Blog Laurens van Lieren: Fouten maken mag
NieuwsDe laatste paar weken stonden voor mij in het teken van belangrijke wedstrijden van Lynne. Eerst was daar het KNHS Indoor Kampioenschap in de Grand Prix. Lynne voelde de eerste dag Zamora erg heet worden toen ze de baan in ging, waardoor hij zijn tong over het bit deed. In de proef wist ze dat op te lossen, maar een topscore was al niet meer mogelijk. Maar door een geweldige rit de volgende dag en de overwinning in de kür, pakte ze alsnog het brons! De week daarna waren de kampioenschappen in de klasse Z2 en ZZ-licht waarvoor Lynne twee jonge paarden had gekwalificeerd.
In het Z2 reed ze een werkelijk fantastische eerste proef met Electra, die naar mijn mening een veel hogere score had mogen opleveren dan de 71% (!) die ze nu kregen. Maar uiteraard is mijn objectiviteit in deze niet te garanderen, ik weet immers hoe knap het is dat ze daar zo rond reed, met haar Jazz x Ferro merrie, die zich in het verleden niet altijd zo mooi en harmonieus door zulke indrukwekkende rijbanen liet sturen... In het ZZ-licht reed ze met Eastpoint, een aangewezen hengst van Westpoint die van ons samen is. Dat is echt een geweldenaar, met alle mogelijkheden voor het hogere werk. Hij speelt met alle oefeningen, en de enige uitdaging is dan ook om zijn aandacht bij het werk te houden. Dat lukte in de eerste proef niet zo best... Op een gegeven moment was hij afgeleid en hinnikte hij naar een ander paard dat hij over de stenen hoorde stappen. Lynne corrigeerde goed, had z’n aandacht er weer snel bij. Maar toen maakte de ringmeester een fout door de volgende combinatie al naar de baan te sturen. Die amazone kwam vol gas over de stenen aanrijden in de veronderstelling dat ze direct de baan kon betreden. Eastpoint kwam net voorbij de ingang van de baan en was hevig van slag. Net als ik trouwens, want mijn reactie was allesbehalve vriendelijk of doordacht, waarvoor ik later mijn excuses moest aanbieden...
‘Door de mindere proef stond ze ruim twee procent achter op de nummer één, maar in de kür is alles mogelijk’
Gelukkig kon ze sportieve revanche nemen in de kür op muziek, waarvoor ze zich in allebei de klassen plaatste. Ze had eerst de kür in het Z2 al gereden met Electra, een sierlijke en foutloze kür, met een paar kleine schrik momenten van ‘Ellie’. En toen de kür met Eastpoint. Door de mindere proef stond ze ruim twee procent achter op de nummer één, maar in de kür is er van alles mogelijk. Hij stond er geweldig aan, en Lynne reed nog iets actiever en gedurfder dan in de proef. De kür heeft een zeer hoge moeilijkheidsgraad, maar Eastpoint speelde met de oefeningen, en liep in een prachtige houding en balans door de baan! Lynne had zich niet beter kunnen herpakken, en we waren dan ook erg tevreden, los van wat de einduitslag ging zijn. Zowel in het Z2 als in het ZZ-licht pakte ze uiteindelijk een zilveren medaille, waar ze in de kür met Eastpoint precies dezelfde punten had als de uiteindelijke kampioen, Marieke van der Putten met El Capone. Dat zijn natuurlijk geweldige prestaties, waar we oprecht tevreden mee waren, maar Lynne ging voor goud! Dat zit nou eenmaal in haar.
‘Evalueren doe je niet alleen als het slecht gaat, of als je je doelstellingen niet bereikt hebt’
Ook als ze wel drie keer goud gewonnen had, waren we achteraf toch nog alles eens nagelopen. Evalueren doe je namelijk niet alleen als het slecht gaat, of als je je doelstellingen niet bereikt hebt. Het is heel belangrijk om ook als het goed gaat toch nog te kunnen benoemen hoe het een volgende keer nog beter zou kunnen. Of juist de dingen die nu goed gingen te benoemen, zodat je dit een volgende keer kunt herhalen. Om het simpel te formuleren: Wat hebben we geleerd? Dat is een belangrijk onderdeel van mijn eigen (mentale) strategie. Je kunt geweldige doelen stellen die je motiveren en het beste in je naar boven halen, maar je moet ook een strategie hebben om om te gaan met teleurstellingen of tegenslagen. Van fouten kun je leren, evaluatie is het sleutelwoord. Een win-win strategie noem ik dat, een strategie waarbij je bijna niet kunt ‘verliezen’. Iedereen heeft sterke en minder sterke punten, het is de kunst om je sterke punten als vangnet te gebruiken voor je zwakkere punten. Om een simpel voorbeeld te noemen: Ik mag graag voetballen. Dat doe ik nog steeds, in de zaal. Één keer per week speel ik met een stel vrienden in een heuse zaalvoetbalcompetitie van bedrijventeams. Geweldig om te doen, zeker ook vanwege het mentale aspect. Vroeger, in het gewone veldvoetbal, had ik de neiging om wat nerveus aan de bal te zijn. Bang om fouten te maken, om de bal te verliezen aan een tegenstander. Verdedigen, dat kon ik wel erg goed. Fysiek sterk en snel, niemand kwam mij zomaar voorbij. Maar in de zaal gaat alles erg snel en zijn de ruimtes klein. En als je dan zoals ik een lagere handelingssnelheid aan de bal hebt, ben je hem ook zo kwijt. Dus ik moest mijn spel wat gaan aanpassen...
‘Door angst wordt je potentie veel beperkter’
Maar hoe doe je dat? Bang zijn om de bal te verliezen is niet echt een basis om beter te worden aan de bal. Door angst wordt je potentie veel beperkter (vanuit de sportpsychologie bekend als het Fight, Flight or Freeze mechanisme). Het gaat beter als je speelt vanuit een basis van zelfvertrouwen, het gevoel dat je weet wat je doet. Mijn tactiek in het kort? Mijn sterke punt inzetten als vangnet voor mijn zwakke plek! Ik heb een heel goed loopvermogen en kan goed verdedigen en ballen afpakken. Dus als ik aan de bal ben, kan ik vanuit vertrouwen spelen, een actie maken of een pass geven. Want mocht ik het ‘fout’ doen, dan treedt mijn win-win mechanisme in werking, en kan ik mijn sterkste punt inzetten, namelijk het (her)veroveren van de bal!
Simpel gezegd kán ik niet verliezen! Dus mag ik fouten maken. En van fouten kan ik leren. En zo kan ik dan weer steeds beter worden.
Groet,
Laurens van Lieren
Ruiter & Trainer | Directeur Sportief Dressuur bij CHIO Rotterdam | Commentator paardensport bij NOS Studio Sport | Eigenaar bij Laurens van Lieren Dressage B.V.
