Het afscheid van Damke, Jilse & Lytsje Jatske

25 november 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Deze week een anoniem verhaal. Deze amazone verloor in anderhalf jaar drie paarden. Haar eerste paard verloor ze aan koliek, vanwege het verliezen van haar baan moest ze haar tweede merrie verkopen. Vervolgens verloor ze haar derde merrie aan zandkoliek. Het overlijden van haar laatste merrie kreeg echter een extra vervelende wending.

[row]

[seven]

“Ik had mijn Friese merrie Damke net verhuisd naar een nieuwe stal. Hier brak echter al vrij snel droes uit en ook Damke werd ziek. Ze viel erg veel af, maar gelukkig was ze na vier maanden vechten weer beter. Na haar ziekte waren we weer volop in training en ik wilde wedstrijden starten. Ik stond een proef voor te lezen in de manege achter de pensionstal waar Damke gestald stond. Plots werd ik weggeroepen, Damke bleek koliek te hebben. Snel de dierenarts gebeld en ondertussen veel wandelen.”
[/seven]
[five]
[panel]

Damke
1992 tot 2014

Eigenaar: -
Ras: Fries
Kleur: Zwart

[/panel]
[/five]
[/row]

Kliniek

“Toen de dierenarts aankwam gaf hij haar parafine, maar dit hielp helaas niet. We gingen naar de kliniek en hier leek het in eerste instantie beter met haar te gaan. Ze kwam redelijk fit de trailer af en werd gewogen. Maar zodra we binnen waren liet ze zich vallen op het beton. We hebben haar weer omhoog gekregen, maar na onderzoek bleek het zo ernstig te zijn dat zelfs een operatie haar niet meer kon helpen.”

Afscheid

“Op dat moment heb je zoveel verdriet. Het is heel moeilijk om zo’n beslissing te maken, maar er was helaas niets meer dat we voor haar konden doen. Ze is in de kliniek in een stal ingeslapen. Hier heb ik ook afscheid van haar genomen. Ze lag met haar hoofd in mijn schoot, keek mij nog een keer aan en leek een soort goedkeuring aan mij te geven. Het was goed zo.”

[row]

[seven]

Training

“Nadat ik Damke verloren had wilde ik toch graag weer een Fries. Ik ben drie keer wezen kijken bij een hele leuke merrie genaamd Jilse en besloot haar te kopen. Omdat ik met Damke veel langs de weg reed, wilde ik dit met Jilse ook graag gaan doen. Ik heb haar zelf zadelmak gemaakt, maar hoe ik het verkeersmak maken aan moest pakken wist ik niet. Daarvoor heb ik hulp ingeroepen en door een Friese trainingsstal voor de wagen laten beleren. Zo zou ze hopelijk sneller aan het verkeer wennen. Nadat er zo’n zes keer met haar gereden was, mocht ik mee om het zelf te proberen.”
[/seven]
[five]
[panel]

Jilse
2010 tot 2015

Eigenaar: -
Ras: Fries
Kleur: Zwart

[/panel]
[/five]
[/row]

‘Ik zat nog op de bok en ook Jilse bleef in eerste instantie gelukkig rustig’

Sloot

“In eerste instantie ging alles heel goed. Maar toen we langs een kadaverbak moesten, begon Jilse wat naar de scheef te lopen. Er liep een sloot naast de weg en de berm was smal. Uiteindelijk liep ze zover de berm in dat we in de sloot belanden. Ik zat nog op de bok en ook Jilse bleef in eerste instantie gelukkig rustig. Mijn instructeur me van de bok af te komen, zodat we Jilse uit de sloot konden halen, maar zodra ik afstapte raakte Jilse in paniek. Jilse lag op de knieën in de sloot en wilde op staan, de menwagen kreeg een ruk en kantelde. Mijn been kwam tegen klem te zitten tussen de wal van de sloot en de armleuning van de wagen en brak. Ik werd met de ambulance opgehaald, terwijl mijn instructeur zich over Jilse ontfermde. Zij had gelukkig niets opgelopen en ook de wagen was nog heel. Toen ze haar uit de sloot hadden, is ze weer ingespannen en zijn vervolgens naar huis gereden.”

Opnieuw afscheid nemen

“Ondanks dat dit ongelukje voor Jilse goed afliep, liep het later toch anders. Ze kreeg koliek van het verse mais dat ze gegeten had. Na een behandeling in de kliniek kwam ze er gelukkig weer bovenop, maar mijn portemonnee liet na dit alles helaas niet veel meer toe. Ik was mijn baan verloren en kreeg veel hoge rekeningen van de koliek en de training. Daarnaast moet ik natuurlijk ook nog maandelijks de stalling betalen. Ik moest keuzes maken en kon Jilse niet meer houden. Ik heb helaas een nieuw baasje voor haar moeten vinden. Uiteindelijk is ze doormiddel van een bemiddelingsbureau op Malta terecht gekomen.”

[row]

[seven]

Zandkoliek

“Toen ik Jilse moest verkopen, wist ik wel dat ik ooit weer een nieuw paard wilde als mijn situatie dit weer toe liet. Twee dagen nadat Jilse weg was, vond ik een nieuwe baan en kon ik weer wat sparen. Zo kwam uiteindelijk Lytsje Jatske op mijn pad. Na een paar afspraken klikte het en heb ik haar gekocht. De oude eigenaresse wilde graag contact houden, ik vond dit geen enkel probleem. Lytsje Jatske stond op haar oude stal op stro, ik besloot haar daarom hier ook op stro te stallen. Maar al snel, na 3 weken leek ze zich niet lekker te voelen, ze had behoorlijk van het stro in de stal gegeten. Na onderzoek in de kliniek bleek ze verstopt te zijn van het stro maar vooral zandkoliek te hebben. Waarschijnlijk omdat ze te gulzig was geweest met grazen.”
[/seven]
[five]
[panel]

Lytsje Jatske
2003 tot 2015

Eigenaar: -
Ras: Fries
Kleur: Zwart

[/panel]
[/five]
[/row]

Operatie

“Ze kwam er gelukkig snel bovenop en ik besloot haar, na overleg met de dierenarts met een graasmasker op weer in de weide te zetten. Op deze manier kon ze niet zo gulzig eten en kreeg ze hopelijk minder zand binnen. Maar twee maanden later kreeg Lytsje Jatske helaas weer zandkoliek. Na twee dagen in de kliniek, en geen verbetering besloten ze om haar te opereren. Er bleek een zandbal ter grootte van een voetbal in haar darmen te zitten en tijdens de operatie knapte haar darm op diverse plaatsen. Haar darmen waren poreus geworden door al het zand, er was geen beginnen aan om de ‘geperforeerde darm’ te repareren. De artsen konden ook voor haar niets meer doen om haar te redden.”

Facebook

“Zo verloor ik in anderhalf jaar drie paarden. Maar het ergste was nog het contact met de oude eigenaresse van Lytsje Jatske. Zij gaf mij de schuld van haar dood. Ik werd met naam en foto op Facebook gezet en werd als dierenbeul/moordenaar omschreven. Ook kreeg ik dreigberichten. Politie was hiervan op de hoogte gesteld. Dit deed verschrikkelijk veel pijn. Het voelde als een soort trap na! Niemand wil zijn paard dood laten gaan en ik heb er alles aan gedaan om mijn paarden te redden. De paardenwereld kan erg hard zijn op dat soort momenten, vooral omdat mensen niet verder kijken wanneer zij iets lezen op dingen als Facebook. Anderzijds leer je wel de mensen kennen die “echt” om je geven en je aan alle kanten steunen.”

Gemis

“Inmiddels lease ik een ander paard, maar ik zou heel graag weer mijn eigen paard willen. Ik mis de eigenheid. Nu moet je vaak delen en verantwoording afleggen over de dingen die je doet. Ik mis alle drie mijn merries dan ook nog iedere dag. Even een knuffel geven en de zorg en aandacht geven die ze nodig hadden. Mijn paarden waren mijn uitlaatklep, bij hen vond ik ontspanning en rust.”

Boodschap

“Hoe goed je je paard ook denkt te kennen, schakel altijd een dierenarts in! Iedere betrokkene zou het goed bedoelen met adviezen en tips maar “volg je gevoel”! Liever te vaak naar de kliniek, dan dat het te laat is. Een goede verzekering speelt daarbij ook een grote rol mee. Na het overlijden was ik blij met de goede nazorg van de verzekering en de kliniek, een kaartje met boodschap van medeleven heeft me ook zeker veel goeds gedaan.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/11/foto.jpg|Merrie 1: Damke,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/11/image1-1.jpg|Merrie 1 Damke,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/11/image2-1.jpg|Merrie 1 Damke,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/11/image3-1.jpg|Merrie 3 Lytsje Jatske,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/11/opening-3.jpg|”]

[hr]