Boekenblog: Onbeteugeld

9 juli 2014, 00:00 Nieuws

‘Je lijkt precies op je vader’, hoorde ik als tiener. Het was zeker geen compliment, want mijn vader stond bekend als moeilijk, lastig en als iemand met een nogal grote mond. En ik dus ook. Mijn vader trok zich niets aan van zijn reputatie. Ik wel.

Het heeft even geduurd en er is heel veel trammelant aan vooraf gegaan (onder andere met mijn vader) maar uiteindelijk ben ik vaker mijn grote mond gaan houden. Mijn mening geven werd zelfs zo moeilijk en lastig dat ik mede daarom ben gestopt met de manegetest van Bit. Die test is namelijk zeker voor manege-eigenaren een synoniem voor een te grote mond.

Het aangepaste gedrag leverde evenveel frustratie op. Misschien zelfs meer, want nu ik ja en nee op alle juiste momenten zei, veegden steeds meer mensen hun laarzen aan mij af. Vraag me nu dus wat ik vind en ik zal het zeggen. Vraag me niets en ik zeg het misschien toch. Ik hoop uiteraard dat ik het iets fatsoenlijker breng dan ik als tiener deed, maar helemaal zeker is dat nog niet.

Als ik het goed begrijp is Yvonne Bijleveld, instructrice, paardentrainster en schrijfster van het boek Onbeteugeld, altijd zichzelf geweest. ‘Ze laat haar visie op de wereld letterlijk en figuurlijk niet aan banden leggen’, zo staat op de achterflap van haar boek te lezen. Dat bewijst ze ook met haar kritische en humoristische verhalen en gedichtjes over (paarden)mensen in allerlei sociale situaties. Ze heeft een mening over alles en uit die met veel plezier. Gniffelend las ik dan ook het stukje ‘Advocaat van de duivel’ waarin ze schrijft: op argumentatieniveau is dingen omdraaien het leukst. Als iemand heilig overtuigd is van de “ja” dan roep je automatisch “nee” om de boel een beetje door elkaar te schudden.” Dat soort dingen kan ik wel waarderen. En ik kan niet wachten om deze ‘tip’ toe te passen.