Wij gaan op wedstrijd, spannend!
Nieuws[caption id=”attachment_4744” align=”alignleft” width=”213”] Britt en Eve tijdens de Penny kerstshow.[/caption]
Van tevoren was ik echt heel erg zenuwachtig, omdat mijn paard Eve nog maar net vier jaar was en ik nog nooit één wedstrijd had gereden. Moet je nagaan dat je dan voor duizenden mensen op een tribune en in een bak omsingeld met allemaal vlaggen en speakers moet rijden! Mijn grootste angst was dat Eve helemaal gek zou worden en we binnen twee seconden weer buiten de ring zouden staan. Ik zag de helse YouTube-filmpjes al voor me dat ik over mensen sprong, alle kraampjes ruïneerde om vervolgens te eindigen in de modderpoel van de crossbaan. Maar dat gebeurde niet, integendeel. Het ging zo super goed en Eve was zo braaf. Ik was zo trots op haar! Tijdens het losrijden was ze heel erg zenuwachtig en gespannen en was ze daardoor niet echt bij de les, maar op het moment dat het moest gebeuren, voor al die mensen, lukte het! Dat was zo’n tof gevoel, omdat je het idee hebt dat je paard je bijstaat op het moment dat je dat nodig hebt.
[caption id=”attachment_4745” align=”alignright” width=”300”] “Making off van onze kerstkaart, met Jack en Eve.”[/caption]
Vanaf dat moment dacht ik: wat er ook gebeurt, hoe druk ik het ook krijg met mijn werk, wij gaan op wedstrijd! Het leuke van op wedstrijd gaan, is dat je rijden echt een doel heeft. Ik vind het heel knap als je kunt rijden zonder doel, dat lukt mij niet. Ik moet iets hebben waarvoor ik train, waar ik naartoe kan leven en waarvoor ik beter wil worden. Tot nu toe had ik steeds iets, ik leefde naar de Pavo Cup toe (die uiteindelijk niet doorging omdat ik naar Spanje moest voor ons nieuwe programma), daarna kwam Horse Event, vervolgens heb ik een clinic gegeven samen met Tristan Tucker en vorige week heb ik een Kür op muziek gereden tijdens een kerstshow!
Allemaal super gave dingen, maar nu gaan we voor het echte werk. Je zou inmiddels denken dat we niet meer zenuwachtig zijn voor een B-proef na al die dingen die Eve en ik al gedaan hebben. Maar zenuwachtig ben ik wel en niet zo’n beetje ook, want ik kan namelijk niet tegen mijn verlies. Ik denk dat dit nog best lastig gaat worden, omdat dressuur natuurlijk een jurysport is. Eve heeft echt fantastische gangen, maar is nog jong dus nog niet alles gaat helemaal correct. Ze kan af en toe nog wat onrustig zijn met haar hoofd en rechte lijnen vindt ze soms ook nog wat moeilijk, dan merk ik dat ze haar balans zoekt. Je hebt juryleden die door de uitstraling van het paard sneller een oogje toeknijpen als iets niet helemaal lukt. Maar je zult ook juryleden hebben die een niet precies gereden proef meteen afstraffen. Dat is een kwestie van smaak en dat lijkt mij wel moeilijk, omdat je dan nooit helemaal weet waar je aan toe bent.
[caption id=”attachment_4746” align=”alignleft” width=”300”] “Elke week longeer ik Eve met dubbele lijnen, laatst keek ik een keer stiekem wat ze deed als ik haar wat verzamelde... Dat was heel cool,” aldus Britt.[/caption]
Aan de ene kant kun je heel lang treuren dat het een jurysport is, maar dat heeft geen zin. Er zijn twee oplossingen voor.
Oplossing 1: Je moet lekker gaan springen, foutloos is foutloos. (Nooit van mijn leven! Zou het te gek vinden om te durven, maar ik krijg al een mini-hartaanvalletje bij het zien van een kruisje).
Oplossing 2: Je moet gewoon de perfecte proef proberen te rijden! En dat ga ik proberen. Ik ben nu steeds aan het kijken wat Eve’s moeilijke punten zijn en daarop oefen ik veel. Veel rechte lijnen rijden op de middellijn, ophoudingen en overgangen. Het enige waar ik voor uit moet kijken is dat Eve zich niet gaat vervelen, want dan lukken de dingen die eerst goed gingen ook niet meer. Ik vergelijk Eve altijd met een kleuter, die kun je ook niet uren lang laten kleuren op dezelfde kleurplaat, dan gaat zo’n kind op een gegeven moment ook de muren bekladderen. Oh, en als je pech hebt ook de tv en de bank. Daarom ben ik heel veel aan het afwisselen, dan ga ik met uitstappen bijvoorbeeld een blokje om. Op het moment dat ik weet welk proefje ik ga rijden, ga ik die een paar keer oefenen. Maar niet te vaak, Eve moet het niet al zat zijn voordat we gaan beginnen. Dan gaat het gebeuren, onze eerste wedstrijd.
Zo spannend, maar ik heb een leuk nieuwtje; vanaf nu ga ik jullie elke maand op de hoogte houden hoe het gaat met de wedstrijden!
Tot volgende maand!
