Mijn paard, mijn therapeut: Discovery

19 juni 2020, 00:00 Welzijn Opvallend

In deze nieuwe rubriek lees je bijzondere verhalen over hoe het paard ons helpt in moeilijke periodes. Denk aan een ziekte, burn-out of depressie. Paarden zijn niet alleen ons beste vriend, maar werken ook therapeutisch. Lees het verhaal van Anouk (23) en haar Discovery.

“Waarom de band tussen Discovery en mij zo goed is? Hmm, dat vind ik altijd moeilijk om te zeggen: iedereen heeft wel een bijzondere band tussen zijn of haar paard of pony. Maar toch. Ik kan niet zonder hem. Ik heb op het punt gestaan om hem te verkopen, omdat ik er lichamelijk helemaal doorheen zat en het voor hem - vond ik - zo ook niet meer leuk was.”

“Ik voelde me te bezwaard om steeds maar weer mijn moeder of een lieve vriendin - die me in die tijd al zo goed hebben geholpen - te vragen of ze iets met hem wilden doen. Hij heeft zelfs een tijdje te koop gestaan, maar ik kon die knoop uiteindelijk toch niet doorhakken. Het was de manier waarop hij me na het ongeluk behandelde, zo gevoelig en mooi… Als ik hem weg had gedaan, was ik er nu misschien niet meer geweest.”

Scheren

Op 13 december 2016 ging het vreselijk mis. Anouk werkte drie dagen in de week op een dressuurstal. Anouk werkte er graag en ieder extra uurtje dat ze kon komen werken, pakte ze met beide handen aan. Zo ook die bewuste dinsdag. “De dag erna zouden er klanten komen, dus ze hadden gevraagd of ik wilde komen helpen met het scheren van een aantal jonge paarden. Met goede moed ging ik naar stal. Een van de jonge paarden vond het scheren een beetje spannend, wat natuurlijk niet ongewoon is. We gaven hem een klein beetje verdovingspasta, maar hij bleef het eng vinden. We besloten hem nog een beetje bij te geven en het wat langer in te laten werken, te gaan lunchen en hem daarna verder te scheren. Hij was redelijk snel onder zeil, dus probeerden nog een poging te wagen. Hij keek even op toen het scheerapparaat aan ging, maar daarna bleef hij redelijk sloom. Ik had hem voor de zekerheid vast met een praam en m’n collega en bazin schoren ieder een kant”, vertelt Anouk. “En daarna… weet ik niks meer.”

Wat Anouk achteraf werd verteld is dat het paard ineen schrok, steigerde en Anouk met een klap tegen de grond sloeg. Ze verloor direct haar bewustzijn. De ambulance werd direct met hoge spoed gebeld en ook de traumahelikopter vloog aan.

“Met loeiende sirenes en de traumachirurg in de ambulance ben ik naar het Radboud in Nijmegen gebracht. Ik had een ernstige hoofdwond, maar was op dat moment redelijk stabiel. In het ziekenhuis stond een heel team klaar, werden er scans gemaakt en werd ik met spoed geopereerd aan de hoofdwond. Het eerste wat ik pas weer weet is dat ik bijna zes uur later wakker werd in een ziekenhuisbed. Alles daartussen is weg.”

Hersenletsel

Naast de heftige hoofdwond en een verdraaide knie bleven de gevolgen van Anouk’s hersenletsel gelukkig enigszins beperkt, al is het nog afwachten in hoeverre deze effecten blijvend zijn. “Ik heb nu nog bijvoorbeeld erg veel moeite met grote drukte en moet mijn dagen echt goed inplannen. Feitelijk kan ik maar twee dingen op een dag doen: zoals naar school gaan en naar m’n paard. Als ik nog iets extra’s wil doen, moet ik een van beide laten anders wordt het te veel. Ohja, en ik draag nu een bril”, vertelt Anouk uit.

Hoewel het nu redelijk goed gaat met Anouk, was dat direct na het ongeval niet zo. Het herstel viel zwaar en Anouk kreeg te kampen met depressie. Haar paard Discovery was haar houvast. “Ik had hem een half jaartje eerder gekocht van de stal waar ik het ongeluk had gehad en hij stond daar ook gestald. Ik vond het echter erg moeilijk om hem daar na het ongeluk te houden, dus verhuisde ik hem naar het plekje waar een vriendin ook stond.”

Zacht

Discovery was Anouk’s stok achter de deur: voor hem moest ze het huis uit. Door de gevolgen van het ongeval kampte Anouk niet alleen met een depressie, maar ook met angstaanvallen. Ze was niet alleen angstig voor paarden geworden, maar was bijvoorbeeld ook bang om alleen over straat te lopen en kon de drukte van grote groepen onbekende mensen erg moeilijk aan. Anouk: “Ik werd een beetje schuw voor mensen, maar Discovery stimuleerde me om toch contact te maken met m’n nieuwe stalgenootjes. En hij nam het beetje angst dat ik voor paarden had gekregen bij me weg. Hij behandelde me zo zacht en gaf me het vertrouwen in paarden weer terug.”

Heel lomp

“Discovery was voorheen eigenlijk best heel lomp, maar na het ongeluk wist hij echt meteen dat er wat aan de hand was. Hij gedroeg zich heel beschermend, heel gevoelig. Het is raar om te beschrijven, maar hij wist dondersgoed wat er gebeurd was.” Anouk zucht glimlachend: “Je moet het denk ik meemaken om het te begrijpen.”

“Je moet het denk ik meemaken om het te begrijpen.”

“Discovery is best pittig met rijden: hij probeert je graag uit. Meer dan eens is er iemand van hem afgevallen, ook ik. Hij is met rijden echt een spiegel. Als je opgefokt of zenuwachtig bent, dan wordt hij dat ook. Hij moet echt niets hebben van mensen die denken heel wat te zijn”, lacht Anouk. “Aan de hand is hij daarentegen de rust zelfde. Vooral als je niet lekker in je vel zit pikt hij dat meteen op. Dan benadert hij je heel vriendelijk en heel erg rustig.”

Shinen

“Het gaat heel goed met ons nu”, besluit Anouk enthousiast. “Omdat de blessure aan mijn knie die ik tijdens het ongeluk ook opliep, nog altijd niet helemaal in orde is wordt hij nu gereden door zijn lieve bijrijder. Ik hoop dat ik er zelf ook weer snel op kan rijden en dan lekker met hem naar buiten kan gaan, een beetje dressuren en misschien af en toe een klein wedstrijdje. Toen ik hem kocht was mijn bedoeling om fanatiek deel te nemen aan de dressuursport, maar dat zit er niet meer in. Shinen in de ring mag hij nu met zijn bijrijder en met mij mag hij vooral genieten”, lacht Anouk. “Hij heeft me geleerd om de kleine dingetjes te waarderen, dankbaar te zijn dat ik er nog ben én bovenal samen zo veel mogelijk te genieten van het leven.”