Blog: Smile… Oortjes naar de camera

23 oktober 2017, 00:00 Nieuws
Ik houd van gekke bekken trekken. Vooral op foto’s. Tot grote frustratie van het vrouwtje, die mij altijd op mijn voordeligst op de kiek wil zetten. Maar hey, ik ben een je-weet-wel-hengst, met een mega litteken op mijn hoofd. Met meer dan 25 lentes op de teller begint mijn rug toch iets door te hangen – of is het mijn buik die gewoon zwaarder wordt – en piepen er steeds meer witgrijzige haren door mijn gouden lokken. Bovendien hou ik enorm van rollen in de modder. Dus altijd mooi op de foto staan? Mwah. Dacht het niet.

Standje onmogelijk

Ik houd wel van een lolletje, dus ik maak er graag een sport van om dan maar zo onvoordelig mogelijk op de kiek te gaan. Zie ik dat telefoontje tevoorschijn komen, dan schieten mijn oren automatisch in standje onmogelijk: eentje naar voren – ik moet de boel toch in de gaten houden – en de ander dan gek opzij, half of helemaal naar achteren, of zo flapperend dat ie hoe dan ook bewogen is. Wordt een actiefoto verwacht, dan adem ik spontaan heel diep uit, zodat ik op een drachtige merrie lijk. Of er zit een strootje in mijn keel. Of ik heb een bezemsteel doorgeslikt. Of ik ben een duikboot. Er zit een vliegje op mijn neus. Een scheet dwars. Nou ja… you got the picture… niet the looks die het vrouwtje trots op Facebook wil zetten.

Kunst van het verleiden

Maar mijn vrouwtje is minstens zo eigenwijs als ik, dus wordt er meer uit de kast getrokken voor een geinig plaatje. Worteltjes: hmm, daar laat ik me wel door verleiden. De kunst is dan om heel enthousiast te kijken en precies op het juiste moment je tong uit te steken. Stoïcijns de andere kant op gaan turen, werkt ook altijd goed. Ik neem dan het risico mijn wortel te verspelen, maar wie niet waagt, die niet wint. Meestal krijg ik mijn lekkers uiteindelijk toch wel.

Stralende foto’s

Gaan we op pad, dan moeten mijn oren naar voren. Ik kan daar niks aan doen, het is buiten te leuk om ze een beetje suf te laten hangen. Daar ging ik dus menigmaal de fout in. Had ze ineens allemaal stralende foto’s met frisse ogen. Mijn ‘scarface’ zat keurig verborgen achter mijn dubbele dressuurneusriem. Ik zag d’r echt goed uit zeg! Maar sinds we geswitched zijn naar cowboystyle, ben ik gewoon weer heerlijk mezelf.

[caption id=”attachment_86301” align=”alignright” width=”300”] Samen met de buuv[/caption]

Ooooooortjes!

Concluderend kunnen we zeggen: Ik ga graag op de foto. Dus kom je me een keer ergens tegen en wil je een foto? Op het commando “smile, ooooooortjes!” kun je met mij alle kanten op. Mijn buurvrouw lacht dan ook mee. Heb je haar met een brede glimlach op de kiek, en mij met een scheve bek. Ohja, stilstaan doe ik niet aan. Dus wees snel, anders heb je alleen mijn zanderige neusgat op de kiek en snot op je scherm. With love from Karolus, dat dan weer wel ;-)