Blog Linde: Afgekeurd paard
NieuwsPling, een WhatsApp-berichtje. “De moeder van jouw merrie staat te koop als springpaard”, stuurt mijn instructrice. Ik open hoogst verbaasd de link. Als ik de advertentie lees, vraag ik mij af of dit wel hetzelfde paard is: 1,40 m-springpaard, zeer fijn te rijden, ook voor de onervaren ruiter en geschikt voor de eventingsport. Klinisch goedgekeurd in juni 2015. Ik krijg een vervelende kriebel in mijn onderbuik als ik het filmpje aanklik. Er blijkt geen twijfel, dit is echt ‘onze’ merrie die over een steilsprong van 1,40 meter springt.
Hoe kan dit? We hebben haar afgelopen voorjaar toch als fokmerrie verkocht? De merrie is naar een kennis gegaan. Hij had er een klant voor die een fokmerrie of draagmoeder zocht. Na een maand kreeg mijn vader een telefoontje van een mevrouw, die de merrie inderdaad als fokmerrie had gekocht. Ze was op de hoogte dat het paard was afgekeurd voor de sport en alleen nog geschikt was als fokmerrie. Tot zover niets geks, tot de advertentie op internet… Die blijkt niet van deze mevrouw, maar van een andere stal. De merrie is dus alweer doorverkocht, dit keer als sportpaard.
De afgelopen twee jaar is het paard niet gereden. Echt stokkreupel liep ze niet, maar ze ging toch iedere dag stijfjes de wei in. Voor die tijd haalde ze enkele winstpunten in het L springen.. Dan de crosservaring. Die heeft ze zeker wel, maar in die twee wedstrijden die ze als jong paard liep, durfde ze de startbox bijna niet uit en haalde ze de finish ook niet. Mijn vader stopte met de eventingsport, omdat ze er geen plezier aan beleefde. Het moge dus duidelijk zijn: deze advertentie klopt niet!
Waar ik mij misschien nog het meest over verwonder, is het feit dat ze wordt aangeboden als een gezond paard, geschikt voor de onervaren ruiter. Met een afgekeurd paard moet je niet gaan rijden. En dit paard is absoluut niet geschikt voor beginners! Arm dier...
Helaas is ‘onze merrie’ niet de enige. Je hoort dit soort verhalen over de paardenhandel te vaak. Maar wat is de oplossing? Waren wij te goed van vertrouwen en naïef, toen we geloofden dat ze echt een goed tehuis zou krijgen als fokmerrie? Is dan niemand meer te vertrouwen? Gaat het sommige mensen alleen maar om geld verdienen? Hadden we haar beter niet kunnen verkopen, maar een enkele reis richting het slachthuis moeten maken? Ik weet het niet. Ik hoop zo’n soort situatie nooit meer mee te maken, maar weet dat ik het dan anders zou aanpakken. Ik zou met een grote zwarte viltstift in het paspoort schrijven: AFGEKEURD!
