Blog: Vliegwerk
NieuwsDat de seizoenen van invloed zijn op het leven van de mens is best gemakkelijk te begrijpen. Zo gaan we met z’n allen lekker eerder ons warme bedje in de winter dan in de zomer. Meer slaap nodig en eerder donker, zo luidt de verklaring volgens onderzoekers van deze verandering van gedrag en behoeften. En ook trekt de mens, uitzonderingen daargelaten natuurlijk, een net iets dikker laagje om de nek zodra er een venijnige oostenwind de hoek om komt zetten. Ik loop trouwens voorop in deze rij. Zodra ik eenmaal een sjaal te pakken heb, gaat ie ook niet meer af de rest van de koude periode.
Leef je met paarden? Dan zijn de seizoenen, en dus het weer, niet langer een leidraad maar eerder een gegeven waar met geen mogelijkheid onderuit te komen is. Je kunt het trouwens wel proberen maar dan is de kans groot dat je binnen no-time wordt beschuldigd van het bijdragen aan dierenleed. Zo bevroor afgelopen winter bij ons op stal sloot én kraan. Weg was het water en welkom spierballen voor Barrie. Want een wak is niet zomaar gemaakt en bovendien heeft het de eigenschap dat het ook weer dicht vriest. Zou ik de boel de boel laten, scoor ik bijzonder goed op de zwarte lijst van dierenwelzijn. Ons autootje tufte wat op en neer om dit te voorkomen.
Nu bevinden we ons in de heerlijke zomer. Maar met het stijgen van de temperatuur verschrompelen onze keuzes. Want echt handig is het niet om de paarden te doen op het heetst van de dag terwijl qua gezinsplanning die tijd toch echt onze voorkeur heeft. Maar nee, paarden gaan voor. En dus vertrekken we heel vroeg om Boris & Broes te verwennen met milde arbeid of een verfrissende polderrit. Met als toetje een heerlijke douchbeurt. Wat beide heren wel kunnen waarderen als ik goed kijk naar de hun lichaamstaal. Oogjes dicht en snaveltjes toe. Je hebt er geen kind meer aan.
Maar niet alleen wij leven volgens het ritme van de natuur, ook ander andere dieren passen zich prima aan aan de omstandigheden. Vliegen bijvoorbeeld. Man man man, wat kunnen die genieten van de zomer. In grote getalen zijn ze precies naar onze wei getrokken met z’n allen. Gelukkig had ik die spierballen nog overgehouden van de winter, want nu trek ik met kruiwagen en poepschep het veld in om zoveel mogelijk locaties van de familie vlieg om te kunnen samenscholen resoluut op te breken en naar de mestberg te verplaatsen. Daar is het inmiddels een walhalla van gezelligheid. Het lijkt verdorie wel een idyllisch plekje naast een meer om met hele families te gaan BBQ’en.
Alleen Boris & Broes beheersen tot nu toe de kunst van het leven volgens de regels van de natuur veel beter dan ik. Kan ik nog redelijk gefrustreerd, opgewonden en redelijk radeloos raken over het gedrag van al die zwarte vleugels. Zij zwiepen enkel met de staart en trekken een paar keer met het been maar veel bozer heb ik ze nog niet gezien. Ze trekken nog geen wenkbrauw op zo chill accepteren zij de andere bewoners van dit stukje aarde. Ik vind het knap en heb mezelf beloofd te oefenen. Om te beginnen bij het accepteren van mijn bruine huid en enorme spierballen.
