Blog: Stalmeditatie
NieuwsOnze week- en gezinsschema rondom de verzorging van onze twee paarden is nogal wisselend. Er zijn dagen dat mijn man Robert alleen gaat. Woensdagavond gaan Robert en ik samen. In het weekend gaan we meestal met z’n drieën, dan vergezelt mijn dochter Fenne ons. En elke donderdagmiddag gaan Fenne en ik met z’n tweetjes. In een hippe term zou ik deze middag kunnen omschrijven als quality time. Maar welke naam je het ook geeft, deze paardenmeisjes middag is niet alleen fijn voor de paarden maar ook voor ons.
Het begint al in de auto. Met haar hoofd vol van school begint Fenne met lozen van alle overtollige ballast door haar muziek hard op te zetten. En terwijl zij leegloopt, vult mijn hoofd zich met nieuwe inspiratie. Want ondanks dat ik veel muziek luister, mis ik ook leuke nummers, zo leer ik in dat kwartiertje autorijden naar stal met een vijftienjarige. Soms gaat de muziek zachter en word ik getrakteerd op een verhaal over schoolgedoe. Het valt niet mee je staande te houden tussen al die sociale processen, zo begrijp ik. Zeg ik het goede? Ben ik wel leuk genoeg? Waarom heb ik dat niet? Fenne zucht ervan.
Eenmaal bij de paarden gaan we door met onze alternatieve meditatie. Wat trouwens niet altijd slim is om op deze manier te benoemen richting een tiener. Maar wat stiekem wel gebeurt. Na het binnenhalen van Boris & Broes moeten ze namelijk gepoetst worden. Gedachten komen en gaan tijdens de repeterende bewegingen van het rossen en weer gladstrijken. Soms delen we nog iets, maar meestal is het snuiven van onze paarden het enige wat ons gezelschap houdt. Hoewel, de erf-kippen een kabbelend achtergrondgeluidje produceren. Met onze telefoons nog heerlijk in de auto, voel ik ook mijn schouders zakken.
‘Na een middagje bij de paarden zijn er alleen nog maar hele simpele overwegingen die onze hoofden vullen’
Het rijden komt daarna. Soms rijdt Fenne allebei de paarden. In dat geval loop ik heen en weer als professionele maar belegen groome als zesenveertigjarige. Zodra Broes gereden en uitgestapt is, zorg ik dat Boris gezadeld klaar staat. Broes gaat dan met mij mee terug en met de warmte van de afgelopen periode kan ik dan kledderen met spons en water. Ook al ontspannend. Terwijl Fenne juist met haar vervolg inspanning bezig is. Meestal heeft ze nog aandachtspunten van het weekend in haar hoofd. Mijn man voorziet haar namelijk dan van rij-technische informatie. Gedreven bijt ze zich daarin vast. Soms iets te hard en botst dan met zichzelf. Maar regelmatig ook met een glimlach.
Zo komt alles en iedereen in beweging. De paarden lopen, Fenne sport en ik kweek spierballen met uitmesten en het erf netjes houden. Onze opgebouwde spanning in het lijf wordt zo keurig afgevoerd. Moe van lijf maar leeg in de kop, zakken we op de stoeltjes zodra alles rondom stal aan kant is. Zullen we nog even nagenieten in het zonnetje of gaan we een ijsje halen op de weg naar huis? Na een middagje bij de paarden zijn er alleen nog maar hele simpele overwegingen die onze hoofden vullen. Dat was toch echt wel anders voordat we gingen. Last van een volle kop? Zoek een paard! Geschikt voor alle leeftijden.
