Blog: Samen is alles leuker!
NieuwsNaar buiten gaan vindt onze Shetlander Isie Lief echt het allerleukste. En geef haar eens ongelijk! Na een paar kleine dipjes in haar gezondheid is ze weer helemaal opgeknapt en kunnen we onze uitstapjes voortzetten. De laatste paar keren gingen we gezellig op stap met onze andere paarden. Want samen is alles gewoon echt veel leuker. Dat merk ik aan mezelf, maar ook aan Isie Lief.
[caption id=”attachment_101567” align=”alignleft” width=”225”] Twee rondjes aan de longe vindt Isie Lief wel genoeg[/caption]
Het blijft nog altijd een feest om met Isie Lief te werken. Aan de longeerlijn doet ze het steeds beter, al vindt ze zelf nog steeds na twee rondjes dat ze klaar is. Aan zo’n longeerlijn rondjes lopen is natuurlijk ook niet heel gezellig voor haar. Het is gewoon af en toe nodig, zodat zij tempo kan maken zonder dat het mij veel energie kost. Ik geef het toe, een beetje eigenbelang zit er wel bij...
Vooruitgang!
Veel leuker zijn onze rondjes door het bos aan de overkant. Zodra ik Isie Lief opgetuigd heb, loopt ze uit zichzelf de juiste richting in, verder het erf op en zo naar het bos. Ik hoef niets te doen en niet eens te sturen, hoogstens haar tegen te houden omdat ze in haar enthousiasme meteen de weg over wil steken. In het bos heb ik soms gewoon moeite om haar bij te houden, zo sterk is haar drang voorwaarts. Als het aan haar ligt, zo merk ik vaak genoeg, draaft ze het hele bos door. Dat tovert dan weer een grote glimlach op mijn gezicht, want wat een verschil met de ‘oude’ Isie Lief. Het is ontzettend gaaf om je paard zo vooruit te zien gaan, met slechts een kleine aanpassing in de manier van beweging geven.
Samen naar buiten
[caption id=”attachment_101563” align=”alignright” width=”169”] Isie Lief loopt samen met hond Oscar[/caption]
Af en toe krijgen Isie Lief en ik gezelschap. Op een prachtige najaarsdag hadden we maar liefst vijf vriendjes bij ons: Tessa op Rocco, Alexandra op Frutske en hond Oscar. Dat is niet alleen gezellig, het is ook handig omdat Isie Lief zo graag voorop wil lopen. Dat lukt haar niet met haar korte beentjes, maar ze doet duidelijk meer haar best om snel te lopen dan anders. Dat scheelt mij weer een hoop aansporen en hulpen geven. In stap kunnen Isie Lief en ik wel bij Rocco en Frutske in de buurt blijven, maar in draf of galop is dat een ander verhaal. Daarom lieten we de andere paarden een grote ronde maken, terwijl wij de korte route namen om af te snijden. De eerste keer vond Isie Lief dat maar raar, weggaan van Rocco en Frutske. Gelukkig maakte ze er geen drama van. Zo konden we allemaal op ons eigen tempo door het bos racen, en lekker was dat! Op de terugweg hield ik hond Oscar aan de lijn en liep hij gebroederlijk op gelijke hoogte naast Isie Lief. Is het geen schattig gezicht?
[caption id=”attachment_101571” align=”alignright” width=”169”] O ja, eten blijft het állerleukste...[/caption]
De juist hulpen geven
Ons laatste uitstapje ging naar het grotere bosgebied in de buurt van onze boerderij, samen met Frutske. Meer mensen hadden eenzelfde idee, dus we kwamen ontzettend veel andere ruiters tegen en een man met een sportieve Fjord voor de kar. Dat blijft een uitdaging. Isie Lief denkt zoiets als “hé, een ander paard, gezellig” en blijft stilstaan. Lastig, want hoe geef ik de juiste hulpen om haar toch voorwaarts te laten gaan? Ik krijg daar nog te weinig grip op. In andere situaties lukt het prima met de touwen, maar zodra ze gebiologeerd naar een ander paard kijkt, voel ik me een beetje verloren. Ik vermoed dat ik te weinig druk op haar neus kan uitoefenen met alleen touw en Monty Roberts halster. Meestal sta ik te hannesen totdat ze alsnog eens doorloopt. Dat wordt de komende tijd serieus op zoek naar mentuig.
