Blog: Kwetterende stalgenoten

31 juli 2017, 00:00 Nieuws
Geen idee hoe ze het doen, maar hoe laat het ook etenstijd is, zodra de schep in de ton muesli verdwijnt, komt de hele familie via het ventilatiegat bij het dak over het richeltje mijn stal in geschoven. Voor het geval d’r eentje ligt te slapen, gaat dat gepaard met een luid gekwetter. Zodra de muesli mijn etensbak bereikt, is het zaak dat ik mijn hoofd er in hou en geen ruimte laat, anders jatten die krengen mijn eten letterlijk onder mijn neus vandaan. Er is altijd wel een lefgozertje bij, die zich als een kamikazevogeltje in mijn bak wil laten storten om een graantje mee te pikken. Zoals gezegd deel ik graag, maar niet mijn muesli!

Het is een vasthoudend volkje, dus ik heb er een ware studie op losgelaten om niet de hele tijd van dat zenuwachtige gefladder om mijn oren te hebben: na mijn eerste grote hap kijk ik daarom eenmalig over mijn schouder waarbij ik tijdens het kauwen wat mueslikorrels laat ontsnappen. De eerste minuten heb ik mijn voerbak dan voor mezelf, want het grut stort zich in mijn vlas om daar haantje de voorste te spelen. Een acceptabele deal dacht ik zo.

Blijkbaar was dat wederzijds, want mijn verdraagzaamheid werd verder op de proef gesteld door precies in het enigste gaatje van mijn toch zeer ruime stal een nestje te gaan bouwen. Vliegt dat spul niet alleen tijdens etenstijd rakelings langs je op, maar ineens de hele dag af en aan… Sta je op je gemakje hooi te knabbelen: Vroemmm! Moet je met de nodige aandacht en precisie om niet tegen je eigen benen te spetteren goed mikken om een grote plas doen: Vroemmm! Wil je daarna het waterpeil weer aanvullen en steek je je neus in je drinkbak: Vroemmm! Bekomen van alle schrik sta je lekker een dutje te doen: Vroemmm!

Denk je dat dit alles is, krijg je aan de lopende band het gepiep van die kleintjes, die jammeren als paps en mams op zoek zijn naar eten. Ja, kan ik het helpen dat ik maar drie keer daags een beetje muesli krijg? Als ik zin heb in een spelletje kijk door het gaatje. Dan is dat jonge grut meteen stil. Die ouwelui zijn echter niet voor één gat te vangen, dus die vliegen je letterlijk het snot uit de neusgaten pff…

Toch wil ik niet klagen, want ik zit dan wel met die volksstam fladderende ellende, mijn maat zijn drinkbak wordt als zwembad gebruikt. Niet door ‘mijn’ vogelfamilie, maar door een stelletje muizen die aan zijn kant van de stal wonen. Bij tijd en wijlen treft hij een verzopen babymuis aan… ik tolereer daarom maar mijn kwetterende stalgenoten. Voor alle viervoeters, die hun stal ook moeten delen met het één of ander aan ongewenst gezelschap, adviseer ik om met regelmaat de volgende stappen te doorlopen:

1. Verjaag alles wat vliegt uit je voerbak (de voerbak is van JOU).


2. Check alle hoeken op voedsel (misschien nog iets overgelaten toen je je stal verliet?).


3. Doe een grote plas midden in je box (héérlijk! Je eigen aroma is het beste).


4. Lebber je drinkbak leeg (voor je het weet zit d’r vogelpoep of een verzopen muis in).


5. Check nogmaals je stal op voedsel (je kunt iets over het hoofd gezien hebben?).


6. Leg een flinke drol voor de deur (geen functie, maar het lucht zo lekker op).


7. Ga uit de vliegzone staan (dit vergt wat oefening, probeer verschillende plekken uit).


8. Doe een dutje (indien het vorige aandachtspunt lukt).


9. Rek je uit met je neus tussen je knieën (dan ben je direct fit voor wat komen gaat).


10. Etenstijd!