Groeten uit... Sádek, Tsjechië
Nieuws“Ik had het leefritme in Nederland voor mijzelf heel hoog gezet. Op een gegeven moment werd het mij gewoon te veel; ik trok het niet meer. Dit moet anders, dacht ik. Toen besloot ik met mijn veertienjarige KWPN-merrie Zinzi en mijn hond naar Tsjechië af te reizen, om daar bij een stal buitenritten te gaan begeleiden.” De 24-jarige Bit-lezer Marit Kranenburg zit nu sinds twee maanden met haar eigen paard in Sádek, Tsjechië.
“Vier jaar geleden was ik voor eerst op deze plek. Ik kwam toen ‘s middags aan, en toen werd ik meteen door de eigenaresse van de stal, Sietske, op een paard gezet om een eerste buitenritje te maken met haar en een paar gasten. Niet wetende dat ik datzelfde rondje nog honderd keer zou rijden”, grinnikt Marit.
“De ochtend daarop zei Sietske: ‘Goed, je gaat je eerste buitenrit begeleiden. Deze twee gasten gaan mee. Je kan dit paard pakken.’ Vervolgens liet ze me een kaartje zien, vertelde me dat ik twee keer links moest, en wenste me veel plezier. Ik kende het gebied niet, kende de weg niet, kende het paard niet... Maar uiteindelijk ging het helemaal goed. Inmiddels ken ik Sietske zo goed dat ik weet dat ze het echt niet zo had gedaan als ze het niet had vertrouwd.”
Engel
[caption id=”attachment_94230” align=”alignright” width=”225”] “We hadden mooi weer, weinig verkeer, en Zinzi was een engel, zo braaf!”[/caption]
“Inmiddels ben ik er helemaal bekend en momenteel staat mijn eigen paard Zinzi zelfs hier. Na mijn studie Engels wist ik niet wat ik verder wilde en had ik ineens zeeën van tijd, dus besloot ik voor een langere periode dan de gebruikelijke twee á vier weken in de zomer naar Tsjechië te gaan. Omdat ik voor langere tijd ging, dacht ik: waarom neem ik Zinzi niet mee?”
“De verhuizing was best een onderneming. Ik had gewoon de stoute schoenen aangetrokken en aan Sietske gevraagd of ze mij en Zinzi op wilde halen, en zij was zo gek om ja te zeggen. Ze is toen met auto en trailer richting Nederland gekomen en zijn we met z’n drieën teruggereden. Het was in totaal dertien en een half uur. Het ging perfect! We hadden mooi weer, weinig verkeer, en Zinzi was een engel, zo braaf! Ze voelt zich helemaal thuis in Tsjechië.”
Ander paard
Ze voelt zich zelfs zo thuis, dat het een compleet ander paard is. “Ik weet nog zo goed dat ik in Nederland een keer op buitenrit was met Zinzi. Er gebeurde toen iets waardoor ik met een noodvaart van haar rug viel. Er werd toen gedacht dat ik mijn rug had gebroken, maar dat was gelukkig niet het geval. Zinzi en ik hadden vaak spanning waar we niet lekker vanaf kwamen.”
“Dat uitte zich niet in bokken of iets dergelijks, maar het was het soort spanning dat ervoor zorgt dat je niet lekker met lange teugel durft te stappen. Sinds ze hier staat is ze zoveel meer ontspannen. Dat heeft deels met de omgeving hier te maken, en het feit dat ik echt op mijn plek ben hier. Ze is echt een ander paard. Nee, ik zeg het verkeerd: ik heb nu het paard waarvan ik wist dat ze het in zich had, maar wat zich thuis niet uitte. Heel bijzonder.”
Genoeg te doen
[caption id=”attachment_94232” align=”alignright” width=”300”] “Daarna geeft Sietske lessen, en neem ik een groep gasten mee op buitenrit.”[/caption]
Hoe zien je dagen eruit? “In het hoogseizoen, dus als er veel gasten zijn, dan beginnen we de dag met het ontbijt klaarzetten voor de gasten. Daarna geeft Sietske lessen, en neem ik een groep gasten mee op buitenrit. ‘s Middags beginnen we vrij vroeg met koken en doen we niet zoveel paardendingen meer. Als we niet hoeven te koken hebben we vaak les, of trainen we met de paarden. Er is altijd genoeg te doen!”
“Het is echt hard werken, je wordt als het ware geleefd. Je hebt weinig tijd voor andere dingen. Aan de ene kant is dat heel fijn. Ik heb namelijk snel last van heimwee, altijd al gehad. Dit is de eerste plek waar ik er geen last van heb. Het klopt hier gewoon voor mij. Maar dat betekent niet dat het allemaal over een leien dakje loopt hoor, ik mis ook heus mijn vrienden, en af en toe denk ik wel eens: ‘Jeetje, wat gaat het hard allemaal!’”
Beren
“Een levensles... Dat is een lastige. Wat ik heb geleerd, is dat je zelf de teugels in handen hebt, letterlijk en figuurlijk. Dus als je iets wil veranderen, of iets wil bereiken, dan ben je er zelf bij. Jij bent degene die het klaarspeelt. Je kan veel beren op de weg zien, maar de enige manier om erachter te komen is om het te doen.”
“Toen ik Zinzi ging verhuizen was het allemaal echt spannend. Maar ik dacht gewoon: het ergste wat ons kan overkomen, is dat we bij de Duitse grens om moeten keren. Maar dan is er ook geen man overboord en hebben we het in ieder geval geprobeerd. Je mag gewoon fouten maken. Dat is de enige manier om nieuwe dingen uit te proberen en uit je comfortzone te komen!”
Bron: Bitmagazine.nl
