Blog: Eefje Wentelteefje (21)
NieuwsWist je dat paardrijden stukken beter gaat als je lacht? Eerlijk gezegd weet ik niet eens of dat een wetenschappelijk bewezen stelling is, maar ik ben ervan overtuigd. Lachen is ook belangrijk als je dressuurwedstrijden rijdt. Je lichaam ontspant als je lacht en dat is nooit slecht. En wie weet, misschien levert het je ook nog een extra puntje op van de jury. Zeg nou zelf, wat is prettiger om naar te kijken: een chagrijnige kop of een lachend gezicht? En zelfs al levert het je geen extra puntje op, je hebt dan in ieder geval lol gehad.
Toen Naloma (de moeder van Eefje Wentelteefje) nog bij een pensionstal stond, vroeg een aantal meiden die in een zestal reden (of was het een viertal, ik weet het niet meer) of ik alsjeblieft met ze mee wilde doen. “Hoezo?”, vroeg ik. “Ik rijd nooit wedstrijden. Waarom vragen jullie of ik in het hoeveel-dan-ook-tal wil meerijden?” Ik verwachtte natuurlijk dat ze zouden zeggen: “Omdat jij zo geweldig goed kunt paardrijden.” Maar zij hielpen mij hardvochtig uit die droom. “Jij zit altijd te lachen op je paard”, zeiden ze ernstig. “Dan mag jij voorop rijden en dan krijgen we vast extra punten als de jury ziet hoeveel lol jij erin hebt.” Leuk bedacht, maar ik heb vriendelijk bedankt voor de eer.
Trouwens, ik denk niet eens dat ze mij en Naloma bij hadden kunnen houden. Want als Naloma, die in een vorig leven wel aan wedstrijden meedeed, de gevleugelde woorden “halthouden op X” hoort, denk ze gelijk “Oe! Dit is voor het echie!” en schakelt naar de vliegstand. Ik rijd weleens een proefje bij ons thuis in de bak. Om te controleren of we ook op de letter in galop aan kunnen springen en vooral ook om te controleren of we ook op de letter een overgang terug kunnen rijden. En dan moet ik inderdaad altijd vreselijk lachen om mijn gekke oude merrie. Ze is sowieso niet het traagste paard ter wereld, maar als iemand een proef voor staat te lezen breken we alle snelheidsrecords. Ons mooie verzamelde galopje kan ik dan wel vergeten. Heeft niemand haar ooit verteld dat het in zo’n dressuurproef niet gaat om wie het eerst bij de finish is? Je moet verdomd snel een proef voor kunnen lezen om ons bij te kunnen houden. We galopperen weleens een extra rondje, zodat de voorlezer even op adem kan komen. Maar… laatst heeft de man die er verstand van heeft onze thuisproef streng doch rechtvaardig gejureerd, en toen hadden we warempel nog een dikke winstpunt gehaald ook.
Met Eef ga ik ook geen wedstrijden rijden. Hoewel die veel koeler is dan haar moeder. Ik denk niet dat we snelheidsrecords zouden breken. Maar we zouden waarschijnlijk vakkundig over de hekjes om de dressuurring springen. Eef is nu eenmaal, net als haar moeder, een springpaard. En ik geloof niet dat ik een echt parcours kan onthouden. Ik zou waarschijnlijk slap van het lachen na hindernis 1 hindernis 5 nemen. En uitgebeld worden. Ach… het is gewoon niet aan mij besteed. Laat mij en m’n paarden nou maar gewoon lol hebben in de achtertuin. Ieder z’n ding.
Heb jij lol in het wedstrijdrijden? Of is het meer stress dan pret?
