Blog: De eerste keer

6 december 2016, 00:00 Nieuws
Een eerste keer iets nieuws doen kan best spannend zijn, want het is altijd iets wat je nog niet kent of eerder gedaan hebt. Je stelt je kwetsbaar op. Nu heb ik met mijn paard al eens koeien uit de wei gehaald, kalveren van de ene paddock naar de andere verplaatst en zelfs een uitgebroken jonge stier van de weg gedreven. Dus kennismaken met koeien is een dikke vink op de lijst. Ik ben zelf banger voor koeien dan mijn paard, maar na tien jaar op een pensionstal waar ook koeien staan helpt daar best wel goed tegen.

Dus het was tijd voor een nieuwe ‘eerste keer’ en dat werd onze eerste keer runderwerk! In de vorm van een clinic kreeg ik samen met twee andere ruiters les in hoe je een kudde koeien niet alleen van A naar B verplaatst, maar ook hoe je er een koe uithaalt en die van de kudde afhoudt. Het werd allemaal keurig rustig opgebouwd. En dat is heel fijn als de meeste koeien dezelfde stokmaat  als je paard hebben. Een aantal koeien had een flinke set hoorns op hun koppie. De  grote reebruine ogen en een fluffy vacht maakten ze iets minder eng.

Na het drijven van de kudde gingen we verder met het stukje dat ik echt nooit eerder gedaan heb. Dus ik luisterde extra goed naar de instructeur. Veel zijgangen was het advies. Die kunnen we! Ik mocht als eerste proberen een koe uit de kudde te halen. Ik koos natuurlijk de moeilijkste koe die er was, hoe kan het ook anders. Met alle zijgangen die ik in het assortiment had, zigzagden we op de koe af. Kort verhaal, want het lukte natuurlijk niet meteen. Maar ik merkte dat mijn pony het leuk vond, onder controle bleef en ook de koeien leken geen stress te hebben van ons gepruts. Ton, de instructeur, legde uit dat een koe besturen net als grondwerk is met een paard. Het zag er heel makkelijk uit toen hij het vanaf de grond met de moeilijke koe voor deed. Maar die rakkers zijn snel als het erop aankomt. Met de kleinste gewichtsverplaatsing hield hij het dier onder controle. En met dat beeld voor ogen mocht ik het nog eens proberen. Opnieuw haalde ik alle zijgangen uit de kast en stuurde ik mijn paardje tussen de koeien, ondertussen probeerde ik naar de instructies te luisteren en mijn wensen aan mijn paard door te spelen. Er gaat van alles door je hoofd en als ik het filmpje van onze clinic terug kijk denk ik: ‘ Wat doe ik toch allemaal?’ Het antwoord: veel te veel.

Wanneer ik iets nieuws leer, doe ik heel veel. Zo ga ik om met nieuwe dingen leren. Ik herken dat in het leerproces van mijn paard, die gaat dan ook van alles aanbieden in de hoop dat er iets goeds tussen zit. Soms is dat ontzettend fijn, omdat hij actief aan het nadenken en uitproberen is. Soms werkt het je tegen omdat je focus nodig hebt en dingen maar gewoon moet laten gebeuren.

Gelukkig kwam er in ons werk met de koeien ook zo een moment. Ik had de koe in het vizier en ondanks dat we nog midden in de kudde stonden en er nog een tweede koe bij was, kon ik met een kleine gewichtsverplaatsing heel even de koe onder controle houden.

En toen zag de tweede koe een gat, ik was te laat, mijn koe ging mee en het magische moment was voorbij. Ik kon door een gecontroleerd galopje nog wel mijn paard tussen de koe en de kudde houden, maar de controle over de koe had ik niet meer.

Dat was het dan, weer een eerste keer die ik van mijn lijstje kan afstrepen. Wat mij betreft blijft het op dit onderwerp niet de eerste keer. We hebben best nog wat oefening nodig om er echt goed in te worden. Dus het punt verschuift van de bucketlist naar de skills wishlist. De lijst met dingen waar ik beter in wil worden. En stiekem staat op die lijst bovenaan de volkomen dubbelzinnige skill: beter worden in ‘dingen voor de eerste keer doen’.