Juryblog: Eerlijkheid duurt het langst

29 juli 2015, 00:00 Nieuws [caption id=”attachment_43991” align=”alignright” width=”236”] Jurylid Jeff Heijstek[/caption]



Zo zat ik aan een tafeltje met een paar amazones en we hadden het over jureren. Wat houdt dat voor een jurylid allemaal in? Je volgt netjes bijscholingen, jureert het aantal keren per jaar wat van je gevraagd wordt. Als juryleden worden we uitgebreid gecheckt hoe we jureren. Als ruiters het niet met je beoordelingen eens zijn, staat Facebook vol met verontwaardigde reacties. Je probeert er netjes uit te zien en je pak op tijd naar de stomerij te brengen. Dit alles voor 4,50 euro per uur. “Waarom doe je het dan?” wordt met verbazing gevraagd. Tja, het klinkt misschien bijna raar om te zeggen maar: “Omdat ik zo het leuk vind”. Er valt een kleine stilte. “Ik dacht dat jullie veel meer kregen”, reageren de dames. Niet dus. Ik doe het vanuit passie.

‘Als ruiters het niet met je beoordelingen eens zijn staat Facebook vol met verontwaardigde reacties’

Ik kijk even op Facebook en scrol door de berichten. Ik zie een typische opmerking: ‘Belachelijk, er wordt alleen op naam gepunt en die mensen krijgen veel te veel punten’. Arme juryleden, denk ik bij mezelf, daar gaan we weer. Toevallig had ik bij de desbetreffende proef staan kijken. Het was een super mooie proef met twee fouten maar verder zoveel mooie onderdelen dat ik de hoge punten wel begreep. Later toch maar eens de protocollen erbij gepakt, je kunt alles inzien tegenwoordig. Toen verbaasde het me wel. Bij een jurylid twee vieren, bij de ander twee vijven en bij de ander twee zessen. Natuurlijk zit ieder jurylid op een andere plek, juryverschillen houd je toch. Maar als een onderdeel echt fout gaat dan kunnen twee zessen toch niet? Jammer en eigenlijk vraag ik me af wat een ruiter in zo’n situatie denkt. Zou hij lachen omdat de jury het niet gezien heeft? Ik denk echt dat de ruiter er in dit geval vrede mee had gehad als hij op dat onderdeel onvoldoendes had gescoord. Op dit niveau snappen ze dat vaak best. Probeer als jury en als persoon altijd bij jezelf te blijven en durf eerlijk te zijn.

‘Als een onderdeel echt fout gaat dan kunnen twee zessen toch niet?’

Jaren geleden streden Anky met Salinero en Imke met Sunrise tegen elkaar in Rotterdam. ‘Normaal’ zou dat makkelijk zijn geweest: Anky op een en Imke op twee. Maar Anky had haar handen vol aan Salinero en Imke reed een topproef. Ze hadden toen best een keer van plek kunnen wisselen, maar toch gebeurde dat niet. Ik denk dat Anky dat toen best begrepen had en voor Imke zou het super en bovendien rechtvaardig geweest zijn. Eerlijkheid duurt echt het langst.

Later die dag won mijn man Jeroen op het NK in Ermelo brons in de Lichte Tour en Lisanne Zoutendijk pakte goud bij de junioren. Ik wandelde over het parkeerterrein met de grote schimmel. Mensen waren enthousiast en feliciteerden me. “Hee Jeroen, ging goed he?!” “Ja, super goed, zijn we echt blij mee,” reageerde ik. “We hadden het niet verwacht. Het is een paard met een heel goede stap en galop. Z’n draf is okay, maar geen Dion Johnson.” Mensen kijken me raar aan en reageren verbaasd: “Nou, hij ging toch goed?” Natuurlijk ging het goed maar je moet reëel zijn, ook voor je eigen mensen en paarden. Het was een goede Kür met veel harmonie. Maar je moet wel kritisch blijven. De goede dingen vieren en de mindere dingen zien te verbeteren.

[handwritten]Jeff Heijstek runt samen met z’n man Jeroen Okkema en Sandra en Lisanne Zoutendijk Dressuurstal Argonaut. Jeff is ORUN instructeur, Grand Prix jurylid en coach voor officials. Hij heeft zelf Grand Prix gereden met Sima’s Tiablo en reed met zeven paarden in de Lichte Tour. Nu heeft hij nog twee wedstrijdpaarden, zo’n 50 lesklanten per week, runt een webshop: argonaut-ruitersport en zit in de organisatie van evenementen als Zeeland Outdoor International en It’s all Dressage 2015.[/handwritten]