Blog Laurens van Lieren: Samenhang
NieuwsWat heb ik genoten de laatste weken! Van topsport van de bovenste plank tijdens Jumping Amsterdam, tot het bekijken van de kiemen voor de volgende generatie topsport, de jonge talenten op de KWPN hengstenkeuring in Den Bosch. De hengstenkeuring is een evenement waar ik al jaren achter elkaar samen met mijn vader heen ga. We zitten dan naast elkaar op de tribune te kijken naar de tweede bezichtiging, tussen een heleboel andere fokkers en paardenkenners. Om te kijken, te beoordelen, te discussiëren, en voor mijzelf vooral om te leren.
‘Mijn vaders motto was altijd: je hebt niet aan een mooi paard dat niet voor je wil werken’
Ik heb een eigen mening, een bepaalde visie, maar het is een illusie om te denken dat die visie compleet is. Dus ik wil graag bijleren, mijn inzicht vergroten, zodat ik nóg beter weet welke paarden naar mijn mening de toekomst van sport en fokkerij positief kunnen beïnvloeden. Welke paarden zien we over een aantal jaren terug op Wereldbeker niveau? Er is natuurlijk een groot verschil tussen de zoektocht naar een heel goed sportpaard of een complete dekhengst. Een goed sportpaard heeft voor mij geen afstamming. Wie z’n moeder en z’n vader is doet er niet toe, als het een goeie is ben ik er blij mee. Wel is het natuurlijk zo dat de afstamming informatie kan geven over een heleboel factoren die je op eerste gezicht niet helemaal in kunt schatten bij een jong paard. Vooral intrinsieke eigenschappen, zoals instelling en werklust, hardheid en herstellend vermogen, kun je heel moeilijk in een momentopname beoordelen. En laat dat nu juist zijn wat ik van huis uit heb geleerd om heel goed op te letten. Mijn vader heeft jarenlang, nee, decennialang karakter, instelling en atletisch vermogen als de drie peilers voor zijn fokkerij gebruikt. Zijn motto was altijd dat je niets hebt aan een mooi paard dat niet voor je wil werken. Met meer dan vijftien eigen gefokte Grand Prix paarden kun je gerust aannemen dat er een bepaalde wijsheid schuilt in zijn beleid...
‘Het verleden heeft mij geleerd om paarden niet op hun afstamming te veroordelen’
Maar ik heb bij mezelf gemerkt dat de genetische informatie ook wel eens verkeerd om kan werken. Een paard met een afstamming die ik minder ideaal vond kon ik niet meer objectief bekijken. Ik focuste alleen nog maar op de zwakke punten die ik vermoedde bij zo’n afstamming, en daarmee geef je zo’n paard natuurlijk geen eerlijke beoordeling. En van iedere hengst komt wel een keer een goeie, ongeacht of hij zelf de kwaliteiten heeft die je zoekt. Dus het verleden heeft mij geleerd om paarden niet op hun afstamming te veroordelen. Sterker nog, tegenwoordig let ik extra op als ik een afstamming zie waarbij ik de eerste en de tweede generatie niet hoog op mijn wensenlijstje heb staan. Gek genoeg lijkt het wel of zulke paarden me vaak juist wél aanspreken!
Mijn vader heeft me altijd geleerd om te selecteren op die intrinsieke kenmerken die je dus niet zo makkelijk ziet. Als ik zijn filosofie moet samenvatten komt het erop neer dat hij selecteert op de ‘maakbaarheid’ van een dressuurpaard, de eigenschappen die het vergemakkelijken om een paard op te leiden en te ontwikkelen. Op een keuring wordt er vooral gekeken naar exterieur en beweging, met als extremiteit de kampioenskeuring op de hengstenkeuring. Dat lijkt vooral een drafkampioenschap te zijn; hoe meer ze ‘erin klimmen’, hoe mooier het publiek het vindt. En de applausmeter zou niet misstaan in deze beoordeling, want de commissie gaat aardig mee in het publieke oordeel. Begrijp me goed, het is niet mijn intentie om kritiek te uiten op de gang van zaken bij de hengstenkeuring. In tegendeel zelfs, want ik ben van mening dat de fokkerij in Nederland de beste ter wereld is. De vooruitgang die we boeken is echt substantieel, ieder jaar komen er completere en meer opwaarts bewegende paarden op de keuring. De lat komt ieder jaar hoger te liggen, en de commissie pikt ieder jaar de besten eruit om verder mee te fokken.
‘Het één is niet beter dan het ander, er wordt gewoon vanuit verschillende invalshoeken gekeken’
Wat ik probeer duidelijk te maken is dat de manier waarop het er op een keuring aan toe gaat bijna haaks lijkt te staan op de filosofie van mijn vader. Maar wat ik geleerd heb is dat ik geen partij wil kiezen. Ik wil én, én! De werkelijkheid is niet dat je moet kiezen, de werkelijkheid is dat beide filosofieën kloppen en resultaten brengen! Zo is het met zoveel dingen in het leven. De eindeloze discussies over trainingssystemen in de dressuurwereld bijvoorbeeld. Onzinnig! Het één is niet beter dan het ander, er wordt gewoon vanuit verschillende invalshoeken gekeken! En pas als je verschillende zienswijzen hebt weten te doorgronden en begrijpen, dan pas kun je objectief beoordelen waar je naar kijkt. Hoe dan ook, ik ben blij dat ik in Nederland woon, en de kans krijg om allerlei verschillende zienswijzen te onderzoeken en toe te passen. Maar voor mij staat één ding als een paal boven water: het is nooit óf, óf, maar altijd én, én!
Groet,
Laurens van Lieren
Ruiter & Trainer | Directeur Sportief Dressuur bij CHIO Rotterdam | Commentator paardensport bij NOS Studio Sport | Eigenaar bij Laurens van Lieren Dressage B.V.
