Dagboek van een dierenarts: Sinterklaasavond

23 februari 2016, 00:00 Nieuws

Het is zaterdagavond 5 december, het is donker en er waait een gure wind. Een typische Sinterklaasavond. Ik heb dienst en wordt gebeld voor een Tinker die de hele dag al niet fit is en nu veel gaat liggen. Dat klinkt als koliek en dat is dus altijd een spoedgeval. Eenmaal aangekomen lijkt de Tinker redelijk rustig, maar de hartslag is toch wat aan de hoge kant. Koudbloeden met koliek onderschat je makkelijk, het zijn van nature rustige paarden en tonen de koliek daarom minder goed. Ik hoor veel geborrel in de buik en besluit voor de zekerheid rectaal onderzoek uit te voeren. Er komt
veel natte mest uit het rectum. Ik meng wat mest met water in een handschoen en hang de handschoen op. Ondertussen geef ik de Tinker een pijnstiller en een middel tegen darmkrampen. Wanneer ik de handschoen controleer, zie ik veel zand uitzakken in de vingertoppen. We hebben de oorzaak van de koliek gevonden. Gelukkig is zandkoliek vaak goed te behandelen, maar ‘zand schuurt de maag’ luidt het gezegde. Bij paarden is het echter meestal de dikke darm waar het zand problemen geeft. Zandkoliek komt veel voor in het najaar. De weides worden kaal en op zoek naar de laatste grassprietjes krijgen de paarden ook te veel zand binnen. Ik schrijf een kuur met psylliumvezels voor, wat helpt om het zand uit de darm te verwijderen. Dit is niet in een paar dagen opgelost, daarom laat ik ook wat pijnstilling achter. Ik adviseer om goede kwaliteit hooi te voeren om de darmwerking te stimuleren, aangevuld met slobber met lijnzaadolie. Op weg naar huis krijg ik het volgende telefoontje. De eigenaresse aan de andere kant van de lijn klinkt lichtelijk in paniek. Haar pony heeft een gapende wond boven het oog. De pony staat niet bij huis, dus ik krijg uitleg hoe ik bij de weide moet komen. Bij het hek staat de eigenaresse me al op te wachten. Na een klim over het hek, een wandeltocht door het weiland – over een paar draden – komen we eindelijk aan bij de pony. Er is gelukkig hulp met een lantaarn, maar veel meer licht dan dat is er niet. De pony heeft een lelijke verwonding aan zijn bovenooglid, die half los hangt. Dit moet zeker gehecht worden, anders gaat dit in de toekomst problemen geven met de sluiting van de oogleden. Dit is geen ideale situatie om een wond te hechten, maar er is geen trailer om de pony te vervoeren. Dus ik moet me hier zien te redden. Ik leg de hele route weer af richting mijn auto, ondertussen goed nadenkend over alle spullen die ik nodig ga hebben. Gelukkig heb ik een heel goede hoofdlamp in de auto, die komt nu goed van pas. Met lantaarn en hoofdlamp lukt het me om het ooglid weer mooi gesloten te krijgen. Net op tijd, voordat de regenbui los barst. Met enige trots op het uiteindelijke resultaat survival ik in de regen weer terug naar de auto. Met de verwarming op volle toeren en de ruitenwissers in de hoogste stand rijd ik weer terug naar huis. Hopelijk heeft Sinterklaas ook nog wat lekkers voor mij bewaard!