Dagboek van een dierenarts: Embryospoeling

20 februari 2016, 00:00 Nieuws

Het gynaecologieseizoen loopt alweer bijna op zijn einde. De meeste merries zijn gelukkig drachtig. Even hadden we twijfels of het wel goed zou komen dit jaar, want de ene na de andere merrie kwam terug. Het wilde maar niet lukken, welke trukendoos ik ook opentrok. Maar van de ene op de andere dag leek het geluk weer aan onze zijde. Achter elkaar ontvingen we berichten van tevreden fokkers met toch nog een drachtige merrie.

Eigenlijk is het heel logisch, de merries vroeg in het seizoen zijn de jonge vruchtbare merries, die altijd makkelijk drachtig worden, daarna komen de uitdagingen die niet vanzelf gaan. En op de een of andere manier vind je aan het einde van het seizoen net dat ‘trucje’ waardoor het toch lukt. Soms heeft de merrie een infectie in de baarmoeder die niet zichtbaar is op de echo. Soms is het een kwestie van gewoon een andere hengst kiezen. Verzin het maar… Op de een of andere manier vergeet ik dat deze cyclus zich ieder jaar herhaalt en word ik altijd erg zenuwachtig halverwege het seizoen. Noem het maar fanatisme.

Met embryospoelingen zijn mensen vaak minder tijdgebonden en gaan ze langer door in het seizoen. Bij een merrie gaan we nu de zesde spoeling tegemoet. Het was een heftig seizoen voor de eigenaresse. Vorig jaar hebben we één embryo gespoeld uit de merrie. Helaas is het veulen dit jaar veel te vroeg geboren en was het niet levensvatbaar. Wat een teleurstelling en een verdriet. De merrie loopt hoog in de sport en heeft nu de leeftijd om verkocht te worden. Dolgraag wil de eigenaresse toch nog een nakomeling van haar paard waar ze ontzettend gek op is. Dit jaar zetten we in op twee embryo’s. Bij de derde spoeling was het raak: een embryo van goede kwaliteit dat we succesvol hebben teruggeplaatst.

De vierde spoeling leverde helaas een embryo op van slechte kwaliteit: onder de microscoop zag ik al dat het niet fraai was. De terugplaatsing sloeg dan ook niet aan. De vijfde spoeling leverde, heel teleurstellend, niks op. En nu gaan we voor nummer zes. Bij de koffie vertelt de eigenaresse dat de merrie toch niet verkocht wordt. Ze heeft er lang over nagedacht, maar dit paard is haar zoveel waard dat ze mag blijven. Jan, van de Paardenkraamkliniek, vraagt haar verbaasd waarom ze dan nog gaat spoelen. Al die moeite, terwijl de merrie zelf ook een veulen kan krijgen. De eigenaresse heeft met de merrie als landelijke ruiter het hoogst haalbare in de basissport al gehaald, daar ligt ook weinig uitdaging meer. Daar heeft ze zelf natuurlijk ook over nagedacht. Maar wat blijkt, ze is zo bang dat haar merrie wat overkomt tijdens het krijgen van een veulen, dat dit voor haar al genoeg reden is. Is die angst reëel? Natuurlijk kan er altijd wat gebeuren en eerlijk is eerlijk, als er bij een paard iets niet goed gaat bij het veulenen, gaat het vaak goed mis. Maar is de kans zoveel groter dan het krijgen van een fatale koliek? Of het breken van een been in de weide? Ik weet het niet. We bespreken uitgebreid alle voor- en nadelen.

Twee dagen voor de spoeling bel ik haar op om te horen of ze eruit is. Er klink een vertwijfeld ‘ja’. De merrie mag zelf het veulen krijgen. Ze heeft nog wel een laatste vraag. Of ik bij de geboorte aanwezig wil zijn als de merrie op de Paardenkraamkliniek komt te staan. Natuurlijk! Nu duimen dat de merrie ook echt drachtig is!