We wilde hem terug brengen, maar de handelstal nam hem in eerste instantie niet terug. Wij zouden hem zelf vals gemaakt hebben. Na een hoop gedoe en overleg namen ze de ruin toch terug, maar we kregen niet ons geld terug. We mochten wel een ander paard uitzoeken, dat werd Lightning.”

[/seven]
[five]
[panel]

Lightning
1997 (?) tot 2013

Eigenaar: Iris (1978) en Annemieke (1982) ter Horst
Ras: KWPN
Kleur: Bruin

Lightning was een enorme knuffel.

[/panel]
[/five]
[/row]

Leeftijdsverschil

“Later bleek dat er op de handelstal geknoeid was met haar paspoort, toen wij haar kochten werd ons verteld dat ze dertien jaar zou zijn. Een paar jaar later na een opmerking van onze paardentandarts bleek ze niet ouder dan zeven te zijn. Een behoorlijk verschil met wat wij dachten. De tanden die paarden na die leeftijd ontwikkelen, had ze nog niet. Hoe oud ze dus precies was, hebben we nooit zeker geweten. We zijn er toen van uit gegaan dat ze zeven was en dus geboren zou moeten zijn in 1997, maar helemaal zeker weten doen we dit dus niet.”

Koliek

“Op een dag werd ik s’ ochtends wakker gebeld door de stal eigenaresse, Lightning leek koliek te hebben en het zag er niet best uit. Ze had al eens eerder koliek gehad, maar niet zo erg. Dit was toen met een simpele behandeling opgelost. De dierenarts was snel aanwezig en hij verwees ons door naar de kliniek in Utrecht. Zelf hebben we geen trailer maar de eigenaresse van stal was zo lief ons gelijk te brengen.”

“Eenmaal aangekomen stonden de artsen al op ons te wachten, ze begonnen gelijk met het onderzoek. Er werd bloed afgenomen voor testen, haar bloedwaarden waren normaal. Ook werd Lightning opgevoeld, hierbij voelden de artsen iets, maar wat het precies was wisten ze niet. Ze zou geopereerd moeten worden, maar omdat haar bloedwaarde normaal was, gaven de artsen haar een goede kans om beter te worden.”

Operatie

“Toen de operatie begon, bleek hetgeen wat ze voelden een stuk afgestorven darm te zijn. Lightning bleek een vetbult te hebben, deze was losgekomen van de maagwand. Veel paarden blijken dit te hebben, maar normaal blijft dit aan de maagwand vast zitten. Bij Lightning was dit losgeraakt. Aan de vetbult zat een steel, deze was om de darm heen geslagen. Hierdoor was er al bijna vijf meter darm afgestorven. De anesthesist overlegde met ons hoe het verder moest. Ze gaven haar veertig procent kans om uit de operatie te komen, maar de kans dat de darmen weer op gang zouden komen, was nihil en zou gepaard gaan met een hoop pijn. We hebben op dat moment gelijk besloten haar in te laten slapen, zoiets wil je je paard niet aandoen...”

Herinnering

“Om een herinnering aan haar te houden, heb ik haar voorpluk afgeknipt. Een medewerker van de kliniek heeft haar staart voor me afgeknipt, ik durfde zelf niet om haar heen te lopen. Haar staart en voorpluk heb ik thuis gewassen, later heb ik er een armband van laten maken. Helaas kan ik de armband niet omhouden tijdens mijn werk, mijn vriend heeft daarom ook nog een ketting voor me laten maken, zodat ik haar altijd bij me kan dragen.”

‘Regelmatig zag ze bakkabouters, die haar de stuipen op het lijf jaagden’

Gemis

“Tijdens het rijden kon Lightning echt een draak zijn, ze kon zomaar schrikken en steigeren om vervolgens om te draaien en weg te rennen. Ook zag ze regelmatig ‘bakkabouters’ die haar dan de stuipen op het lijf jaagden. Tijdens de vele buitenritten die we maakte was ze echter super braaf, ze nam dan echt het voortouw.”

“Wat ik dan ook echt aan haar mis, is haar gekke karakter. Het was een enorme knuffel, maar wel een met een uitgebreide handleiding. Ze kwam altijd netjes aanlopen als je haar uit de weide haalde, maar je moest wel geduld met haar hebben. Ze nam graag het voortouw en dingen moesten dus wel op haar manier gebeuren. Ze heeft me dan ook echt geleerd om geduldig te zijn.”

[gallery link=”file” columns=”2” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/04/Lightning-Large.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/04/20160425_102115-Large.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/04/Lightning-3-Large.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/04/Lightning-2-Large.jpg|”]

[hr]