Blog: Het plaatje
NieuwsPaardrijden gaat om gevoel, emoties, één zijn met je dier, geduld hebben, rust bewaren en genieten. En stiekem gaat het ook een beetje om het plaatje. Daarbij geef ik meteen toe dat ik best wel eens een rondje heb gereden in een kapotte legging en limegroene peeskappen bij een rood dekje, want ik heb niet het geduld (of het geld) voor volledig op elkaar afgestemde setjes. Maar de bak betreden met een vies dekje, dat nóóit.
Na maandenlang overgeleverd te zijn aan de stapel manegedekjes voor algemeen gebruik (bijna allemaal rafelig, bevlekt en oud-oranje) besloot ik voortaan een hip en brandschoon dekje van thuis mee te nemen. Wat een zaligheid, een dekje mét werkende klittenbandjes! In elke bakspiegel gluurde ik even trots naar mijn piekfijne outfit.
Dat geluk duurde ongeveer tot het moment dat ik het dekje bezweet en behaard weer in mijn rugzak moest proppen. Want naast alle voorgenoemde romantiek is paardrijden boven alles: schoonmaken en weer vies worden. Paarden zijn absolute viezigheidsmagneten. Achter al die prachtig blinkende paarden en smetteloze ruiters die je op tv en in films ziet, schuilen hele legers aan grooms die ongetwijfeld honderden witte wassen per week draaien. Diep ontzag heb ik voor ze, en nóg meer ontzag voor de wedstrijdruiters die dit allemaal in hun eentje voor elkaar krijgen. Een set bij elkaar zoeken, je paard poetsen en vlechten, jezelf tot in de puntjes verzorgen, en dan ook nog eens een proef rijden, en dat alles zonder ook maar één keer per ongeluk je vieze handen aan je rijbroek af te vegen. Ik doe het ze niet na.
Welke verbitterde ziel zou ooit hebben bedacht dat die tandpasta-witte dekjes en broeken een verplicht onderdeel van dressuurwedstrijden zijn? Het voegt een extra moeilijkheidsgraad toe aan een sport die in de eerste plaats al hartstikke pittig is. Stel je voor dat ze bij de Tour de France ineens verplicht een lepel met een rauw ei erin moeten vasthouden tijdens het fietsen Dat zou die wedstrijden wel meteen een heel stuk spannender maken. En alle wielrenners/wielrenfanaten die dan roepen dat die nieuwe regel het sporten onmogelijk maakt, moeten maar eens proberen een schimmel langer dan twintig minuten wit te houden op een wedstrijddag.
Ik vraag me af hoe belangrijke concoursen eruit zouden zien als verzorging niet meetelde. Zouden we dan meer letten op rijstijl? Of zouden we stiekem toch afgeleid worden door bevlekte broeken en strootjes in staarten? Het lijkt mij een interessant experiment, maar ik denk niet dat ik het olympisch comité snel om krijg. Helaas.
