Groeten uit… Gansbaai, Zuid-Afrika

7 juli 2018, 00:00 Nieuws


[caption id=”attachment_95488” align=”alignright” width=”300”] “Een prachtig uitzicht en geweldig om te wonen en te werken”[/caption]

“Toen ik in mijn omgeving vertelde dat ik naar Zuid-Afrika ging, vond iedereen het ontzettend gaaf voor me”, vertelt Wilke. “Sommige vrienden of familieleden waren wat verbaasd aangezien ik lang heb gevochten tegen paniek- en hyperventilatieaanvallen. Ik weet nog dat mijn moeder tegen me zei: ‘Ik denk dat het juist erg goed is voor je en dat het je veel gaat brengen.’ Daar heeft ze zeker gelijk in gehad.”

“Door een auto-ongeluk begin 2016 kon ik niet meer werken en verloor ik mijn baan als fulltime woningfotograaf. Een vriendin van mij woonde al een aantal jaar in Zuid-Afrika en grapte al een tijdje dat ik haar eens op moest komen zoeken. Nadat ik redelijk was hersteld van het ongeluk begon ik er serieus over na te denken. Waarom eigenlijk ook niet? Dit was het ideale moment. Zodoende zijn we plannen gaan maken om samen een tweeweekse roadtrip te gaan maken in Zuid-Afrika. Maar ik wilde eigenlijk langer blijven. Dus zocht ik een plek om vrijwilligerswerk te doen met paarden in Zuid-Afrika. Na onze trip heb ik twee maanden gewerkt op een Private Nature Reserve met paarden.”

‘Sommige vrienden of familieleden waren wat verbaasd aangezien ik lang heb gevochten tegen paniek- en hyperventilatieaanvallen’

Vijfsterren

“Momenteel ben ik weer terug op deze plek, maar nu voor zes maanden. Het is een vijfsterren Private Nature Reserve, ongeveer twee uur rijden vanaf Kaapstad. Het is een luxe resort waar gasten allerlei activiteiten kunnen ondernemen. Alles draait om de natuur en niet om de Big Five, zoals je dat zou verwachten in Zuid-Afrika. We zitten langs de kust en tussen de bergen. Een prachtig uitzicht en geweldig om te wonen en te werken.”

“Een van de populairste activiteiten is paardrijden. De paarden zijn geweldig, perfect voor beginners maar ook heerlijk voor gevorderden. Ik help mee met de ritten en het verzorgen van de paarden. Dagelijks krijgen we gasten die nog nooit op een paard gezeten hebben, maar ook gevorderde ruiters waarbij we een flinke rengalop kunnen doen. De paarden vinden dat heerlijk!”

“In het begin was ik vooral een guide achteraan van de groep, om ervoor te zorgen dat de rit vlot verliep en om de gasten tips te geven als ze problemen hadden met hun paard. De paarden zijn super braaf, het ergste wat ze doen is stoppen om te eten. Veel beginners vinden het dan lastig om hun paard te laten stoppen met eten en ze weer vooruit te krijgen. Als dit niet lukt klikken we een halstertouw vast en leiden we ze, anders blijven ze de rest van de dag daar staan om te eten”, lacht Wilke.

Klussen

[caption id=”attachment_95490” align=”alignright” width=”225”] “Ik begon fulltime te werken bij de paarden in plaats van parttime en ik startte met het begeleiden van m’n eigen ritten”[/caption]

“Op een gegeven moment stopte één van de horseguides, waardoor ze op het resort handen te kort kwamen. Ik begon fulltime te werken bij de paarden in plaats van parttime en ik startte met het begeleiden van m’n eigen ritten. Nu, na bijna zes maanden, willen ze me graag hier houden en ben ik echt ‘part of the team’ en een van de vier horseguides. Naast ritten begeleiden zorgen we natuurlijk ook voor de paarden. Stallen schoonmaken, regelmatig alles vegen, voeren, poetsen en opzadelen.”

“Je zorgt er altijd voor dat alles er piekfijn uit ziet. Zeker aangezien we op een vijfsterren resort zitten zijn de verwachtingen hoog. Hierdoor zijn we ook allemaal professionele vegers geworden”, grinnikt Wilke. “Natuurlijk horen er ook overige stalklussen bij zoals alle zadels en hoofdstellen regelmatig schoonmaken. Ook hebben we kippen, konijnen en cavia’s, varkens en een stalkat waar we voor zorgen. Je hoeft je nooit te vervelen.”

‘We zijn allemaal professionele vegers geworden’

“Als de paarden naar buiten gaan voor lunchpauze of aan het einde van de middag om de nacht buiten door te brengen, worden alle stallen schoongemaakt. Wij hebben twee mannen die werkzaam zijn bij de stallen, onze ‘grooms’. Zij zorgen voor de paarden en maken de stallen schoon als de guides te druk zijn met de ritten.”

“Ik moest er in het begin zeker aan wennen. Twee gekleurde mannen die de wat viezere klusjes doen. Hierin merk je dat de apartheid in Zuid-Afrika toch nog zeker aanwezig is. In Nederland zouden we namelijk alles zelf doen en maakt ras en geslacht geen verschil. In Zuid-Afrika proberen ze overal banen te creëren, aangezien er veel mensen uit de ‘townships’, de krottenwijken, werkloos zijn. Onze grooms zijn de twee vrolijkste mannen die je tegen zal komen. Ze gaan altijd graag naar het werk en vinden het geweldig om met de paarden te werken. Wij proberen ze altijd te helpen, zeker als het niet druk is met gasten. We hebben een heel fijn team en staan altijd voor elkaar klaar. Dus ook voor de grooms, zij horen er helemaal bij.”

Calypso

[caption id=”attachment_95494” align=”alignright” width=”200”] “Calypso was vanaf het begin al mijn favoriet”[/caption]

“Calypso was vanaf het begin al mijn favoriet. Ze is een 8-jarige vosmerrie en onwijs gevoelig. Ze doet me erg denken aan de pony die ik rij in Nederland. Ik denk dat ze ongeveer 1.48 meter is en dus aan de kleine kant waardoor ze haar bijna niet gebruiken voor gasten. De andere guides rijden haar liever niet omdat ze als leiderspaard nogal schrikkerig is, dus ik ben dan ook bijna de enige die haar rijdt, buiten eventuele gasten als ze licht en klein genoeg zijn om haar te rijden. Ze is alleen schrikkerig als ze voorop loopt, in de groep kunnen zelfs beginners op haar rijden.”

“Ik reed met een keer met Calypso voorop”, vertelt Wilke, “op een pad waar we normaal gesproken een rengalop doen. Ik had een stagiair van de receptie bij die een beginner was, dus we konden alleen stappen. Calypso is een van de snelste paarden die we hebben en houdt wel van een flinke rengalop. Toen ze zich realiseerde dat we hier alleen maar gingen stappen, sprong ze ineens 180 graden om en wilde naar huis. Dat was te saai voor d’r.”

Knight

[caption id=”attachment_95492” align=”alignright” width=”225”] “Hij hinnikt soms naar me als ik aan kom lopen, dan smelt je toch!”[/caption]

“Een ander paard waar ik een goede band mee heb is Knight. Knight is ongeveer 14 jaar en heeft veel problemen in zijn lichaam. Nadat hij vorig jaar koliek heeft gehad en echt aangaf niet meer te willen werken met de gasten, zijn ze hier dan ook mee gestopt. Heel soms gebruiken ze hem nog voor een ponyritje, aangezien hij lichte mensen niet erg vindt.”

“Toen ik twee jaar geleden hier werkte had ik totaal niks met Knight. Hij was altijd chagrijnig en probeerde je te bijten, wat nu dus te verklaren is. Toen ik hem vijf maanden geleden weer zag, zag ik een heel ander paard voor me. Onwijs knuffelig en hij houdt ontzettend van aandacht. Ik kreeg de taak om hem om de twee dagen mee te nemen voor een kort rondje naar buiten om hem toch wat beweging te geven. Heerlijk vindt hij het, met een halster en barebackpad, samen naar buiten gewoon genieten van het uitzicht. Oortjes erop en hem op z’n eigen tempo lekker laten lopen. Omdat ik bijna elke dag met hem aan de slag ging ontstond er een band. Hij hinnikt soms naar me als ik aan kom lopen, dan smelt je toch!”

Emigreren

“Ik heb mijn vriend, Jono, ontmoet toen ik in 2016 voor twee maanden bij de stallen ging werken. Jono is Zuid-Afrikaans en werkt ook op het resort. De eerste keer dat ik hem ontmoette, kwam hij een slang weghalen uit het konijnenhok. De slang had net twee baby konijntjes opgegeten... Jono is een nature guide en een natuurbioloog bij het resort. Hij weet onwijs veel over de natuur en kan de gasten alles vertellen over de speciale bloemen en planten die hier groeien en begeleidt ze bij activiteiten.”

[caption id=”attachment_95495” align=”alignright” width=”300”] “De eerste keer dat ik hem ontmoette, kwam hij een slang weghalen uit het konijnenhok”[/caption]

“Er werken veel jonge mensen tussen de 20-35 jaar. Ik kwam terecht in een leuke vriendengroep en we gingen regelmatig leuke dingen doen na het werk. Zo gingen we met een grote groep naar de grotten aan het strand, een kampvuur met muziek, eten en drinken. Ook gingen we wekelijks op stap. Zo leerden we elkaar beter kennen buiten het werk.”

Wilke heeft het zo naar haar zin in Afrika dat ze aan het eind van dit jaar definitief gaat emigreren. “Ik ben heel enthousiast en heb er onwijs veel zin in, maar vind het ook erg spannend en eng. Ik ga natuurlijk mijn vrienden, familie en dieren in Nederland enorm missen. Het mooiste zou zijn als ik ze allemaal mee kon nemen naar Zuid-Afrika en twee werelden kan combineren, maar dat gaat helaas niet. Ik heb twee uiterste plekken op de wereld die ik m’n thuis kan noemen, dat kan soms behoorlijk pittig zijn. Als ik in Nederland ben mis ik dingen uit Zuid-Afrika en als ik in Zuid-Afrika ben mis ik dingen uit Nederland.”

‘Als ik in Nederland ben mis ik dingen uit Zuid-Afrika en als ik in Zuid-Afrika ben mis ik dingen uit Nederland’

Wilke heeft echt een stukje van zichzelf overwonnen door de stap te zetten om haar koffer te pakken. “Ik heb een tijd gehad dat ik nergens naartoe durfde vanwege paniekaanvallen. Toen ik in therapie was stond vliegen op nummer één van m’n lijstje wat ik het engste vond. Ook van onbekende plekken en niet weten waar ik terecht zou komen kreeg ik het erg benauwd. Nu zit ik relaxed twaalf uur lang in een vliegtuig en ga ik emigreren naar de andere kant van de wereld. Je kunt veel meer dan je denkt!”

Bron: Bitmagazine.nl