Blog: Manegepaarden
NieuwsHoewel ik al een geweldig paard heb, neem ik graag een kijkje op internet naar andere paarden en pony’s die te koop staan. Gewoon uit interesse, nieuwsgierigheid en ook een beetje uit verlangen. Want als het aan mij ligt, gooi ik een land vol met mijn eigen dieren en ga daar vervolgens de hele dag naar zitten loeren. Op een krukje en met mijn wijntje. Een hele kudde bij elkaar, ik vind het nog altijd magnifiek en uiterst aantrekkelijk om naar te kijken. Maar goed, daar heb ik al eens eerder over geschreven. Professioneel weidehanger zou aan mij besteed zijn.
Maar er valt mij iets op tijdens het bekijken en lezen van al deze advertenties. Regelmatig lees ik: ‘Wordt niet verkocht aan handelaren en maneges’. Nou kan ik de eerst genoemde nog wel voorstellen. Want Joost mag weten waar je paard dan uiteindelijk terecht komt. En als de mens ergens behoefte aan heeft, dan is het wel aan duidelijkheid. Dus tja, het idee dat je lieve paard van stal naar stal zou kunnen verhuizen, is niet erg aantrekkelijk. Snap ik. Maar de weerstand tegen maneges wil ik toch wel even nuanceren. Door mijn werk (ik verzorg cursusdagen voor instructeurs op locatie door het hele land) kom ik bij veel stallen en maneges. En altijd staan de eigenaren te springen om een rondleiding te geven door het bedrijf aan mij en alle deelnemers die te gast zijn. Een kijkje in de keuken live. Waarom zouden ze dat doen als ze slecht voor hun paarden zijn en het dus een plek is waar je als paard liever niet terechtkomt?
En waarom krijg ik eigenlijk zoveel vragen over het goed inzetten van paarden en pony’s? Hoe kun je de wensen van manegeklanten combineren met het welzijn van de dieren? Deze vraag is een terugkerend onderwerp zodra je instructeurs en manege eigenaren bij elkaar zet. Waarom willen ze dit bespreken? In mijn ogen is dat met maar één reden. Heel veel manege eigenaren zijn namelijk stapelgek op hun paarden. Niet omdat ze een deel van het inkomen verzorgen, maar simpelweg omdat ze ooit zijn begonnen uit liefde voor de dieren. Heus niet omdat ze van plan waren om bakken met geld te verdienen. Dan hadden ze beter iets anders kunnen beginnen. En als liefde de motivator is, dan zorg je goed voor ze hoor. Dat is toch echt de praktijk in héél véél gevallen.
Soms denk ik zelfs dat je als manegepaard beter bent, dan als privépaard. Je wordt regelmatig geborsteld, je komt een paar keer uit stal per dag en je mag met je kuddemaatjes lekker het land op of de paddock in. Eigenaren, bedrijfsleiders en personeel van een manege zijn altijd bezig met het begeleiden van hun klanten en hun paarden. Kinderen krijgen borstel les, ouders worden betrokken bij het zadelen en er is een computerprogramma die precies behoudt hoeveel de paarden lopen. Hier heb je als paard echt niets te klagen hoor. Menig privépaard komt er maximaal één uur per dag uit, moet dan werken en wordt weer op stal gezet. Zet ik ook mijn vraagtekens bij.
Natuurlijk kun je mijn verhaal direct met de grond gelijk maken. Want er zijn heus nog wel maneges waar het welzijn van de dieren wel ter discussie staat. En ook zijn er privépaarden die er veel langer dan één uur per dag uit stal komen. Maar toch wil ik deze positieve kijk ten aanzien van de manegewereld onderstrepen. Dat is namelijk iets wat ze meer dan dik verdienen. Er wordt goed werkt verricht bij heel veel bedrijven. Er werken bevlogen mensen die een passie hebben voor hun dieren en daarnaast de wens hebben om anderen daar ook van te laten genieten. Waar moeten mensen leren paardrijden als je niet de beschikking hebt over een eigen paard? Wie helpt je om dichtbij deze geweldige dieren te kunnen zijn als je geen grond of veel geld hebt? Dat faciliteren maneges voor kinderen en volwassen. En de paarden? Die kunnen in veel gevallen genieten van een afwisselend leven met aandacht, voldoende beweging en lekker eten. Ik zou er voor tekenen.
