Blog: Pech

29 november 2015, 00:00 Nieuws
Blessures, ziektes en meer ellende. Onze ‘grote, sterke viervoeters’ blijken niet zo sterk als soms wordt gedacht. Ze kunnen pezen beschadigen, rug- en halsblessures hebben, maar denk ook aan spierpijn, verzuring, koliek, en allerhande kreupelheden. Heel vaak worden deze problemen onder de noemer ‘pech ‘gezet. Nu geloof ik zeker dat je pech kunt hebben. Ik geloof ook wel in toeval, maar als iemand 20 keer 6 gooit met een dobbelsteen dan is het geen toeval meer. Dan denk ik aan ‘iets’ dat het toeval beïnvloedt. Bij die dobbelsteen denk ik gelijk aan de eenzijdig (bij de 1) verzwaarde dobbelsteen van mijn neefje, die ervoor zorgt dat er wel erg vaak dezelfde uitkomst is… Bij paarden denk ik ook dat er heel vaak factoren zijn die van invloed zijn op de uitkomst, in dit geval het ontstaan van blessures en ziekte.

Zo lijkt het natuurlijk gewoon pech als je je paard met een peesblessure uit de wei haalt. Je was er niet bij, hij heeft het zelf gedaan. Pezen zijn echter heel sterk en gaan niet zomaar kapot. Denk aan metaal. Een heel sterk materiaal, dat veel kan hebben. Toch kan het zo zijn dat het het plotseling begeeft door metaalmoeheid. Door herhaaldelijke belasting kan het ineens kapot gaan. Het proces van beschadigen is echter al lang daarvoor begonnen. Toen was het echter nog niet (duidelijk) zichtbaar. Bij pezen kan dat ook zo zijn. Die gekke sprong of die uitglijder in de wei waren misschien net de druppel. Natuurlijk kan je paard zichzelf ook aantikken. Ook dat kan (pees)letsel opleveren. Ook dan kun je je echter afvragen hoe het komt dat hij zichzelf aantikt. Waren de omstandigheden niet goed, waardoor hij uit zijn dak ging? En hoe kwam het dat hij qua coördinatie niet handig en bewust genoeg was om zichzelf niet te raken?

Ik speel nu even advocaat van de duivel. We hebben immers allemaal het beste met onze paarden voor. Toch denk ik oprecht dat veel problemen voorkomen kunnen worden. De factor pech is nooit totaal uit te schakelen, het kan mij ook overkomen, maar we kunnen wel zorgen dat de dobbelsteen niet steeds dezelfde kant oprolt. Een blessure direct pech noemen is makkelijk en misschien ook wel troostend, je kon er immers niets aan doen. Ik zou soms ook graag zo denken, maar kan het door mijn achtergrond niet eens meer. Ik kies er zelf doorgaans voor om eerst te beginnen met analyseren als er iets mis gaat met een paard. Welke rol hebben wij daarin gespeeld? Hadden we iets anders kunnen doen? Qua mangement, voeding, beslag, training en ga zo maar door. Pas als het erop lijkt dat we écht niets anders hadden kunnen doen om het te voorkomen, dan denken we aan ‘pech’. Er zijn echter zoveel factoren die een blessure kunnen veroorzaken dat iets zelden alleen maar pech is.

Zo kom ik in mijn werk ook geregeld asymmetrische paarden tegen. Liever gezegd, vrijwel ieder paard is dat enigszins. Veel paarden weten dat echter handig te compenseren waardoor de ruiter vaak niet goed voelt hoe asymmetrisch hij is. Die asymmetrie leidt echter wel tot overbelasting van bepaalde structuren en je raadt het al,dus ook tot blessures. Datzelfde geldt voor allerhande ongemakken in het lijf. Een paard compenseert dat vaak bijna onmerkbaar, maar vaak niet zonder gevolgen.

Ook de factor training mag niet onderschat worden. Te zwaar trainen, te vaak trainen, of juist te weinig, het kan allemaal bijdragen aan het ontstaan van problemen.
Veel ruiters en amazones zijn er zich van bewust dan een geregeld bezoek van de zadelpasser, dierenarts, tandarts, fysiotherapeut of osteopaat verstandig kan zijn. Realiseer je echter dat er in een paar weken een hoop kan gebeuren en dat deze hulpverleners niet kunnen toveren en dus niet met 1 of 2 bezoeken per jaar alles kunnen voorkomen. Als paardeneigenaar moet je zelf vooral kritisch blijven kijken en goed blijven nadenken.
Heb jij veel ‘pech’? Durf dan eens écht kritisch in de spiegel te kijken en houd je complete management en training tegen het licht. Help het lot een handje en houd zoveel mogelijk in eigen hand. Echte pech, of juist geluk hebben we niet in de hand en komt ook zeker nog voor, maar heel vaak kunnen we het lot wel een handje helpen ;-)

Een waarschuwing vooraf: kritisch kijken naar pech kan in het gunstigste geval leiden tot een oplossing of in de toekomst problemen voorkomen. Het kan echter wel leiden tot de nodige hoofdbrekens en gepieker. :-) Bovendien is een dergelijke kritische blik voor vriendschappen binnen de paardenwereld ook niet altijd bevorderlijk… Maar goed, als we onze edele viervoeters daarmee gezond en wel kunnen houden is het misschien toch de moeite waard.