Blog: Hollen op de hei
NieuwsHollen op de hei. Dat is wat ik afgelopen zondag heb gedaan. Nee, laat ik maar meteen eerlijk zijn, dat is wat mijn páárd heeft gedaan. Het heet dan geen hollen, maar galopperen, maar het komt op hetzelfde neer.
Het was veel te lang geleden dat ik met mijn paard in het bos was geweest. Werk, kinderen, studie, een stal vol paarden, een flinke bosrit had weinig prioriteit. Een stukje achter ons huis hebben we een ieniemienie-bos waar je binnen 10 minuten (stappen) weer uit bent, maar nu waren we eindelijk weer eens in een écht bos. We hadden eigenlijk andere plannen voor deze zondag en ik zou mijn paard dus ‘gewoon’ dressuurmatig rijden in onze buitenbak. Onze plannen gingen echter niet door en Joke, waarmee ik diverse cursussen verzorg, appte dat het toch wel erg mooi weer was voor een bosrit. Ik wilde echter ook wat tijd met mijn kinderen doorbrengen, dus paard, vriend en kinderen werden ‘ingeladen’ waarna we naar de Rucphense hei reden. Dit is een uitgestrekt bosgebied in het zuid-westen van Brabant, waar ik een beetje de weg weet. De kinderen gingen met hun vader spelen in het bos en in een speeltuin, terwijl Joke en ik een rit gingen maken.
De paarden hadden er zin in en stapten opgetogen door het bos. We draafden af en toe een stuk, stapten weer en genoten van de omgeving en van onze paarden. Op een geschikt pad aangekomen lieten we ze een aantal keer een stuk galopperen. Eerst redelijk rustig, in verlichte zit. En gaandeweg steeds harder (we wilden wel weten of we nog steeds ‘een rem’ hadden en of het veilig was). Totdat we uiteindelijk in een behoorlijk hoog tempo de wind langs ons gezicht voelde razen, de hoeven op het zand hoorden landen in een steeds hoger tempo en het paardenlichaam onder ons door voelden galopperen in een prachtig samenspel van kracht en souplesse.
Ik hou van dressuurrijden. Als je paard zijn lichaam goed gebruikt, souplesse toont, op de kleinste hulpen goed reageert en zijn oefeningen fijn uitvoert, dan is dat een geweldig gevoel. Toch is het geluk dat ik ervaar op de paardenrug misschien nog wel groter op het moment dat ik zo’n bosrit maak. Mijn paard lijkt daar ook echt van te genieten. De oren naar voren, vol energie, opgetogen. Zijn voelbare blijdschap, de prachtige natuur van bos en heide en dan in een heerlijke galop over een mooi pad, dat zijn voor mij echt geluksmomenten.
Behalve dat zijn er nog meer redenen te bedenken om zoiets vaker te doen. Veel dressuurruiters zijn misschien huiverig dat zo’n buitenrit ten koste gaat van het dressuurwerk, maar geloof me, een stevige galop of hollen over de hei, zoals ik het eerder noemde, is enorm waardevol voor de fysieke gesteldheid van je paard. Van interval training wordt een paard fitter, maar wat ik vooral van belang vind is dat een paard door flink door te galopperen zichzelf eigenlijk mobiliseert, losmaakt. Het hol en bol maken van de rug, met name de lendenen en de overgang naar het heiligbeen, is iets dat ongemerkt heel goed getraind wordt in een stevige galop. Het paard beweegt dan niet enkel uit zijn benen, maar kantelt zijn bekken en maakt zijn rug afwisselend hol en bol, waarbij hij zijn wervels mobiliseert. Daarnaast worden diverse belangrijke spiergroepen, waaronder de buikspieren, hierbij aangesproken. Velen zullen merken dat na een stevige galop het paard juist beter aanvoelt dan daarvoor.
Ik heb in ieder geval genoten van onze rit en datzelfde geldt denk ik voor Joke, haar paard Farfélu en mijn paard Jantje. En dat we daarmee onze paarden fysiek een stukje fitter, soepeler en dus zeker ook mobieler hebben gemaakt is een hele mooie bonus en al een motivatie op zich!
Ik neem me voor het vaker in te plannen. Misschien een mooie herfsttip: ga genieten van de prachtige kleuren en doe je paard een plezier: galoppeer en ervaar wat het doet voor je dressuur- of springwerk!
[video width=”854” height=”480” mp4=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/10/Gisella-Bartels.mp4”][/video]
