Blog: De slipjacht
Nieuws“Bianca, wanneer doe je nou eens mee met een slipjacht? Wij, van de Veluwe Hunt, organiseren er binnenkort een jacht vlakbij jullie stal. Dat is net wat voor jou”, zei een van de gastheren van de Sint Hubertus slipjacht in Heeze een aantal weken terug.
Dat liet ik me natuurlijk geen tweede keer zeggen, dus snel met een onbekende schimmel het bos in om te zien of hij braaf en slootjes-proof was. Vervolgens thuis de teddybeer vlug van zijn dikke winterjas ontdaan en gevlochten, mijn nette pak klaargelegd, laarzen gepoetst en nog even snel langs de ruitershop om een plastron aan te schaffen.
Op de prachtige zaterdagochtend van 1 november werd ik om half 10 in vol ornaat verwacht om de Sint Hubertusmis bij te wonen, waarmee het jachtseizoen geopend werd. Een mooie kapel was ingericht in het koetshuis van het kasteel in Heeze. Naast alle slipjagers, waren ook de schietjagers van de jachtvereniging uit Heeze en verschillende honden van beide verenigingen aanwezig. De mis werd begeleid door jachthoornblazers wat het geheel mooi afmaakte.
Na koffie met een worstenbroodje ben ik mijn paard op stal op gaan halen die al perfect was klaargezet door mijn collega’s. Rond 12 uur werden de paarden en honden ingezegend en vertrokken we, na een rondje over de schitterend mooie binnenplaats van het kasteel, het veld in.
In het eerste stuk stappen op weg naar de eerste run was het mij al duidelijk hoeveel geluk ik had met de mooie grote ruin die ik bij had. Hier en daar zag ik stuiterende paarden, terwijl mijn brave lobbes ontspannen aan een lange teugel bleef stappen. Ideaal, zo kon ik echt van de jacht gaan genieten!
Kort daarna begon de eerste run, het stuk waar een spoor getrokken is door de sliptrekker en de honden daar dus achteraan willen. Onder luid geblaf en in en hoger tempo reden wij met zo’n 40 ruiters over weilanden, maisvelden en sloten achter de honden aan. Een spectaculair gezicht voor het vele publiek dat ons met auto’s volgde en ons na de check, het punt waar de slip gevonden is en de honden geteld worden, opwachtte met de nodige versnaperingen.
Zo volgde er nog een aantal runs, waarbij ik steeds meer begon te genieten van mijn brave paard, de mooie route, de stoere honden, de gave hindernissen die we overwonnen en de geweldige sfeer onder de ruiters en het gevolg. Het weer netjes terugbezorgen van een loslopend paard bij zijn zandruiter, gaf mij ook nog eens het gevoel van nuttig te zijn binnen de club die dag.
Na een gezellige sherrystop, waarbij tussen de paarden culinaire hoogstandjes vanuit de achterbakken van Landrovers genuttigd werden, volgde nog een paar runs. Waarna we tegen de avond weer terugkwamen bij het kasteel waar de kill plaatsvond. Hier stelden we met zijn allen op de binnenplaats op, waarbij de meute ter beloning de ‘vos’ vermomd als koeienpens mocht ‘killen’..
Al met al een super mooie en gezellige dag, dat ik iedereen wil aanraden om eens mee te maken wanneer je de kans hebt. Het is voor de paarden niet zo zwaar en moeilijk als je denkt en bij bijna alle sloten en sprongen is er een mogelijkheid er omheen te gaan. Dus ook geschikt voor minder getalenteerde springers.
Ik kan weer een mooi punt van mijn paardrij-bucketlist afstrepen. Op naar de volgende voor mij nog onbekende tak van de paardensport!
www.kasteelheeze.nl www.veluwehunt.nl
