Demi Smit: “Al die moeilijke momenten hebben ons sterker gemaakt”

Eerste eigen paard

Toen Demi net achttien was en op het punt stond haar eindexamens te maken, kwam Gijs op haar pad. “Ik had eigenlijk met mijn ouders afgesproken een paard te kopen als ik mijn eindexamens gehaald had, maar toen Gijs een tijdje daarvoor op mijn pad kwam, kon ik hem niet aan mij voorbij laten gaan”, steekt ze van wal. 

“Mijn moeder en ik hebben jarenlang samen paarden gehad, dus ik durfde het wel aan om met een net zadelmakke, maar brave Fries aan de slag te gaan.”

Gebroken pols

En dat ging weken lang goed. Tot de jonge ruin plotseling schrok en Demi haar evenwicht verloor. “Gijs schoot er vandoor en ik kreeg hem niet meer terug. Ik viel van hem af en had wel wat last van mijn pols, maar op dat moment dacht ik er nog niet zo veel van.”

“Pas toen ik thuis ook nog van de fiets af viel en naar het ziekenhuis ging, bleek dat ik mijn pols gebroken had. Dat ik Gijs daardoor een tijdje niet kon rijden vond ik niet zo erg, zo kreeg hij immers de tijd om nog even door te groeien.”

Foto: Demi Smit Fotografie

Wegschieten 

Toen Demi een aantal maanden later aan een vriendin vroeg of zij Gijs voor het eerst onder het zadel wilde oppakken, kwam ze tot de conclusie dat de ruin een trauma heeft overgehouden aan de val. “In de veronderstelling dat Gijs nog net zo braaf zou zijn als voorheen, stapte een vriendin op. Dat ging goed, tot ze rechtsom draaiden.”

“Iedere keer dat Gijs rechtsom liep, schoot hij weg. Dat hakte er bij mij best wel in. Ik werd onzeker en kreeg op een gegeven moment zelfs angst voor hem, omdat het nogmaals breken van mijn pols grote consequenties kan hebben voor mijn werk als fotografe. Als ik mijn pols nog een keer breek, heb ik 90% kans op functieverlies.”

“Door al dat wegschieten haalde ik geen plezier en ontspanning meer uit het rijden, terwijl ik dat vanwege omstandigheden toen juist heel erg nodig had. Ik besloot Gijs naar een kleinschaligere stal te verhuizen, waar mijn toenmalige instructrice ook gestald stond.”

“Ik wilde hem niet laten vallen”

Hoewel de combinatie toen een stijgende lijn te pakken leek te hebben, volgden er daarna opstapproblemen. “Het vervelende was dat Gijs altijd periodes bleef houden waarin hij wegschoot. Na iedere piek volgde uiteindelijk weer een diep dal”, vertelt ze. Toch gaf de amazone niet op. “Ik heb er wel eens over nagedacht om hem te verkopen, maar het feit dat hij er altijd voor mij is, gaf mij het gevoel dat ik hem niet kon laten vallen. Ik wilde juist leren om er voor hem te zijn op die spannende momenten.”

Doorzettingsvermogen

En met de overtuiging dat vallen niet altijd een gebroken pols betekent vond Demi uiteindelijk de moed om door te pakken. “Met deze gedachte in mijn achterhoofd ben ik een stuk zelfverzekerder geworden en heb ik Gijs uiteindelijk de steun kunnen bieden die hij nodig had.”

“Sinds een aantal maanden kan ik opstappen zonder spanning, waardoor we het plezier in het rijden weer langzaam hebben teruggevonden. Gijs schiet nog steeds wel eens weg, maar nu ik geleerd heb dat als ik rustig blijf, hij uiteindelijk ook weer rustig wordt, gaat het stukken beter. Zo goed dat we binnenkort zelfs ons wedstrijddebuut willen maken.”

Foto: Privébezit

“Het heeft ons sterker gemaakt”

Dat is namelijk waar Demi van droomde toen ze de ruin kocht; wedstrijden rijden. “Alleen liep dat net iets anders”, lacht ze. “Nu is gebleken dat Gijs veel meer tijd nodig heeft, wil ik hem dat ook geven. Ik droom er stiekem nog steeds van om wedstrijden te rijden en hoop daar binnenkort de eerste stappen in te kunnen zetten, maar het wederzijdse vertrouwen en plezier staat voorop.”

“Hoewel het de afgelopen drie jaar niet altijd makkelijk is geweest, heeft het ons allebei sterker gemaakt. En nu we beiden met onze spanning hebben leren omgaan, groeit het vertrouwen met de dag”, sluit ze af. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Dian Smits Fotografie / Demi Smit Fotografie / Privébezit