Blog: HorsEscapade
NieuwsAls trouwe redacteur van Bit had ik natuurlijk graag mee gedaan aan HorsEscape! Ik ontsnap uit mijn dekens, uit de wei, uit mijn stal, uit mijn halster…. Dus van zo’n puzzelparcours denk ik: Hoe moeilijk kan het zijn?
Nou, dat blijkt ingewikkelder dan gedacht, want het vrouwtje doet niet mee. “We zijn niet in conditie voor een paar uur rondtoeren, spelletjes doen en gamen.” Tss, we? Ik zou dat met mijn 26 lentes jong en op karakter heus wel uitlopen!
Ik dacht dat we al in training waren voordat HorsEscape werd uitgevonden? Al jaren geoefend op ritsen opentrekken, om maar eens een nuttige oefening te noemen. Nog veel leuker is ritsen dichtdoen trouwens. Onverwacht en heel snel in een vloeiende beweging de boel dichtjassen, is hilarisch: de angst in de ogen als je zowat het kinvelletje van het vrouwtje tussen die rits hebt, is onbetaalbaar. Ik raad het alle muiters aan om te proberen. Dan weten ze pas hoe het voelt als je neusriem te strak wordt aangetrokken. Er zal een reden voor zijn dat ik neusriemloos langs de velden trek.
Maar terug naar mijn ontsnap escapades. Het is dat ik in het verkeerde jaar geboren ben, anders had ik vast Houdini geheten. Zet mijn deur nooit op een kiertje, want ik zie het terwijl ik er met mijn kont naar toe sta. Een echte vos benut zijn kans voordat een ander hem ziet. Laatst nog stond ik lekker wat te dutten, terwijl mijn gouden lokken werden opgepoetst. Dat is nogal een kluif, want ik hecht aan mijn camouflage looks. Dagelijks een goede portie zand in de vacht, bij voorkeur met een beetje modder en nu het mooier weer wordt ook met de nodige karboleum van het hek in mijn manen. En op mijn hals. En in mijn voorpluk. En aan mijn oren. Enne… nou, laten we het er op houden dat ik de enigste ben die deze secuur aangebrachte vlekken waardeert.
Het probleem is dat het spul eenmaal aangebracht ook niet meer weg te poetsen is. Al snel wordt het hard en dan vind ik het eigenlijk ook niet zo’n succes meer. Probeert het vrouwtje de klonters uit mijn manen te halen, dan trekt het bij het leven. Ze heeft zo’n naar snijmesje, waar ik al van begin te rillen als ik hoor dat het uitgeklapt wordt. Dus doen wij, geheel passend bij HorsEscape, het welbekende kat-en-muis-spel.
Zij doet alsof ze het mesje niet bij zich heeft, ik doe als of ik niet door heb dat ze dat kreng in dr zak heeft gestoken. Zij doet alsof ze mijn staart mooi wil maken, ik doe alsof ik dut en laat fluisterscheetjes om haar te bedwelmen. Zij doet achteloos de honderdduizendste poging om mijn manen dezelfde kant op te kammen, ik doe alsof ik aan de andere kant ineens iets mega interessants zie. We zijn er echt heel goed in geworden om te kijken wie wie kan bedotten om een stukje karboleum haar te verwijderen, of te behouden.
Dus met mijn staart in een elegante vlecht - zoooo enorm uit de mode en geheel niet passend bij mijn stoere camouflage look – duik ik langs haar op, geef mijn deur een ferme zwieper en hoppaaa: missie volbracht! Ruim binnen de tijd aan de andere kant van de schuur snel een wortel gesnaaid. Tja, met mij valt een goed spelletje te spelen, maar we laten dit jaar iemand anders winnen. Ik ben benieuwd naar de spannende ontsnap verhalen en onmogelijke raadsels. Er zal toch wel een wortelspel in HorsEscape zitten?!
