Blog: Ponykamp
NieuwsVoor een groot gedeelte van Nederland is het zomervakantie en draait het bij veel stallen en maneges anders dan anders. Het is ponykamp tijd. Een kleine week lang krijgen kinderen en tieners de kans om zich te wentelen in alles rondom paarden en pony’s. Al of niet met overnachtingen. Borstelen, uren knuffelen, helpen rondom de stallen, buitenritten, spelletjes en nog vele andere activiteiten worden georganiseerd om tegemoet te komen aan de onvermoeibare drang van sommige kinderen om zo dicht en zo lang mogelijk in de buurt van paarden te zijn. Een fantastische tijd voor kinderen en hun begeleiders.
[caption id=”attachment_61367” align=”alignright” width=”344”] Illustratie: Annelies Touw[/caption]
Tenminste, zo zou het moeten zijn. Toch is een positieve ervaring nog niet zo simpel. Want net zoals het geven van paardrijles aan kinderen, is het begeleiden van kinderen tijdens een ponykamp best nog wel ingewikkeld en super intensief. Want hoeveel leuke kinderen en goede pony’s er ook zijn, het is de deskundigheid van de begeleidsters die verantwoordelijk is voor een succesvolle afsluiting van de week. En dan bedoel ik met name de kennis op pedagogisch en sociaal vlak. Want hoe maak je van een groep kinderen een leuke groep met kinderen met een positieve sfeer?
Misschien kennen ze elkaar al. Dat kan een voordeel lijken, maar dat hoeft helemaal niet. Misschien is een vast groepje meisjes helemaal niet gesteld op dat ene meisje dat ook bij hun is ingedeeld. Misschien balen ze daar wel flink van en doen ze er alles aan om het desbetreffende meisje overal buiten te houden. Als je als leidster hiermee te maken krijgt, heb je daar je handen vol aan. Als je het al in de gaten hebt. Want een hoop meidenvenijn ligt niet aan de oppervlakte. Daar moet je oog voor hebben. Of kunnen horen wat niet wordt gezegd.
Als de kinderen of tieners elkaar nog niet kennen, zal er ook aandacht besteed moeten worden aan het groeien naar één groep. En lukt het om voldoende in te schatten of alle deelnemers een ‘plekje’ hebben gevonden tijdens deze tijdelijke groep? Voelt iedereen zich gezien en prettig? De ene groep is de andere niet. Soms klikt het en soms niet. En wat doe je als het stroef loopt?
Als kamp begeleider heb je daarvoor wel degelijk kennis voor nodig. Zelf goed kunnen paardrijden is daarvoor niet genoeg. Inlevingsvermogen, grenzen kunnen en durven aangeven, creatieve oplossingen bedenken, geduldig, gevoelig voor sfeer, enthousiasme, goed kunnen luisteren en gevoel voor humor zijn een paar voorbeelden van kwaliteiten die erg bruikbaar zijn voor begeleiders van groepen kinderen en tieners. Dat is me nogal een lijst.
Maar zodra begeleiders kundig zijn, kan een week ponykamp een onvergetelijke tijd voor kinderen zijn. De hele week tussen de allerliefste dieren die er bestaan. Van lol maken tot heel veel leren en van keten tot giechelend op je donder krijgen. Het hoort er allemaal bij. En dat alles zonder toeziend oog van de ouders. Want die zijn lekker thuis. Ponykamp barst van de potentie om kinderen iets te geven wat ze nooit meer zullen vergeten. Jaren later kan er nog een mega grote glimlach ontstaan bij de gedachte aan die onvergetelijk week. Maneges mogen zichzelf dan ook gelukkig prijzen als zij kunnen beschikken over leiding die dit allemaal in de vingers heeft. Goede ponykamp begeleiders zijn goud waard!
