Het afscheid van Chachacha

7 april 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Annick Dings kwam via haar buurman het perfecte paard voor haar en haar zus tegen, Chachacha. Chachacha ging een aantal keer liggen in de weide, maar zodra Annick naar haar toe liep stond ze gewoon weer op. Toen Annicks moeder zag dat ze ook naar haar buik begon te trappen, besloten ze een dierenarts te bellen. Chachacha bleek koliek te hebben en Annick moest een moeilijke keuze maken. Chachacha laten opereren, of afscheid nemen.

[row]

[seven]

“Het begon allemaal bij mijn buurman, hij hield toen der tijd in 2011 nog pensionpaarden en hij verkocht ook paarden voor andere mensen. Een aantal van die paarden stonden wel eens bij ons in de weide. Zelf hadden wij toen ook een pony waarvoor we een maatje zochten, zodat hij niet meer alleen zou staan. Nadat ik op een dag mijn pony in de weide had gezet, zag ik haar staan. Ik was meteen verliefd. Ze was het paard waar ik stiekem van droomde: een schimmel. Ook mijn ouders waren erg enthousiast en wilde graag wat meer informatie over Chachacha hebben. Nadat we met mijn buurman hadden gepraat, bleek Chachacha heel geschikt te zijn voor mij en mijn zus. Ze was super braaf en bomroef, een goed paard voor beginners. We spraken met de eigenaren af dat ze een weekje bij ons kwam ‘proefdraaien’. Dit ging super, ik voelde meteen een klik met haar. Zoals mijn buurman al had gezegd, ze was precies wat wij zochten. Na het weekje proefdraaien vertelde mijn ouders me dat ze haar gekocht hadden. Mijn geluk kon niet meer op! Ik was zo verliefd op dit mooie paardje.”
[/seven]
[five]
[panel]

Chachacha
1997 tot 2017

Eigenaar: Annick Dings (1999)
Ras: KWN
Kleur: Schimmel

Chachacha was mijn beste vriendin.

[/panel]
[/five]
[/row]

Liggen

“Het liefst gingen we samen naar het bossen, lekker crossen. Chachacha genoot hier het meeste van, haar oren stonden de hele weg strak naar voren. Maar ook in de rijbak kon ze genieten van het dressuurwerk, maar meestal ging ze toch liever springen. Ik vond haar op een dag liggend in de weide. In eerste instantie vond ik dit niet heel verontrustend. Ze stond namelijk gelijk op toen ik naar haar toe liep. Later zag ook mijn moeder haar in de weide liggen. Mijn moeder schrok, maar ook deze keer stond ze gewoon als we dichterbij kwamen. Maar toen mijn moeder zag dat Chachacha naar haar buik schopte, dacht ze dat ze wel eens koliek kon hebben. Toen mijn moeder dit vertelde stortte ik in. Ik wist niet hoe het erg het was, maar ik was altijd heel beschermend over haar en bang dat haar iets zou overkomen.”

Dierenarts

“In paniek belde ik de dierenarts op, hij zei dat hij binnen een half uur bij ons was. Dit maakte me wat zenuwachtig, waarom kwam hij zo snel? Zou het dan echt zo ernstig zijn? Toen de dierenarts kwam heeft deze haar eerst pijnstilling gegeven. Chachacha was erg onrustig. Hij controleerde haar hartslag en hoorde ze een ruis op haar hart had. Dit maakte hem echt niet zoveel zorgen. Hij deed een rectaal onderzoek om te kijken wat de oorzaak van de pijn was. Hij merkte op dat er in eerste instantie ontlasting vast zat. Hij gaf haar medicatie en het zou binnen 24 uur verholpen zijn. Nadat hij weg was en ik Chachacha weer in de weide zetten, zag ik echter geen verbetering. De volgende dag was ze nog steeds hetzelfde. Ze had amper gepoept en kon niet meer plassen. Ze stond eigenlijk levenloos in haar stal.”

‘Ik wist dat dit geen goed teken was en belde opnieuw de dierenarts’

Operatie

“Ik wist dat dit geen goed teken was en belde opnieuw de dierenarts. Binnen een half uur was hij weer bij ons. Hij controleerde opnieuw haar hartslag en deed weer een rectaal onderzoek. Dit keer constateerde hij dat haar darmen verdraaid waren. Dat had hij de dag ervoor niet gevoeld. Ook waren haar darmen helemaal opgeblazen en stonden ze op het punt van knappen. Ze moest naar de kliniek voor een operatie, maar ze had maar 30 procent kans om te overleven en volledig te herstellen. We kregen de keuze tussen de operatie of haar laten inslapen. Samen met mijn ouders heb ik voor dit laatste gekozen. Ik kon het haar niet aandoen om haar naar de kliniek te brengen en te laten lijden van de pijn. Ondanks dat het een heel moeilijke beslissing was, kon ik haar dit niet aan doen. Ze is op dat moment ter plekken ingeslapen.”

Gemis

“Ik mis haar heel erg. Ik kon alles aan haar vertellen. Ze was dan wel een paard, maar ze was mijn beste vriendinnetje. Ik kon alles aan haar kwijt en kon met haar lezen en schrijven. Ze ging voor mij door het vuur en ik had een band met, die ik nooit meer met een ander paard zal krijgen. Naast Chachacha had ik ook nog een andere pony, een Haflinger genaamd Linke. Ze was het beste maatje van Chachacha en ze was er ook vooral om haar gezelschap te houden. Van Linke kreeg ik veel steun. Ik heb niet dezelfde band met haar als die ik met Chachacha had, maar ik wel een andere speciale band met haar. Ik ben op dit moment nog op zoek naar een ander paard waar ik een goede klik mee heb om mee te gaan rijden.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/04/13-111.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/04/10458821_664701530267453_5453102347345419248_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/04/13405152_606758219483366_1485271388_o.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/04/IMG_7211.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/04/IMG_95271.jpg|”]

[hr]