Blog: Wat een zooi voor twee viervoeters...
NieuwsVolgende maand word ik alweer 26 lentes jong, maar zoals het een echte vos betaamt, verlies ik langzamerhand wel mijn goudbruine haren, maar niet mijn streken. Niet voor niks heeft het vrouwtje destijds voor ons staldeuren uitgezocht die onmogelijk door zeer handige en flexibele paardenlippen geopend kunnen worden. Toen de man van onlangs in zijn haast mijn deur per ongeluk op een kiertje liet staan, greep ik natuurlijk mijn kans...
Voordat mijn maat en ik naar deze stal verhuisden had ik standaard een touw of halster om mijn deur. En later een speciaal gelast beveiligingsmechanisme, wat bij meerdere stalgenoten werd aangebracht nadat ze het kunstje bij me hadden afgekeken. Alles met hendels, klinken en lusjes vraagt naar mijn idee gewoon om actie.
Saaie stal
Al jaren heb ik daarom een saaie stal. Bevestigde bezigheidsattributen weet ik vrij snel te verwijderen, of te mollen. Toen mijn deur dus niet op het slot werd geklikt heb ik even rustig gewacht tot de kust veilig was en ben toen op onderzoek uitgegaan. Ik kon naar buiten, maar daar waren gewoon de touwtjes gespannen. Alle hoeken van de bak kan ik dromen dus daar was ik snel uitgekeken. Bovendien stond mijn maat achter zijn hermetisch gesloten deur en in je eentje op avontuur is lang niet zo leuk als met z’n tweetjes. Dus besloot ik binnen wat rond te neuzen.
Herinrichten
Als eerste heb ik onze appelkist omgekeerd, maar dat bleek een flinke domper. Praktisch leeg! Heb me nog door wat plastic heengewerkt om wat oude boterhammen te verorberen en ben toen de planken van het vrouwtje en ons paardenmeisje gaan uhh... herinrichten.
Zooi
Potjes, flessen, poeders en beschermers. Dekjes, poetslappen, kwasten en gereedschap. Jemig, wat een zooi kun je hebben voor twee viervoeters. Ik heb het wat uitgezocht in bewaren, heroverwegen en weggooien. Zo vond ik bakletters, die ik nog nooit aan de heining heb gezien. Ik heb er een flinke drol bovenop gelegd, zodat de boodschap me duidelijk leek: schoonmaken en ophangen, of - beter nog - weg d’r mee!
Betrapt!
Mijn maat Ace stond zich onderwijl op te vreten in zijn stal, want ik had een hoop lol waar hij helemaal niet aan mee kon doen. Daarop besloot ik maar wat hooibalen tevoorschijn te trekken, om zijn ergernis nog verder aan te wakkeren. Ik had nog hooi in mijn box, maar eten dat niet voor je bedoeld is, is altijd lekkerder dan hetgeen voor je wordt klaargezet. Ik scharrelde nog vrolijk wat in de rondte, toen ik een spontane hartverzakking kreeg. Ineens stond het vrouwtje in de deuropening: “Ka-ro-lusss!”
Home make-over
Pfieuw, met enkele sprongen langs en over de rotzooi heen, dook ik schuldbewust mijn eigen stal in. Met een harde zwieper sloeg mijn deur in het slot. Van achteruit mijn box loerde ik voorzichtig door de tralies over Ace zijn rug heen om te zien hoe mijn ‘home-makeover’ werd ontvangen. Na wat gemopper, hoorde ik al snel wat gegrinnik, dus toen durfde ik mijn hoofd wel weer buiten de stal te steken. De man van en de bezem kwamen erbij, waarna mijn restyling gewoon weer werd omgebouwd tot hoe het altijd is. Opgeruimd en saai...
Bakletters
Die bakletters waren nog wel onderwerp van gesprek. Als mijn vrouwtje straks weer beter is, geloof ik dat we ‘op de letter moeten gaan rijden’. Hmm, volgende keer dat mijn deur op een kiertje staat, moet ik die bordjes dus iets vakkundiger wegwerken :-)
