080128729_ABFwebsdf
080128729_ABFwebsdf

Mijn paard, mijn therapeut: Harmony

Welzijn Mental Coaching Opvallend

In deze nieuwe rubriek lees je bijzondere verhalen over hoe het paard ons helpt in moeilijke periodes. Denk aan een ziekte, burn-out of depressie. Paarden zijn niet alleen ons beste vriend, maar werken ook therapeutisch. Lees het verhaal van Lieke (21) en haar merrie Harmony.

“Iedere week weer had ik meermaals gesprekken met mijn psycholoog. Maar praten was niet alles wat ik nodig had…”, vertelt Lieke. “Toen heb ik besloten om een 2,5 jarige merrie te kopen, genaamd Harmony.”

Voor 10 minuten

“Drie jaar lang kampte ik met een flinke depressie en paniekaanvallen, wat voortkwam uit de scheiding van mijn ouders. Drie maanden lang heb ik thuis opgesloten gezeten: ik kwam nergens meer. Het was een van mijn vriendinnen die me aanspoorde om mee te gaan naar mijn paard. Al was het maar voor 10 minuten”, vertelt Lieke over haar donkerste periode. Op stal merkte ze hoe veel rust de paarden haar geven. Ze had vroeger wel op een manege gereden, maar nooit eerder een eigen paard gehad. “Toen ik door kreeg wat paarden met me deden, kwam Harmony op mijn pad.”

“Ik had dagelijks een reden, een stok achter de deur, om het huis uit te gaan. Want als ik haar niet ga verzorgen, dan doet niemand het.”

Zes maanden nadat Lieke haar merrie kocht, waren haar paniekaanvallen weg. “Ik had dagelijks een reden, een stok achter de deur, om het huis uit te gaan. Want als ik haar niet ga verzorgen, dan doet niemand het. Harmony was voor mij een rustpunt, het was iets van mij en van niemand anders. Ik hoefde niet te praten en het lekker samen met haar bezig zijn deed mij goed: verzorgen, rijden, trainen. In combinatie met de wekelijkse therapie heeft Harmony mij geholpen om op te krabbelen: je moet natuurlijk wel blijven praten over de oorzaak waardoor de depressie is ontstaan.”

Ongelukkig

“Harmony was nog erg jong, zeer sensibel en gevoelig. Als ik mijzelf rot voelde of chagrijnig was, keerde ze haar kont naar mij toe. Ze spiegelde mij heel erg. Was ik blij, dan was zij jolig en hing ze de clown uit. Maar als ik me niet goed voelde, hield ze afstand en moest ze niets van mij weten. Dat was confronterend, maar het heeft mij heel goed geholpen. Het is een harde leerschool geweest: dat is het eigenlijk nog steeds.”

Lieke knapte op, maar net toen zij haarzelf goed ging voelen, kreeg haar merrie problemen. “Toen ik haar een tijdje had, werd het me steeds meer duidelijk dat ze eigenlijk heel erg mensenschuw was. Hoewel ze mij redelijk vertrouwde, was ze eigenlijk verder niks gewend: als ze in mijn broekzak zou kunnen kruipen, had ze dat zeker gedaan. 

Zelfs poetsen was voor haar al een hele opgave. Onder het rijden en tijdens het longeren ging ze steeds vervelender reageren op het bit. Toen heb ik de tandarts erbij laten komen even checken of het daar misschien aan lag. Ze had wat haken en ik vroeg of hij misschien kon zien hoe oud ze was. ‘Tussen de 2,5 en 3 jaar’, antwoorde hij. Toen ik dat hoorde schrok ik me rot: ik was in de veronderstelling dat ze ouder was.”

“Hoewel ze mij redelijk vertrouwde, was ze eigenlijk verder niks gewend: als ze in mijn broekzak zou kunnen kruipen, had ze dat zeker gedaan.”

“Harmony had al een veulen gehad en werd op de plaats waar ik haar gekocht had ook al gereden. Mij werd verteld dat ze 4,5 jaar was en het verhaal dat de datum in het paspoort niet overeenkwam geloofde ik. Toen ik hoorde hoe oud ze werkelijk was ben ik meteen gestopt met rijden. Ik ben echt helemaal teruggegaan naar de basis. Ik liet haar zo veel mogelijk met rust, om haar een kans te geven alles te verwerken. Het enige wat ik deed was poetsen in de wei. Dat vond ze in het begin niets, maar op de duur begon ze het stiekem toch wel fijn te vinden. Langzaam maar zeker hebben we het grondwerk opgepakt.”

Bizar

“Harmony kwam in het begin van het grondwerken erg in mijn ruimte. Met een leadrope zijn we rustig te werk gegaan. Achterwaarts, wachten en halthouden wanneer ik stop, maar wel op een gepaste afstand. Dit deden we twee tot drie keer in de week en ook echt maar 15 minuten per keer. Daarna zat haar koppie echt vol”, blikt Lieke terug. “Met hulp van een gedragstherapeut hebben we Harmony op een hele rustige en fijne manier met haar aan het werk gegaan. En met veel snoepjes, haha!”, lacht Lieke. 

“Ze begon mij steeds meer te vertrouwen en begon er de lol van in te zien. Niet alleen Harmony leerde, maar ik ook. Wat je allemaal met lichaamshouding en energie kan overbrengen naar je paard is bizar!”

De ene dag kon Lieke meer met Harmony dan de andere dag, maar dat maakte haar niets uit. “Het allerbelangrijkste was het welzijn van Harmony. Had ik een slechte dag, dan kwam ik alleen voeren en had zij een keertje geen zin dan bleef ze ook lekker op de wei. Met bloed, zweet en tranen zijn we er samen doorheen gekomen. Zij was degene die mij uit mijn moeilijke periode had getrokken, dus ik móest er alles aan doen om haar te helpen toen zij het moeilijk had.”

“Niet alleen Harmony leerde, maar ik ook. Wat je allemaal met lichaamshouding en energie kan overbrengen naar je paard is bizar!”

Kroelpaard

“Met mij gaat het nu een stuk beter. Ik slikte drie jaar lang antidepressiva en ben daar nu 6 weken mee gestopt. Het gaat zonder medicijnen goed. Ik heb weinig tot geen last van paniekaanvallen en als ik ze heb kan ik ‘t snel terugdraaien. Je leert in zo’n periode je lichaam erg goed kennen.”

Ook Harmony maakt het goed. “Nu is Harmony vijf jaar en een echte eigenwijze puber”, vertelt Lieke trots. “Rijden heb ik nog niet opgepakt, maar grondwerk gaat heel goed. Ze kan loslopen in de bak en volgt elke beweging die ik maak. Ze kan voetjes geven, lachen en geeft érg veel kusjes! We zijn druk aan de slag met cavaletti’s en haar spieropbouw. Je merkt aan haar dat ze hier nu wel echt aan toe is. Ook gooi ik haar vaak los want het is echt een racemonster, haha. Ze begroet me iedere dag enthousiast in de wei en – hoewel het niet vanzelf gaat - wordt langzaamaan toch wel een echt kroelpaard!”

Lieke: “We zijn allebei van erg ver gekomen. Hebben veel van elkaar geleerd en leren nog steeds. Harmony en ik komen er wel!”

De gebruikte namen ‘Lieke’ en ‘Harmony’ zijn op verzoek van de geïnterviewde om privacy-redenen gefingeerd. De werkelijke namen zijn bij de redactie bekend.

Bron: Bit & Cap