Editorial Suzanne Vlieger-Admiraal: “Het is wat het is”
Welzijn Column Editorial Suzanne Verzorging VeterinairHet doen van een aankoopkeuring; voor de één een vanzelfsprekendheid bij de aankoop van een paard, bij de ander komt het niet eens op om dit te doen. En natuurlijk het hele spectrum dat daartussen zit. Dat is het domein van de twijfel en de onzekerheid: want wanneer doe je het nou goed, wat is de ‘juiste’ keuze voor jezelf én voor het paard?
Er zijn natuurlijk verschillende redenen om een paard te kopen, met de daarbij behorende overwegingen om wel of niet te laten keuren. Maar er vanuit gaande dat je een paard (vooral) koopt uit liefde voor het dier, wat is dan de keuze die daarbij hoort?
‘Het is wat het is’ is niet alleen een veelgehoord cliché, maar ook een prachtig gedicht van Erich Fried (1921-1988). Het gaat over acceptatie. Kort samengevat: het verstand, het inzicht, de voorzichtigheid, de berekening, de trots en de ervaring hebben allerlei mitsen en maren, maar de liefde niet. Liefde is accepteren: ‘Het is wat het is, zegt de liefde’.
In het geval van een paard dat je uit liefde koopt, zou je dus kunnen zeggen: ‘we accepteren dat we niet weten hoe zijn gezondheid is, of dat hij een verhoogd risico heeft om kreupel te raken, of een genetische aandoening heeft, of dat zijn rug niet helemaal goed is. Dus we keuren niet, of we laten de aankoop niet afketsen door een gebrek of aandoening’. ‘Het is uitzichtloos, zegt het inzicht. Het is wat het is, zegt de liefde’.
Het ‘probleem’ is echter dat liefde, of in ieder geval liefde alleen, niet altijd alles overwint. Liefde alleen overwint geen peesblessures, kissing spines of PSSM. En liefde alleen overwint al helemaal geen torenhoge dierenartsrekeningen. De aandoeningen zou je nog kunnen accepteren – ‘het is wat het is’ – maar de dierenartsrekeningen moeten toch echt betaald worden. Ook dat is misschien ‘wat het is’, totdat je het financieel niet meer op kunt brengen. Het laatste wat je wilt, is dat je het niet kunt betalen om je paard de medische zorg te geven die hij nodig heeft.
Zelf heb ik één keer voor de keuze gestaan om wel of niet te laten keuren, en ik heb het niet gedaan. Het kwam toen niet in me op. Nu zou ik het wel doen. Niet omdat ik denk dat het de enige juiste en verstandige keuze is, maar omdat ik het risico op de hartverscheurende, allesoverheersende zorgen én de torenhoge rekeningen die gezondheidsproblemen van een paard met zich meebrengen wil minimaliseren.
Natuurlijk kun je dat nooit helemaal uitsluiten, maar je kunt de kans wél zo klein mogelijk maken. Wat ik zou doen als ik helemaal verliefd zou zijn op een paard en de keuring wijst uit dat er iets mis is, weet ik niet. Ik denk dat het eraan ligt of het een kwestie is van ‘soms zal hij even wat minder aankunnen’ of meer in de richting van ‘je betaalt je in de toekomst helemaal blauw aan dierenartsrekeningen en de kans dat je voortijdig afscheid moet nemen is zo goed als 100%’. In dat laatste geval zouden mijn verstand, inzicht en voorzichtigheid het denk ik toch winnen van de liefde.
‘Het is wat het is, zegt de liefde’. Maar tegelijkertijd kun je als mens emotioneel en financieel ook maar zoveel aan. Sta je op één of allebei deze vlakken heel sterk in je schoenen, ga dan vooral het risico aan. Gun dat paard een kans. Maar soms moet je je eigen grenzen erkennen. Helaas. Het is wat het is.
Suzanne Vlieger-Admiraal, Community redacteur Bit & Cap
