Blog Laurens van Lieren: Jeugdige (over)moed
NieuwsOktober is voor mij gewoonlijk al een erg drukke maand, maar deze keer was het drukker dan ooit! Het begon met een bezoek aan een Duitse veulenveiling, toen de extra drukte bij ons op stal vanwege de Subtop wedstrijd die De Selevia Hoeve organiseerde, en toen een tweedaagse clinic in het noorden van het land. Daarna was de minister van Verkeer en Rijkswaterstaat bij ons op stal te gast bij de officiële opening van de Noordwaard, het compleet gereorganiseerde gebied in De Biesbosch (tevens de oorzaak van de nieuwbouw van De Selevia Hoeve).
En daarop volgde de jonge paardenwedstrijd bij Manege Prinsenstad, de VWF dressuur, waar twee van mijn paarden meeliepen, en ik ook nog gevraagd was om een show te geven met Gunner KS. Daarna volgde een drukke week met een fotodag voor mijn nieuwe website en de laatste voorbereidingen voor onze officiële opening en open dag. Daarvoor hadden we de laatste weken al een aantal keer uitgebreid vergaderd, tot in de late uurtjes... De opening en de open dag waren een groot succes, en de afterparty maakten het feest compleet! Op zondag heb ik wat uit kunnen rusten, een paar paarden gereden, en toen besloten een goede planning te maken voor de laatste drukke week van oktober. Maandag mijn nieuwe tweepaards vrachtwagentje ophalen bij Anemone, maandag en dinsdag het Global Dressage Forum, woensdagavond de presentatie van de collectie veilingpaarden van de Equine Elite, donderdag de generale repetities voor de Equine Elite presentatie van zaterdag, en vrijdag de wedstrijd van Lynne tijdens Jumping Indoor Maastricht. En dan zaterdag natuurlijk de hele dag in Weert, voor de 11e editie van de Equine Elite, hét evenement van het jaar. Oh ja, en tussendoor nog op stal wat paarden rijden en klanten ontvangen...
‘Ieder jaar kijk ik weer uit naar het Global Dressage Forum, waar we mooie inspirerende presentaties voorgeschoteld krijgen’
Ieder jaar kijk ik weer uit naar het Global Dressage Forum, waar collega’s en andere betrokkenen uit de paardenwereld samen komen en mooie inspirerende presentaties voorgeschoteld krijgen. In 2014 was het voor het eerst in de nieuwe opzet, eens in de twee jaar ergens anders, vorig jaar bij stoeterij Blue Hors in Denemarken. Normaal gesproken was het altijd bij de Academy van de familie Bartels, en zo ook nu weer. Ik kwam op maandag pas laat aan, dus ik kon alleen het avondprogramma nog bijwonen. Het was een leuke presentatie van Uta Gräf, die haar paarden op een heel natuurlijke manier houdt; veel buiten, meestal in de kudde, zonder dekens (ook in de winter!), en zonder al teveel poespas. Leuk en verfrissend, vooral omdat Uta zelf gewoon een heel vrolijk en bijzonder persoon is. Maar niet echt dieper ingaand op de techniek, trainingsmethode, of andere uitleg over hóe ze bereikt wat ze bereikt heeft.
‘Er is voor mij niets mooiers dan experts op mijn vakgebied aan het werk te zien’
De volgende dag was ik er in de lunchpauze en het middagprogramma begon met een zeer interessante presentatie over een nieuwe ‘tool’: software waarmee statistisch wordt bijgehouden hoe juryleden presteren gedurende een langere periode, ten opzichte van elkaar, maar ook ten opzichte van zichzelf. Maar waar ik toch wel het meest naar uitkeek was de presentatie die Wolfram en Brigitte Wittig zouden geven. Er is voor mij niets mooiers dan experts op mijn vakgebied aan het werk te zien. Dat inspireert, geeft vaak nieuwe inzichten, en zorgt er op z’n minst voor dat ik super gemotiveerd ben om thuis weer met mijn eigen paarden aan de slag te kunnen. Dus toen mij gevraagd werd om plaats te nemen in het panel, dat naderhand commentaar geeft en vragen stelt aan de hoofdpersonen, ben ik daar met plezier op in gegaan.
Hoewel de eerste twee paarden overliepen van kwaliteit, wat altijd prettig kijken is, vond ik de gehele presentatie een grote tegenvaller! Het was een zeer oppervlakkig verhaal, waarbij niet alleen geen enkel risico werd genomen wat betreft de moeilijkheidsgraad, maar ook de aanwijzingen van Wolfram Wittig zich beperkt hielden tot het geven van opdrachten als “aandraven”, “van hand veranderen”, “in galop aanspringen” en “kleine pauze”, aan zijn stalamazone Kyra en later zijn vrouw Brigitte. Zelfs toen wij als panel aan het woord mochten, en ik tot twee keer toe een gerichte vraag kon stellen aan de op en top paardenman die Wittig in mijn ogen is, wilde hij geen inhoudelijk antwoord geven op mijn vragen. Met een grap amuseerde hij het publiek, want gevoel voor humor is de Duitse fokker en trainer absoluut gegeven. Maar voor de mensen die hoopten iets op te steken was het zeer mager. Sterker nog, ik vond het eigenlijk zonde van mijn tijd in een week met een overvolle agenda.
‘Toen ik achter de tafel plaats nam, keek ik de zaal in en zag ik een overwegend grijs en oud publiek’
Nu is dit wel vaker vertoond op het GDF, dat er trainers die absoluut hun vak verstaan een presentatie verzorgden die weliswaar aangenaam was om naar te kijken, maar waarbij ieder risico op discussie of zelfs maar verschil in inzicht angstvallig werd vermeden. Misschien is dit wel weer gerelateerd aan het politieke aspect van de dressuursport, omdat er een groot aantal internationale juryleden aanwezig zijn, naast andere officials en bestuurders. En die mensen wil je als trainer/ruiter natuurlijk graag een vlekkeloze demonstratie voorschotelen, die zonder enige vorm van discussie met applaus beloond wordt. Maar toen ik achter de tafel plaats nam, samen met Henk van Bergen en George Morris, keek ik de zaal in en zag ik een overwegend grijs en oud publiek. Meer dan de helft van deze mensen zit niet dagelijks meer op het paard, laat staan dat ze de ring nog binnen rijden. En dus is het eigenlijk niet verbazingwekkend dat ook de presentaties enige ‘feeling’ missen met de praktijk. Het is een kip-of-ei verhaal, de actieve ruiters (met name de jeugd) voelen zich niet aangetrokken tot zulke poppenkast. En degene die gevraagd wordt een presentatie te verzorgen zal zich aanpassen aan het publiek waarvoor hij/zij de presentatie geeft. Maar hoe mooi zou het zijn om presentaties en onderwerpen op het programma te hebben die stof doen opwaaien, of in ieder geval stof tot nadenken geven! Waardoor ruiters en trainers, juryleden en andere stakeholders geprikkeld, uitgedaagd en geïnspireerd worden.
‘Hoe mooi zou het zijn om presentaties op het programma te hebben die stof doen opwaaien, of in ieder geval stof tot nadenken geven’
De oplossing is in mijn ogen simpel: De jeugd heeft de toekomst! Laat de jeugd eens een presentatie verzorgen, laat succesvolle jonge trainers en ruiters aan het woord, en zorg dat andere actieve ruiters op de hoogte zijn van het vernieuwde programma. Dan zul je zien dat het Forum nieuw leven ingeblazen wordt, en dat er meer en vooral jeugdiger publiek op af komt om te leren, geïnspireerd te worden en met elkaar de toekomst van de dressuur te bepalen. Het valt niet beter te omschrijven: De jeugd heeft de toekomst!
Groet,
Laurens van Lieren
Ruiter & Trainer | Directeur Sportief Dressuur bij CHIO Rotterdam | Commentator paardensport bij NOS Studio Sport | Eigenaar bij Laurens van Lieren Dressage B.V.
