Vier uur kletsuur!

Wat was het ultieme ‘Eureka/kwartje viel’-moment in je paardencarrière?

Jeroen Dubbeldam:

“Dat was denk ik toen ik terugkwam uit Zwitserland en met vaste concourspaarden aan het werk ging. Ik reed daarvoor altijd handelspaarden en dit waren veelal korte en snelle ‘trajecten’. De vaste concourspaarden kon ik anders benaderen en kon langer de tijd nemen samen in het trainingstraject.”

Hans Peter Minderhoud:

“Toen ik jonger was, kon het me niet snel genoeg gaan. Inmiddels heb ik geleerd dat je met paarden overal de tijd voor moet nemen. Je kunt niets forceren. En hoe lang iets duurt? Dat verschilt per paard.”

Diederik van Silfhout:

“Dat ‘Eureka-moment’ is door de jaren heen gekomen. Ik ben op mijn elfde begonnen met rijden en heb een vliegende start gehad: binnen twee jaar reed ik al in het A-kader bij de Junioren. Het is allemaal heel vlug gegaan. Vroeger had ik veel last van zenuwen op wedstrijd. Toen ik dat eenmaal los kon laten ging het veel beter. Op een gegeven moment word je de zenuwen vanzelf de baas.”

Wat is jouw tip tegen wedstrijdspanning of faalangst?

Britt Dekker:

“Ik heb extreem veel last van wedstrijdspanning. Bij mij komen er ook altijd heel veel mensen kijken omdat ze een bekende naam zien. Ik rijd nog maar kort wedstrijden en ben eigenlijk altijd zenuwachtig. Zelf heb ik de perfecte oplossing ook nog niet gevonden. Wat wel helpt is relativeren. Ik kwam eens op stal op de dag dat ik wedstrijd had en zag Eve helemaal mooi in de knotten en glimmend op stal staan. Toen ging ze liggen rollen in de poep en schudde ze zich heel hard uit. Daarna keek ze me aan van: ‘Krijg ik nog een snoepje?’. Een paard weet natuurlijk niet wat hem te wachten staat en maakt zich niet druk. Je rijdt voor de lol, wat maakt het uit als je een keer iets minder scoort?”

Tim Lips:

“Om deze reden ga ik naar een mental coach, dus ik kan zelf niet veel tips geven. Ik heb vooral voor de cross veel last van spanning. Als je zoveel last hebt van spanning dat het je plezier wegneemt of je prestaties beïnvloedt: zoek hulp. Ik schaam me er niet voor dat ik een mental coach heb, je doet het voor jezelf!”

Anky van Grunsven:

“Ik denk altijd: ik doe dit voor mijn lol en ik doe het zo goed als ik kan. Op wedstrijd houd ik er al rekening mee dat het minder goed gaat dan thuis. Het maakt mij niet uit wat iedereen vindt, zolang ik maar tevreden ben. Het op wedstrijd gaan zelf is ook training; je leert er altijd weer van. We hebben allemaal wel een keer helemaal onderaan gestaan, daar hoef je je niet voor te schamen.”