Mijn paard, mijn therapeut: Cas

Ziek

In 2013 had Ina tien paarden in haar bezit toen er borstkanker bij haar werd geconstateerd. Een lange periode met chemo’s, operatie (amputatie) en bestraling volgde. In dezelfde periode moest ze de lastige keuze maken of ze haar paarden ging verhuizen of verkopen, want het was niet meer mogelijk om te blijven waar ze stond. “Ik had voor mijzelf besloten dat als ik in die situatie mijn paarden weg had moeten doen, ik mij niet zou laten behandelen…”

Val van paard

Voordat er bij Ina borstkanker geconstateerd werd, maakte ze een ernstige val van haar paard Cas, een 14-jarige Fjord. Ze had erg veel last van haar rug, borst en rug en ging naar de dokter. Echter werd ze weggestuurd en werd er pas een jaar later borstkanker geconstateerd. De vraag of Cas het aangevoeld zou hebben, blijft altijd bij Ina aanwezig.

Huifbed rijden

In 2013, vlak voor het hele traject, maakte Ina een start met het oprichten van de stichting Huifbedrijden de Bevelanden. Dit wilde ze zo graag doorzetten, dat het een drijfveer is geweest om door te gaan met ‘t werk. In 2014 hebben ze de eerste ritjes kunnen rijden met het huifbed. Ina was toen net klaar met bestraling en was nog erg moe. “Ik ben toen zelf op het huifbed gaan zitten. Het was een prachtig moment. Dat ik dit op heb kunnen zetten, terwijl ik zo ziek was.”

Afleiding

De paarden gaven Ina elke dag weer een reden om door te gaan. Voor de paarden moest ze haar bed uit komen. “Als ik een stapritje gemaakt had, voelde ik me weer helemaal beter. Als je blijft gaan, vergeet je dat je ziek bent. De paarden waren een goede afleiding.”

Gewoon er zijn

“De paarden hielpen mij door deze periode heen door er gewoon te zijn. Ik kan er elk moment naar toe en tussen mijn paarden ben ik het gelukkigst, ook al heb ik pijn of verdriet. Een paard hoef je niets uit te leggen, ze zijn er gewoon voor je. De band tussen mij en de paarden, dat is moeilijk uit te leggen. Ze zijn mijn leven, mijn hobby en mijn werk.”

Steun uit de paarden

Ina kreeg tijdens haar herstel hulp van alle kanten en kon gelukkig een fijne nieuwe plek vinden voor haar en de paarden met leuke mensen om zich heen. Eind 2018 werd er een uitzaaiing gevonden. In die periode merkte ze opnieuw hoeveel steun ze kon halen uit de paarden. Op het moment geniet ze van de buitenritten en huifkartochten die ze doet met haar paarden, en ook het huifbed rijden zal na de corona weer worden opgepakt.

Loslaten

“De paarden hebben mij meer bewust gemaakt van los kunnen laten. Een ander kan ook weleens het werk uit handen nemen. Ik moet soms wat meer mijn rust nemen en ook dan komt het goed. Als ik een uur later op stal ben, dan zijn de paarden net zo blij. Het kan ook een beetje minder, dan doe je het net zo goed.”

Bron: Bitmagazine.nl