Mijn paardendroom in... Texas, VS

12 april 2016, 00:00 Nieuws


[caption id=”attachment_57589” align=”alignright” width=”169”] Margo en haar collega[/caption]

Toen Margo in januari 2015 haar diploma Ergotherapie behaalde, wilde ze een nieuwe uitdaging. Zij reed naast school zo’n zes dagen per week western. “De laatste jaren was ik steeds actiever geworden op het gebied van wedstrijden, teampenning en cutting. Dit was een succes en dus wilde ik meer… meer leren en meer uitdaging.” Westerntrainer Tim van Ewijk raadde Margo aan om naar de stal van trainer Brent Gubbels te gaan. “Tim trainde destijds bij deze Nederlandse ruiter, die op veertienjarige leeftijd naar Amerika ging. Zo wisten we zeker dat ik op een goede stal terecht kwam.”

Cow sense

Cutting is een onderdeel van de westernsport waarbij paard en ruiter één enkel rund uit de kudde moet halen. “Cutting is veel technischer dan bijvoorbeeld teampenning. Bij cutting werk je als combinatie alleen en moet je het rund dat je op het oog hebt met een goede techniek uit de kudde drijven. Je paard moet dit zo zelfstandig mogelijk doen en daarbij geef je hem de vrije hand. Je paard overziet de situatie - door zijn zogenaamde ‘cow sense’ - namelijk veel beter: hij is erop gefokt en getraind om de koeien te ‘lezen’: als het paard moet wachten op onze handelingen, dan gaat het mis.” Het vertrouwen dat je je paard tijdens zo’n samenwerking geeft, maakt de sport zo mooi.

Turnbacken

Margo werkte dik drie maanden tegen kost en inwoning. “Ik had deze mensen nog nooit eerder ontmoet maar van begin tot eind zijn ze enorm gastvrij geweest.” Ze maakte lange dagen: iedere dag van zes uur ’s morgens tot zes uur ’s avonds als ze niet op wedstrijd was. “Mijn taken begonnen bij het poetsen, zadelen en wassen van de paarden. Vanaf dag één mocht ik ook rijden.” Margo begon met de bravere paarden warm te rijden, maar mocht ook al snel assisteren tijdens het trainen, het zogenaamde turnbacken. “De koeien waarmee je traint, kijken op een gegeven moment niet meer op van de paarden. Als turnbacker zorg je ervoor dat de koe blijft lopen.”

Wedstrijden

[caption id=”attachment_57591” align=”alignright” width=”169”] Margo en haar favoriete paard Bart[/caption]

Margo woonde met het team ook verschillende wedstrijden bij, waaronder de twee grotere shows The Super Stakes en The Bonanza. De wedstrijddagen waren erg indrukwekkend, maar ook vermoeiend. “We gingen dan zo’n anderhalve week achter elkaar door. Je staat om drie uur ’s nachts op om de paarden in de stapmolen te zetten, te zadelen of de koeien vanuit de wei in de hokken te drijven.” De wedstrijden duurden van acht uur ‘s morgens tot laat in de avond en zijn een hele happening. “De streek is erg katholiek en dus begon een wedstrijddag met het opzeggen van een gebed. Daarvoor werd het volkslied gezongen.” In november en december vorig jaar was Margo terug op de ranch. “Ik kreeg een bericht met de vraag of ik tijdelijk terug wilde komen en mee wilde werken tijdens Futurity, de grootste wedstrijd in cutting. Dat wilde ik graag en zo ben ik daar nog eens twee maanden geweest.”

Familie

Margo vond het geweldig om de hele dag met de paarden bezig te zijn. “Dat is toch wel het mooiste van alles. Je bouwt op die manier heel snel een hechte band met elkaar op. Je krijgt toch ook een paar favoriete paarden, waar je heel erg naar uit kan kijken. Je geniet erg van juist de basis.” Margo ervoer die hechte band niet alleen met de paarden, maar ook met haar collega’s op de ranch. “Je groeit door het harde werken en de lange dagen erg naar elkaar toe. Je collega’s voelen daarom op een gegeven moment aan als je familie.”