horse Escape
horse Escape

HorsEscape: Uitdagend en een beetje spannend

Nieuws
“Wàt ga je doen?”, vroegen ze bij mij op stal. “HorsEscape, afgeleid van het populaire Escape Room, maar dan met paarden.” Wat moet je dan doen?, was de logische volgende vraag. “Ik heb werkelijk geen idee. Ik laat me verrassen”, was mijn antwoord. Niet in mijn eentje natuurlijk, ik sleep een paar collega’s mee in dit nieuwe paardenavontuur.

Op naar Nunspeet, naar het noordwestelijke puntje van de Veluwe. Deze prachtige bosrijke omgeving laat het hart van iedere paardenliefhebber sneller kloppen. We verzamelen ons bij de gezellige manege Belvédère. Even later staan mijn collega’s en ik netjes op een rijtje, luisterend naar de instructies van Monique Mol, de bedenker van HorsEscape. Ik voel me ineens weer elf, en denk terug aan de tijd dat ik gespannen met mijn cap in de hand naar de instructeur luisterde terwijl hij de pony’s voor de les uitdeelde. Vandaag word ik gekoppeld aan Janus, een relaxte Fries. Mijn collega’s worden aan wat meer sportievere paarden gekoppeld. Collega Tamara heeft haar eigen draver meegenomen.

Monique benadrukt: “Vandaag vorm je niet alleen een team met je paard, maar ook als groep. Onderweg kom je raadsels en cijfercodes tegen die je moet kraken. Die geven je toegang tot essentiële informatie om je route te kunnen vervolgen.” Gelukkig, ik was al bang dat ik eerst allerhande codes moest kraken voordat ik Janus uit zijn stal kon halen en opzadelen. In gedachten lag niet alleen mijn paard, maar ook zijn zadel en hoofdstel aan een dikke ketting. Ik begin compleet blanco aan dit avontuur; Escape Room ken ik alleen uit enthousiaste verhalen van anderen.

Vluchten voor paardendieven


Wij vormen vandaag de officiële try-out van het concept HorsEscape. Eenmaal in het zadel worden we uit de werkelijkheid gehaald. Onze paarden zijn gestolen tijdens een overval op de postkoets en na een lange zoektocht hebben we ze weer gevonden en teruggestolen van de paardendieven. Deze hebben echter onze vluchtweg ‘geblokkeerd’ met allerhande raadsels en opdrachten. De dieven hebben inmiddels de achtervolging ingezet en wij moeten hen voor zien te blijven. Het is niet de bedoeling dat we als een malle door het bos galopperen om aan onze belagers te ontkomen. We moeten door slim samen te werken de opdrachten zo efficiënt mogelijk uitvoeren en geen fouten maken bij het kiezen van de juiste weg.

Tijd om te gaan. “Jullie doen vandaag level 1, dat is het makkelijkst. Dan staan er nog af en toe pijlen om de route te ondersteunen”, roept Monique ons nog na. Janus heeft er zin in. Het liefst hapt hij regelmatig links en rechts om zich heen in het jonge bladgroen, maar dat laat ik liever niet toe. Voor je het weet trekt hij me om de haverklap uit het zadel om maar bij die ene groene grasspriet te komen…

Knalgele skippybal


We komen al snel aan bij een helderblauw meertje. Aan de rand ervan hangt een koffiepotje te pruttelen boven een vuurtje. De paardendieven zijn hier geweest. Er staat ook een schatkistje. Op een houten balk staat verder een groot blik met daarin de sleutel van de kist. Maar ja, die mogen we alleen pakken als het blik met een knalgele skippybal van de balk gekegeld wordt. We kijken elkaar collegiaal aan. Iemand die zijn nieuwe vierbenige maatje aan een stevige schriktest wil onderwerpen? Niet allemaal tegelijk… Volgens de begeleider vanuit de manege die onze paarden goed kent, zijn er eigenlijk maar twee die deze opdracht zouden kunnen doen. Mijn Fries en Radetsky, het paard van sales-collega Cindy. Zij biedt zich gelukkig vrijwillig aan. Haar paard draait zijn verbaasde hoofd zo ver richting de skippybal dat gooien onmogelijk is. We houden allemaal onze adem in: hoe zou haar paard (en die van ons) reageren als zij de knalgele skippybal met een zwaai naar de houten balk gooit en het blik er al rammelend af valt, of niet… Ik kijk op gepaste afstand tussen de oren van Janus door naar haar om haar paard weer naar voren te laten kijken. Ze gooit meteen raak en met een luid gerammel klettert het blik op de bosgrond. Ik kijk om me heen: we zitten allemaal nog in het zadel. Dan moet er iemand van zijn paard af om het kistje open te maken. Eigenlijk zijn er maar twee paarden die braaf blijven stilstaan als je er weer op gaat zitten: het paard van onze Bit-eindredacteur Linde en Janus… Mijn collega staat er al naast tovert de routebeschrijving uit de schatkist. Ondertussen is het Janus stiekem toch gelukt een pluk gras naar binnen te werken.

Het slot blijft dicht


Geen van de paarden heeft erg veel zin om dicht bij het enge kistje te gaan staan. Nu is het mijn beurt om af te stijgen. Terwijl ik hardop de vraag voorlees, ontfermt Janus zich over het jonge boompje naast mij. Optellen en achter elkaar zetten. Hoe moeilijk kan het zijn? Maar het slot blijft dicht. Oh wacht, we moeten de letters van de cijfers uit de uitkomst ook meetellen. Maar het slot blijft dicht. Opnieuw tellen levert weer een andere uitkomst op. Misschien is deze vraag per ongeluk uit level 4? Janus heeft het boompje naast mij ondertussen vakkundig ontdaan van alle bladeren. Ik zie zo dat hij HorsEscape een prima uitstap vindt. Enigszins hulpeloos kijken we elkaar aan. Is ons avontuur nu al ten einde? Daar staan we dan, ergens midden in de Veluwse bossen bij Nunspeet. Misschien hebben we de cijfers van het slot niet goed op lijn staan? Tien minuten later zijn we nog geen stap verder. Janus wordt ongeduldig: al het groen in zijn direct omgeving heeft hij al verorberd. Ik buk en pak het kistje. Dan merk ik dat ik er onderaan doorheen kan spieken en met moeite het document kan lezen, waarop het vervolg van onze route staat aangegeven. Is dit valsspelen? Tsja, we hebben geen opties meer. Dus we gaan.

De Palfrenier


Een meerkeuzevraag: welke van de drie volgende paardenrassen is het meest geschikt om snel lange afstanden mee af te leggen. Ik verwacht rassen als de Arabier of verschillende gangenpaarden in het antwoord terug te vinden, maar tot mijn verbazing heb ik nog nooit van de drie genoemde paardenrassen gehoord. Ik denk toch echt dat er per ongeluk vragen uit level 4 in onze HorsEscape zijn geslopen. Ik dreun de verschillende rassen nog eens op en kijk vragend achterom naar mijn collega’s. Het blijft angstvallig stil. Dit wordt gokken. We besluiten linksaf te gaan. Na honderd meter duikt er een bordje op. Helaas, we zitten verkeerd. Terug naar de vraag. We gokken nu op antwoord c., de Palfrenier, en slaan rechtsaf. Goed gegokt dit keer, want we zien even later een pijl ter bevestiging van onze route. Eerlijk gezegd ben ik erg blij met de pijlen. Een hoger level, waarbij het aantal pijlen steeds kleiner wordt, is voorlopig nog niet voor ons weggelegd. Dat is inmiddels wel duidelijk.

We zitten al twee uur in het zadel, hebben al flinke stukken gedraafd en een galopje gedaan als we bij de volgende uitdaging aankomen. Inmiddels is ons wel duidelijk: dit doe je niet zomaar even. Janus vindt dat prima en heeft waarschijnlijk nog nooit zoveel van het groen mogen snoepen onderweg. Aan de rand van het bospad ligt een stapel jute zakken. En daarachter opnieuw een afgesloten kist. Ik lees de opdracht voor: we moeten met een knijper aan een stok – zo’n ding waarmee je in de berm afval opraapt – te paard de jute zak van de grond tillen en checken of daar de sleutel van de kist in zit. Janus en ik gaan eerst. Ik parkeer de Fries strategisch bij een mals stukje gras naast de berg jute en laat mezelf langs het zadel naar beneden zakken. Telkens als ik de jute zak vast heb en wil optillen, glipt hij weer tussen de grijpertjes uit. Het voelt een beetje alsof ik op de kermis voor zo’n grijpautomaat sta. De grijper graait het horloge uit de bak met prijzen omhoog en er schiet even een hoopvolle steek door je heen, die acuut weer verdwijnt wanneer de grijper met een schok de bocht omgaat en het horloge uit de net niet sluitende grijparmen weer in de bak terugvalt. Dat dus. Maar de aanhouder wint en ik trek een jute zak op het zadel om te checken. Leeg. Dan is het de beurt aan Cindy, de collega die ook heel handig bleek met de gele skippybal. Zo’n skippybal is één ding, maar een piepende knijper waarmee je een jutezak moet optillen, gaat zelfs Radetsky te ver. Omdat er geen andere vrijwilligers zijn, parkeer ik Janus nog maar eens naast de stapel zakken, ter hoogte van een andere pol gras. Het vergt wat geduld, maar uiteindelijk vind ik in één van de zakken de sleutel voor de schatkist. Ik stijg af en open het slot: drinken en een versnapering voor iedereen! Even pauze.

Extra leermoment


Het zonnetje is inmiddels gaan schijnen en we concluderen gezamenlijk dat dit wel een heel leuke manier is om samen met je paard én als groep een middag door te brengen. De band met je paard – normaal doe je dit allemaal met je eigen paard – wordt behoorlijk op de proef gesteld. Regelmatig geduldig stilstaan, volop confrontaties met vreemde voorwerpen en soms griezelige oefeningen. Monique organiseert regelmatig buitenritten met extra obstakeltraining om iets meer uitdaging en een extra leermoment toe te voegen. Toen ze een keer met een vriendin, wiens zoon zelf eigenaar is van een Escape Room, in gesprek kwam, ontstond het idee voor HorsEscape: thematochten door een mooie omgeving, waarbij je als groep de route moet ontsluiten door allerhande opdrachten op te lossen. Deze ‘level 1’-tocht ligt in de Veluwse bossen rond Nunspeet. Monique heeft een mooie locatie in Drenthe op het oog voor een HorsEscape level II.

Twee felgroene ogen


Na de pauze klimmen we allemaal weer in het zadel en vervolgen we onze tocht aan de hand van de laatste aanwijzing uit de schatkist. Om wat verloren tijd in te halen, doen we nog een klein galopje, dat we abrupt afbreken voor het volgende en – zo zal blijken – laatste raadsel. De paardendieven zitten ons op de hielen en we zoeken een schuilplaats voor de nacht. Die vinden we in een oude boerderij. We installeren ons op de eerste verdieping. We hopen te slapen, maar liggen wakker van de vele geluiden in het bos en… in de boerderij. We horen de trap kraken en de deur gaat langzaam open. Twee felgroene ogen kijken om te hoek. Wie of wat is dat? We moeten het antwoord naar een 06-nummer sms’en en afwachten of dit goed is voor we verder kunnen. We sms’en ‘een kat met overgewicht’ naar het opgegeven nummer en durven alvast te vertrekken. We draven net lekker over een brede zandstrook als de telefoon van Linde, die de sms heeft verstuurd, geluid maakt. Ze haalt hem uit haar zak, maar het blijkt een ander bericht. Door de wind verstaat collega Tamara achter mij wat anders: was het een tijger? Neehee, roept Linde. Dat was mijn man. “Oh, dus het was een tijger?” probeert Tamara nogmaals. Ik besluit Janus even bij te sturen en haar te helpen: nee, het was iemand anders op de sms. Misverstand opgelost. We komen heelhuids weer aan op het beginpunt. Ik vraag Monique of ze onze sms wel heeft gehad. Ze barst in lachen uit: “Ik dacht wat is dat nu voor rare sms, iemand moet een berichtje naar het verkeerde nummer hebben gestuurd. Het kwartje valt nu pas.” Gelukkig blijkt ons antwoord wel helemaal goed!”

Praktische info


HorsEscape is een spel voor volwassen dat je het best kunt spelen in een groep van vijf tot acht personen. Er zijn vier levels waaruit je kunt kiezen, die allemaal op een andere locatie zijn uitgezet. Momenteel is alleen level 1 operationeel en wordt er hard aan level 2 gewerkt. De kosten voor een HorsEscape bedragen € 180 per groep. Meer info via Horse & Dog of Course: www.moniquemol.nl
horse Escape
horse Escape
horse Escape