Blog: Planning is alles!
NieuwsIk ben nog steeds optimaal aan het genieten van het voorjaar. Het weer zit tot nu toe gigantisch mee, heel voorzichtig durf ik al te dromen van het hooiseizoen zelfs, zo hard groeit het gras. Dat dromen doe ik wel onder voorbehoud, ondertussen door schade en schande wijs geworden.
Als je zelf niet de spullen hebt om te maaien, te keren en te balen ben je afhankelijk van anderen, dat is echt een enorm nadeel. Met de 3,5 ha die wij hebben loont het niet de moeite om alles zelf aan te schaffen. En aangezien we ook nog het liefst kleine baaltjes hebben, is de spoeling helemaal dun wat betreft loonwerkers die iets voor je kunnen en vooral willen betekenen.
‘Soms is het boerenleven net zo spannend als dat van een beurshandelaar’
Onze eerste ‘hooiknul’ was bloedserieus en gedreven. Hij had een bij elkaar geraapt zooitje qua materiaal, maar deed ontzettend z’n best. Toen z’n pers het begaf terwijl de donkere wolken zich samen pakten boven ons land, kwam de stoom uit z’n oren en hij bewoog bijna letterlijk hemel en aarde om de boel toch voor elkaar te krijgen. Helaas mislukte de helft van onze oogst, maar hij maaide ergens anders gemeentegrond en wij kregen de baaltjes voor inkoopsprijs. Keurig geregeld. Het jaar erop maaide hij voor iemand anders grote rondbalen waar helaas botulisme in kwam en moest hij de boel verkopen om de schade te kunnen betalen. Ik mis hem nog steeds.
De tweede loonwerker maaide ons land alleen wanneer hij vakantie had. En of dat qua planning met het weer goed uit kwam interesseerde hem minder. Natuurlijk kan niemand iets doen aan een onverwachte regenbui die 6 uur duurt en er voor zorgt dat echt alles (ruim 1000 baaltjes halen wij van het land) naar de Filistijnen was. Maar dat hij dan zelf wel ruim 3000 balen in z’n schuur had staan, steekt… Vooral als je ze dan voor een commerciële prijs moet kopen, je de slechtste baaltjes krijgt en ook nog eens het volle pond moet betalen voor het werk wat al gedaan was op ons land. Toen 2 jaar later hetzelfde dreigde te gebeuren, waren we het zat en hebben we snel een andere loonwerker ingeschakeld die de boel nog kon redden door er grote rondbalen van te maken. Niet ideaal, maar alles is beter dan weer een lege schuur.
Soms is het boerenleven net zo spannend als dat van een beurshandelaar, in dit geval speculeren wij dus met hooi. En dit jaar moeten we maar weer zien hoe betrouwbaar onze nieuwe ‘hooi-jongen’ is. Over speculeren gesproken: het duurt nog zo’n 5 weken voor het veulentje komt. Wordt het een merrie of een hengstje? Het is in ieder geval een druk ding. Toen ik laatst in de stal stond terwijl Lucy aan het eten was, zag je de kleine flink bewegen. Voorzichtig legde ik m’n hand op Lucy’s flank, daar is ze niet heel erg van gediend, dus ik moet haar dan even een beetje in de gaten houden. Voor ik het wist werd m’n hand zo’n 15 cm. weggetrapt door het veulen, die moest er ook niks van hebben dus. Zal wel een meisje zijn en waarschijnlijk net zo’n eigenwijs portret als d’r moeder!
‘Ach, misschien kunnen ze dan met z’n allen helpen om het hooi binnen te krijgen’
De uitgerekende datum is 18 juni, maar overal om me heen hoor ik van merries die over tijd zijn, tot zelfs meer dan een maand! Dat is toch echt niet te hopen, eind juni hebben we een baby-showerfeest voor alle ver weg wonende vrienden. Zou best maf zijn als er dan geen veulen is. Ach, misschien kunnen ze dan met z’n allen helpen om het hooi binnen te krijgen, even kijken of ik dat slim kan plannen ;-)
